Αυτοκίνητο ZIS-5: προδιαγραφές, περιγραφή και συσκευή

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 14:00

Σήμερα, τα φορτηγά χρησιμοποιούνται στα logistics. Με τη βοήθειά τους, παραδώστε διάφορα αγαθά ή παρέχετε διάφορες υπηρεσίες παράδοσης. Τα σύγχρονα οχήματα με υψηλό ωφέλιμο φορτίο είναι εξοπλισμένα με κυριολεκτικά την πιο πρόσφατη τεχνολογία - αυτό σας επιτρέπει να διασφαλίσετε την άνεση καθώς και την ασφάλεια του οδηγού. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, επιτεύχθηκαν κατορθώματα σε φορτηγά. Συμμετείχαν στην παράδοση όπλων, πυρομαχικών, τροφίμων και νερού. Ποιο ήταν το κόστος της παράδοσης μόνο τροφίμων στο Πολιορκημένο Λένινγκραντ. Ένα από αυτά είναι το θρυλικό φορτηγό ZIS-5. Σχετικά με αυτόν και θα συζητηθεί.

Με ωφέλιμο φορτίο 3 τόνων, αυτό το όχημα ήταν το δεύτερο πιο μαζικής παραγωγής.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ένας από τους πιο ογκώδεις. Αυτό το μοντέλο κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του Στάλιν από το 1933 έως το 1948.

Προσαρμογή Παιδί

Στην αρχή υπήρχε το "Otokar" - είναι αμερικάνικο, όχιπολύ γνωστό και όχι πολύ δημοφιλές μοντέλο, το οποίο συναρμολογήθηκε από την AMO. Ήταν πολύ απλό στη σχεδίασή του και το κόστος του ήταν χαμηλό, κάτι που ήταν πολύ σχετικό.

Και το 1931, η Εταιρεία Αυτοκινήτων της Μόσχας επιβίωσε με επιτυχία από τον εκσυγχρονισμό και στη συνέχεια, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, άρχισαν να συναρμολογούν το νέο AMO-2. Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε με βάση αμερικανικά εξαρτήματα και ανταλλακτικά. Στη συνέχεια υπήρξαν πολλές άλλες τροποποιήσεις. Το AMO-3 μπορεί να διακριθεί. Αυτό το φορτηγό είχε χωρητικότητα 2,5 τόνων - και τώρα το 1933 τροποποιήθηκε ξανά. Στο μεταξύ, το εργοστάσιο μετονομάστηκε επίσης, το νέο όνομα είναι το εργοστάσιο Στάλιν. Το ZIS-5 είναι κατασκευασμένο με βάση το AMO-3, αλλά μόνο σε εγχώρια βάση εξαρτημάτων.

Υπήρχαν μόνο 10 αντίγραφα στην πρώτη παρτίδα. Το συγκρότημα μεταφορέων ιδρύθηκε στα τέλη του 33 χωρίς την παραγωγή πειραματικού αυτοκινήτου. Ο σχεδιασμός ήταν πολύ απλός, επομένως δεν υπήρχαν αστοχίες κατά τη συναρμολόγηση. Το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε στη σειρά το συντομότερο δυνατό χρόνο.

Το φορτηγό ZIS-5 πήρε το δημοφιλές του όνομα και δεν ονομαζόταν τίποτα περισσότερο από «τρίτονος», χάρη στη μεταφορική του ικανότητα. Ο Κόκκινος Στρατός κάλεσε το αυτοκίνητο με σεβασμό - "Zakhar Ivanovich".

Όσον αφορά το σχέδιο, δεν διαφέρει από άλλα μοντέλα των χρόνων του πολέμου. Αυτό είναι ένα κλασικό αυτοκίνητο. Κορυφαίοι μηχανικοί συμμετείχαν στην ανάπτυξη και η εργασία πραγματοποιήθηκε σχεδόν εντελώς από την αρχή. Η κύρια εστίαση που αντιμετώπισαν οι μηχανικοί ήταν η αυξημένη συντηρησιμότητα και η μέγιστη απλότητα. Ωστόσο, ήταν απαραίτητο να βελτιωθούν τα χαρακτηριστικά της βατότητας και της ικανότητας μεταφοράς.

