Αυτοκίνητο ZIL-112S: περιγραφή, προδιαγραφές και κριτικές

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:48

Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, σχεδιάστηκαν αγωνιστικά αυτοκίνητα και διοργανώθηκαν αγώνες στην πρώην ΕΣΣΔ. Την ηγετική θέση μεταξύ των σπορ αυτοκινήτων κατέλαβε το ZIL-112S. Το μηχάνημα αναπτύχθηκε στο εργοστάσιο Likhachev την περίοδο από το 1957 έως το 1965. Η βάση για τη δημιουργία του οχήματος ήταν το θρυλικό αυτοκίνητο ZIS-110. Οι δοκιμές μοντέλων διεξήχθησαν υπό την καθοδήγηση των Sergey Glazunov και Vasily Rodionov, οι οποίοι ειδικεύονταν στη δημιουργία αυτοκινήτων για αγώνες σιρκουί.

ZIL-112 S: χαρακτηριστικά

Το εν λόγω αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με μπροστινή ανάρτηση με ανεξάρτητα ελατήρια. Η σειριακή έκδοση είχε μονάδα ισχύος με ισχύ 270/300 ίππων. Ο κινητήρας είναι εξοπλισμένος με οκτακύλινδρο σχέδιο σε σχήμα V. Όγκος εργασίας - 6 λίτρα. Το κουτί προέρχεται από το ZIS-110, εξοπλισμένο με ελαφρύ στροφαλοθάλαμο από αλουμίνιο.

ZIL-112С: χαρακτηριστικά ενός σπορ αυτοκινήτου

Σύστημα φρένων	Συγκρότημα δίσκου, με τη θέση του μπλοκ κοντά στο κύριο γρανάζι για να μειωθούν οι μη αναρτημένες μάζες
Μέγιστη ταχύτητα	Έως 275 km/h
Πλήρηβάρος	1, 33 t
Επιτάχυνση από 0 έως 100 km	5 δευτερόλεπτα
Σώμα	Δίθυρο πατρικό
Φόρμουλα τροχού	42
Σχέδιο	Μεσοκίνητα μοντέλα με κίνηση στους μπροστινούς και πίσω τροχούς
Τύπος κινητήρα	καρμπυρατέρ τεσσάρων βαρελιών

Χαρακτηριστικά αυτοκινήτου

Το ZIL-112S είναι αξιοσημείωτο για το γεγονός ότι κατά την παραγωγή του διαπιστώθηκε η χρήση διαφορικού με λειτουργία αυτόματου κλειδώματος και σώμα από fiberglass. Επιπλέον, το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με αφαιρούμενο τιμόνι και πίσω ανάρτηση, ανάλογο του οποίου είναι το δημοφιλές σύστημα De Dion.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μεταγενέστερες παραλλαγές του εν λόγω οχήματος είχαν βάσεις τροχών τύπου πτερυγίου από πολλά μπουλόνια. Πριν από αυτό, υπήρχαν τροποποιήσεις που ήταν εξοπλισμένες με ένα κεντρικό χιτώνιο τοποθέτησης. Αυτό κατέστησε δυνατή την επιτάχυνση της διαδικασίας αποσυναρμολόγησης του τροχού.

Στην αρχική του μορφή το ZIL-112S ("Cobra" στα ρωσικά) είναι επί του παρόντος αρκετά προβληματικό να βρεθεί. Μπορείτε να θαυμάσετε το αυτοκίνητο στο εξειδικευμένο μουσείο της Ρίγας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διάσημος δρομέας εκείνων των χρόνων Gennady Zharov κέρδισε το πρωτάθλημα ΕΣΣΔ το 1964 με την εν λόγω μηχανή.

Εξωτερικό

Η εμφάνιση του θρύλου 1962 ZIL-112S είναι συγκρίσιμη με την αμερικανικήαγωνιστική Cobra. Δεδομένου του μήκους του αμαξώματος των 4,2 μέτρων, το μεταξόνιο είναι 0,26 μ. Παρά το γεγονός ότι το κύριο μέρος του αμαξώματος είναι κατασκευασμένο από υαλοβάμβακα, το βάρος του αυτοκινήτου παρέμεινε σημαντικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μηχάνημα είναι εξοπλισμένο με μεγάλες μονάδες ισχύος και πλαίσια σωληνωτού τύπου.