ZIS-5: συσκευή

Το σχέδιο ήταν απλό, αν όχι πρωτόγονο. Το μηχάνημα αποτελούνταν από 4500 εξαρτήματα.

Κατασκευάζονταν κυρίως από χυτοσίδηρο, χάλυβα και ξύλο. Ήταν δυνατή η αποσυναρμολόγηση του αυτοκινήτου με ελάχιστα εργαλεία. Το υλικό και οι συνδετήρες ήταν σε εννέα μεγέθη και ήταν αδύνατο να σπάσει το νήμα πάνω τους. Στη συσκευή χρησιμοποιήθηκαν μόνο 29 ρουλεμάν.

Αλλά με όλη του την απλότητα, το ZIS-5 (αυτοκίνητο) ήταν αρκετά μοντέρνο για εκείνη την εποχή. Το κιτ περιελάμβανε μια ηλεκτρική μίζα, μια αντλία βενζίνης τύπου διαφράγματος, μια δεξαμενή καυσίμου κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Το λάδι άλλαξε μετά από 1200 km, και όχι μετά από 600, όπως σε άλλα μοντέλα. Τα χιλιόμετρα χωρίς την ανάγκη για μεγάλες επισκευές ήταν 70.000 km.

Συνεχείς βελτιώσεις

Κατά τη διάρκεια των βελτιώσεων, οι μηχανικοί ανέπτυξαν και εφάρμοσαν έναν νέο κινητήρα ZIS-5 σε υλικό. AMO Z, και το «American» εξοπλίστηκε με εξακύλινδρο «Hercules». Έδινε 60 άλογα στις 2000 σ.α.λ. Για τον «Ζαχάρ Ιβάνοβιτς» αυτή η δύναμη δεν ήταν αρκετή.

Επομένως, αποφασίστηκε να αυξηθεί το μέγεθος των κυλίνδρων. Το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές - η ισχύς αυξήθηκε στους 76 ίππους. Με. Έτσι, το "three-ton" έγινε ένα από τα πιο ισχυρά φορτηγά για εκείνη τη χρονική περίοδο.

Η μονάδα ισχύος αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστη. Λειτουργούσε εξίσου καλά σε οποιοδήποτε καύσιμο. Μπορούσε να δουλέψει αποτελεσματικά ακόμα και με κηροζίνη. Όταν ήταν ζεστό, εξατμίστηκε όπως και η βενζίνη.

Το χειμώνα, η μονάδα ξεκινούσε ρίχνοντας λίγη βενζίνη στους κυλίνδρους. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να ξεβιδώσω τα μπουζί. Στη συνέχεια, τα κεριά επέστρεψαν πίσω, και μόνο μετά από αυτούς τους χειρισμούςγύρισε το κουμπί ανάφλεξης. Περιττό να πούμε ότι η μονάδα ξεκίνησε σχεδόν μισή στροφή.

Μετάδοση

Το παλιό κιβώτιο ταχυτήτων με τον νέο κινητήρα αρνήθηκε κατηγορηματικά να λειτουργήσει, οπότε έπρεπε να δημιουργήσω επειγόντως ένα νέο σχέδιο. Έτσι, προέκυψε ένα νέο κιβώτιο ταχυτήτων για τέσσερις ταχύτητες, και όχι τρεις, όπως ήταν στο προηγούμενο μοντέλο.

Η σχέση μετάδοσης αυτού του κιβωτίου ήταν 6, 6, και στην κύρια ταχύτητα αυτός ο αριθμός ήταν 6, 4. Αυτό επέτρεψε στο ZIS-5 να τραβήξει ένα ρυμουλκούμενο 16 τόνων, ενώ η ταχύτητα του κινητήρα ήταν 1700 σ.α.λ. και η ταχύτητα ήταν - 4, 3 km/h.