Το εξωτερικό του εν λόγω αυτοκινήτου είναι πολύ ενδιαφέρον. Παρά το γεγονός ότι πολλοί δεν γνώριζαν για την κυκλοφορία του, δεν γίνεται λιγότερο μοναδικό για αυτό. Το εξωτερικό δομικό μέρος του ZIL-112S σχεδιάστηκε από τον Valentin Rostkov, ο οποίος συμμετέχει επίσης στη δημιουργία του αγωνιστικού αυτοκινήτου ZIS-112. Αξίζει να εστιάσουμε στους τροχούς, η σχεδίαση των οποίων κάνει την αποσυναρμολόγηση τους μια τάξη μεγέθους ταχύτερη από ό,τι στα τυπικά μοντέλα.

Πίνακας ελέγχου

Όταν προσγειώθηκε σε ένα σοβιετικό αγωνιστικό αυτοκίνητο, ο πιλότος του είδε μπροστά του ένα χαμηλό τζάμι και ένα σκληρό ταμπλό. Είχε καντράν. Αυτά περιλαμβάνουν μια ένδειξη της στάθμης νερού, λαδιού, μανόμετρο, αμπερόμετρο και ελεγκτή στάθμης βενζίνης. Επιπλέον, υπήρχε ένα ταχύμετρο, το περιθώριο ταχύτητας στο οποίο ήταν 320 km / h. Η πραγματική διαδρομή του αυτοκινήτου στο μέγιστο είναι 260 χιλιόμετρα.

Στην "τουριστική έκδοση" παρέχεται ένα ντουλαπάκι μέσα στην καμπίνα. Επιπλέον, στην καμπίνα πίσω από τον αναβάτη υπήρχε ένα απλό τόξο. Το ίδιο το σαλόνι μπορεί να ονομαστεί με ασφάλεια κουτί από υαλοβάμβακα. Από μέτρα ασφαλείας, ο πιλότος είχε ένα απλό κράνος και τέλος. Δεν μπορεί παρά να σκύψει κανείς το κεφάλι στους αθλητές που αγαπούσαν τόσο πολύ τα αυτοκίνητα και την ταχύτητα που αγνόησαν τόσο σοβαρά πράγματα.

Εσωτερικήεξοπλισμός

Όπως μπορείτε να δείτε στην παρακάτω φωτογραφία, οι πόρτες του αυτοκινήτου ZIL-112S εκτελούν μια καθαρά επίσημη λειτουργία. Άνεση για την είσοδο ή την έξοδο από το αυτοκίνητο παρέχεται από μια αφαιρούμενη κολόνα τιμονιού.

Όσον αφορά τον χώρο αποσκευών, μπορεί να σημειωθεί ότι είναι διαθέσιμος. Ωστόσο, δεδομένης της αγωνιστικής εστίασης του αυτοκινήτου, όλος ο χώρος του προορίζεται κυρίως για το εφεδρικό ελαστικό και τα εργαλεία τοποθέτησης.

Τεχνικοί δείκτες

Στις πρώτες εκδόσεις, το σοβιετικό σπορ αυτοκίνητο ZIL-112S ήταν εξοπλισμένο με μονάδα ισχύος "οκτώ" σε σχήμα V έξι λίτρων. Ο κινητήρας είχε κεφαλές αλουμινίου και μπλοκ από χυτοσίδηρο. Δύο καρμπυρατέρ τεσσάρων βαρελιών απέδιδαν 240 ίππους στις 4.000 σ.α.λ. Οι ακόλουθες τροποποιήσεις κινητήρα έχουν γίνει ακόμα πιο ισχυρές. Μια έκδοση επτά λίτρων χρησιμοποιήθηκε για 270 και 300 άλογα.

Η ροπή του αγωνιστικού κινητήρα ήταν 560 Nm και η μέγιστη ταχύτητα του αυτοκινήτου έφτασε τα 280 χλμ. Είχε προγραμματιστεί μια παραλλαγή του κινητήρα με όγκο από 7,7 λίτρα έως 9 λίτρα. Αλλά η χρήση του δεν εφαρμόστηκε στο εν λόγω αυτοκίνητο. Οι πίσω δίσκοι των φρένων βρίσκονται πιο κοντά στο κιβώτιο ταχυτήτων, το οποίο έχει μειωμένες μάζες χωρίς αναρτήσεις. Συμπλέκτης και κιβώτιο ταχυτήτων λαμβάνονται από ZIS-110.

Η μπροστινή ημι-ανεξάρτητη ανάρτηση του θρυλικού αυτοκινήτου δανείστηκε από το GAZ-21. Έχει ρυθμιστεί ειδικά για αυτό το όχημα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν δυνατή η αντικατάσταση ταχυτήτων στο κιβώτιο ταχυτήτων του πίσω άξονα, αλλάζοντας έτσι την σχέση μετάδοσης πριν από έναν συγκεκριμένο αγώνα.

Τροποποιήσεις

Το εν λόγω αυτοκίνητο κατασκευάστηκε σε δύο κύριες παραλλαγές. Το πρώτο μοντέλο εμφανίστηκε το 1961. Εξωτερικά, έμοιαζε με την 250η Ferrari. Οι δημιουργοί εκσυγχρόνισαν την εσωτερική διακόσμηση όσο καλύτερα μπορούσαν. Εμφανίστηκαν πάνελ από υαλοβάμβακα και μονάδα ισχύος έξι λίτρων. Ο συμπλέκτης και το κιβώτιο ταχυτήτων με τρία σκαλοπάτια κληρονομήθηκαν από το ZiS-110, καθώς δεν υπήρχαν πιο κατάλληλες μονάδες στη χώρα εκείνη την εποχή.

Στο ZIL-112S το 1962, η μονάδα φρένων μεταμορφώθηκε. Θεωρητικά, το σοβιετικό αυτοκίνητο μπορούσε να επιταχύνει στα 260 km / h. Προσπάθησαν μάλιστα να σημειώσουν πολλά ρεκόρ ταχύτητας σε αυτό. Σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δυτικά, το εν λόγω αυτοκίνητο έμοιαζε περισσότερο με μια έκδοση τουρισμού προσαρμοσμένη στους αγώνες. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το αυτοκίνητο συμμετείχε σε εγχώριους αγώνες σιρκουί και έδειξε καλά αποτελέσματα.

Ιστορικά γεγονότα

Μελετώντας παλιές φωτογραφίες, ήταν ασυνήθιστο να δούμε το 112ο ZIL στην ίδια σειρά με μεμονωμένες φόρμουλες σε ανοιχτούς τροχούς. Οι αγώνες όπου συμμετείχε το εν λόγω αυτοκίνητο μέχρι το 1963 ανήκαν στην υποκατηγορία "Group B", και από το 1965 - "Formula 5".

Η αρχική σεζόν το 1962 για τη ZIL δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένη. Στο Εθνικό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Εσθονία, ο δρομέας V. Galkin κατέλαβε μόνο την ένατη θέση. Αλλά τον επόμενο χρόνο έγινε τρίτος στον αγώνα στο ρινγκ του Μινσκ.

Το 64ο έτος, το όχημα εξοπλίστηκε με κινητήρα από τον «Γλάρο» (200 άλογα). Σε αυτό, ο διάσημος Σοβιετικός δρομέας G. Zharkov κέρδισε το χάλκινο και το χρυσό το 1965 στο Neman Ring. Μέση ταχύτητα check-inήταν 127 km/h.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αθλητές εκείνης της εποχής οδηγούσαν αυτοκίνητα που είχαν τρομερή, με τα σημερινά δεδομένα, οδική συμπεριφορά. Και όσον αφορά την ασφάλεια, τα αυτοκίνητα άφησαν πολλά να είναι επιθυμητά. Το ZIL-112S δεν είχε τα πιο ιδανικά φρένα, δεν υπήρχε προστατευτική κάψουλα και ζώνες.