Η πρώτη ταχύτητα χρησιμοποιήθηκε μόνο εκτός δρόμου ή σε μέγιστα φορτία. Παρεμπιπτόντως, η ικανότητα cross-country του ZIS-5 ήταν απλώς εξαιρετική. Κινητήρας χαμηλής ταχύτητας, καλή μετάδοση, υψηλή απόσταση από το έδαφος 260 χλστ. Το αυτοκίνητο θα μπορούσε να πάει εκεί που είχαν κολλήσει άλλοι.

Τα γρανάζια στο κιβώτιο ταχυτήτων της νέας σχεδίασης συνδέθηκαν στον ενδιάμεσο άξονα όχι παραδοσιακά, αλλά με τη βοήθεια σφηνών. Αυτό βελτιώνει την ευθυγράμμιση των γραναζιών.

Το προηγούμενο μοντέλο της Brown and Life είχε πιο απλό σχεδιασμό. Εκεί, τα γρανάζια φυτεύτηκαν απλά σε ένα τετράγωνο φίλε.

Ο αναξιόπιστος άξονας κάρδανου, ο οποίος ήταν εξοπλισμένος με τρεις μεντεσέδες και ένα ενδιάμεσο στήριγμα, άλλαξε σε απλούστερο. Διέθετε δύο μεντεσέδες. Ήταν πιο εύκολο και φθηνότερο στην κατασκευή τους.

Πλαίσιο

Πολλοί ήταν πεπεισμένοι ότι το πλαίσιο σε αυτό το φορτηγό είναι μάλλον αδύναμο.

Το πλαίσιο ήταν δύσκολο να σπάσει, δεν λύγισε. Ωστόσο, θα μπορούσε πολύ εύκολα να παραμορφωθεί. Για παράδειγμα, αν ένας τροχός χτυπήσει στις λακκούβες του δρόμου.

Τα άκαμπτα ελατήρια δεν έκαναν καλό. Και αυτή η ελαστικότητα αποκτήθηκε χάρη σε μια ειδική τεχνολογία θερμικής επεξεργασίας. Οι εγκάρσιες ράβδοι, καθώς και άλλα μέρη, δεν συνδέονταν με τα δοκάρια χρησιμοποιώντας παραδοσιακή συγκόλληση, αλλά ήταν καρφωμένα. Αν επισκευαστεί με μηχανές συγκόλλησης, το αποδυνάμωσε πολύ.

Cab

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι μηχανικοί αντιμετώπισαν το καθήκον να απλοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον σχεδιασμό του πιλοτηρίου.

Άρχισε να γίνεται από ξύλο, όπως και κόντρα πλακέ. Τα φτερά φτιάχνονταν με κάμψη προϊόντων έλασης, σε προπολεμικούς χρόνους σφραγίζονταν. Ο δεξιός προβολέας αφαιρέθηκε. Μετά τον πόλεμο, φυσικά, ο εξοπλισμός επανήλθε στο κανονικό.

Η ορατότητα του δρόμου δεν ήταν τόσο καλή όσο τα σημερινά μοντέλα φορτηγών, αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές εκείνη τη στιγμή. Μπορείτε επίσης να ξεχάσετε την άνεση. Για να χωρέσεις ανάμεσα στο τιμόνι και το κάθισμα του οδηγού, πρέπει να είσαι πολύ ελαφρά ντυμένος. Δεν υπήρχε ηχομόνωση στο αυτοκίνητο - για να ακούσεις τον συνομιλητή έπρεπε να φωνάξεις.

Η καμπίνα ήταν εξοπλισμένη με σύστημα εξαερισμού, αλλά δεν υπήρχε σόμπα. Και αν τα παράθυρα ήταν παγωμένα, έπρεπε να χρησιμοποιήσετε εξαερισμό. Ωστόσο, η καμπίνα αεριζόταν καλά φυσικά - υπήρχαν πολλές ρωγμές.