Auto Legends of the USSR: 112С

Το εν λόγω αγωνιστικό αυτοκίνητο κατασκευάστηκε σε παρτίδες από μικρές σειρές. Αναβαθμισμένα δείγματα μεταφέρθηκαν ακόμη και στο εξωτερικό για να συμμετάσχουν σε μεγάλους αγώνες. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να κάνουν έναν άξιο διαγωνισμό. Το 112ο αθλητικό ZIL ήταν προκαθορισμένο να αποσυρθεί. Παρά τη δημιουργία ενός ολόκληρου εργαστηρίου για το σχεδιασμό αυτού του αυτοκινήτου, δεν μπόρεσε να φτάσει στη βέλτιστη κατάσταση.

Σύντομα το αθλητικό εργαστήριο έκλεισε λόγω αστοχίας. Τώρα στην πραγματικότητα, το ZIL-112S μπορεί να δει κανείς στο Μουσείο της Ρίγας. Το αυτοκίνητο αποθηκεύεται προσεκτικά και μερικές φορές πηγαίνει σε αγώνες, κάτι που προκαλεί έκπληξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1963 έως το 1965. Σε αυτό το μηχάνημα ορίστηκαν πέντε ρεκόρ όλων των ενώσεων.

Κριτικές

Δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων του οχήματος και της περιορισμένης παραγωγής, οι κριτικές από πραγματικούς ιδιοκτήτες είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις των ειδικών και τις επαγγελματικές κριτικές, μπορούν να σημειωθούν τα ακόλουθα πλεονεκτήματα του αυτοκινήτου:

• Τοποθέτηση σπορ αυτοκινήτου με δισκόφρενα.
• Αναβαθμισμένη ανάρτηση ελατηρίου.
• Χρήση αυτοασφαλιζόμενου διαφορικού.
• Κεντρικά παξιμάδια στον τροχό φτερού.
• Ποδόφρενο παρκαρίσματος.

Παρά όλες τις καινοτόμες συμπεριλήψεις, το αυτοκίνητο είχε μια σειρά από μειονεκτήματα (σε σύγκριση με τα αντίστοιχα ξένα):

• Ασθενής απόδοση roadster.
• Ατελές και αργό σύστημα πέδησης.
• Κακός χειρισμός.
• Μη ανεπτυγμένη μηχανή ασφαλείας.

Αν συγκρίνουμε τα παραπάνω γεγονότα, μπορεί να σημειωθεί ότι για εκείνη την εποχή τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ZIL-112S είναι ένα επίτευγμα της σοβιετικής αυτοκινητοβιομηχανίας στον αγωνιστικό χώρο, αν και σε επίπεδο εγχώριων αγώνων.

Συμπέρασμα

Ως αποτέλεσμα της αναθεώρησης του σοβιετικού αγωνιστικού αυτοκινήτου, πρέπει να τονιστεί ότι στα μέσα της δεκαετίας του '60, οι προγραμματιστές κατάφεραν να αποσπάσουν το μέγιστο από τους διαθέσιμους πόρους. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα εγχώρια δισκόφρενα. Ο δείκτης ταχύτητας ήταν επίσης σε ικανοποιητικό επίπεδο (260 km/h).

Για να σημειώσει ρεκόρ, το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με ένα ειδικό βελτιωμένο αμάξωμα. Ήταν πιο βολικό να επιβιβαστείτε στον τροχό στη δεύτερη τροποποίηση του εν λόγω οχήματος. Αρκετά παξιμάδια αντικαταστάθηκαν με ένα κεντρικό φτερό. Χάρη στους φροντισμένους γνώστες των ρετρό αυτοκινήτων, ήταν δυνατό να σωθεί το τρέχον μοντέλο ZIL-112C, το οποίο βρίσκεται στο Μουσείο Αυτοκινήτων της Ρίγας. Το δεύτερο αντίγραφο, σύμφωνα με φήμες, μετά την αποκατάσταση ήρθε στην Ευρώπη σε ιδιώτη.

Για διάφορους λόγους, η παραγωγή του σοβιετικού σπορ αυτοκινήτου περιορίστηκε σύντομα προκειμένου να κατευθυνθούν τα αποθέματα στην ανάπτυξη των κυβερνητικών αυτοκινήτων. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, το "Roadster" κατάφερε να "δοκιμάσει" μονάδες ισχύος240, 270, 300 ίππων, δεδομένου του κινητήρα από τον θρυλικό «Seagull». Πολλά στοιχεία πήγαν στο αυτοκίνητο από το Volga και το ZIS-110.