Σύστημα φρένων

Τα σύγχρονα υδραυλικά φρένα δεν ήταν στη σχεδίαση. Είχαν προβλεφθεί, αλλά σε καιρό πολέμου δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι όγκοι υγρών φρένων. Επομένως, το φορτηγό θα μπορούσε να επιβραδυνθεί από μηχανικά πίσω φρένα. Παρεμπιπτόντως, το φορτηγό είναι υπέροχοφρέναρε τον κινητήρα. Μόλις ο οδηγός εκτονώσει μόνο την πίεση στο αέριο ή αφαιρέσει εντελώς το πόδι του, το αυτοκίνητο επιβράδυνε αμέσως. Μετά τον πόλεμο, τα υδραυλικά ήταν ακόμα εγκατεστημένα.

Προδιαγραφές

Το ZIS-5, μοντέλο της δεκαετίας του '30, με όγκο μονάδας ισχύος 5,5 λίτρων, μπορούσε να παράγει 73 λίτρα ισχύος. s, στη συνέχεια μετά την αναθεώρηση - 76 και μετά τον πόλεμο - 85 λίτρα. Με. Το τετρατάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων επέτρεπε εξαιρετικό έλεγχο πρόσφυσης. Το βάρος του φορτηγού είναι 3100 kg και η μέγιστη ταχύτητα που επιτεύχθηκε ήταν 60 km/h. Η κατανάλωση καυσίμου μπορεί να κυμαίνεται από 30 έως 33 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.

Λόγω της σχεδίασής του, το αυτοκίνητο μπορούσε εύκολα να περάσει περάσματα βάθους έως και 0,6 m.

Η μέγιστη ανύψωση σε πλήρες φορτίο είναι 15%. Το ρεζερβουάρ καυσίμου είχε όγκο 60 λίτρα.

Στρατιώτης, σκληρά εργαζόμενος, θρύλος

Το 1941, πραγματοποιήθηκε αεροπορική επιδρομή στο εργοστάσιο. Ο Στάλιν. Διατάχθηκε η πλήρης εξάλειψη όλης της παραγωγής. Το 42, η κυκλοφορία συνεχίστηκε ξανά. Αυτά τα φορτηγά εκτελούσαν διάφορες λειτουργίες στο πίσω και στο μπροστινό μέρος. Δεν υπήρχαν ακόμη λεωφορεία και 25 άτομα μπορούσαν να χωρέσουν στο πίσω μέρος αυτού του αυτοκινήτου. Κουβαλούσαν πυρομαχικά, διάφορα είδη εξοπλισμού. Αυτά τα οχήματα μετέφεραν στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο και πίσω.

Στη Μόσχα, το φορτηγό κατασκευαζόταν μέχρι την ηλικία των 48 ετών. Η τελευταία παρτίδα ήταν εξοπλισμένη με μια νέα μονάδα - ZIS-120. Συνολικά, περίπου ένα εκατομμύριο από αυτά τα φορτηγά δημιουργήθηκαν στη Σοβιετική Ένωση.

Αυτό το αυτοκίνητο είναι ένας αρκετά μέτριος εργάτης με μια πολύ μακρά και πολύ μπερδεμένη μοίρα. Σήμερα, αυτά δεν βρίσκονται πλέον στους δρόμους. Διατηρούνται είτε σε μουσεία είτε σε ιδιωτικές συλλογές. Εάν το θέλετε πραγματικά, μπορείτε να φτιάξετε ένα μειωμένο μοντέλο του αυτοκινήτου ZIS-5. Υπάρχουν σχέδια στο άρθρο μας - αυτή είναι μια πολύ συναρπαστική δραστηριότητα.

Μάθαμε λοιπόν το ιστορικό της δημιουργίας και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του φορτηγού ZIS.