Σοβιετικό αυτοκίνητο GAZ-13: προδιαγραφές, φωτογραφίες

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:48

GAZ-13 Το "Chaika" είναι το πρώτο σοβιετικό εκτελεστικό αυτοκίνητο με φωτεινή και αξέχαστη σχεδίαση, ευρύχωρο και άνετο επταθέσιο εσωτερικό, συμπαγή δομή πλαισίου και καινοτόμο ισχυρό κινητήρα αλουμινίου.

Executive αυτοκίνητα που παράγονται από την GAZ

"The Seagull", ή GAZ-13, είναι το πιο διάσημο αντιπροσωπευτικό επιβατικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο αυτοκινήτων Gorky από το 1959 έως το 1981. Το νέο αυτοκίνητο σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει το εξαθέσιο σεντάν GAZ-12 με μακρύ μεταξόνιο, που δημιουργήθηκε το 1948, ως επίσημο αυτοκίνητο για οικιακούς βοηθούς του σοβιετικού κόμματος, αλλά δεν χρησιμοποιείται για τη μεταφορά κορυφαίων αξιωματούχων. Το "GAZ-12" ήταν η πρώτη ανάπτυξη ενός αντιπροσωπευτικού μοντέλου για ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων. Πριν από αυτό, τέτοια αυτοκίνητα παράγονταν αποκλειστικά από το εργοστάσιο ZIS της Μόσχας (αργότερα ZIL).

Στους σχεδιαστές της GAZ ανατέθηκε η παραγωγή αντιπροσωπευτικών αυτοκινήτων χάρη στις δικές τους εξελίξεις, οι οποίες σημαδεύτηκαν από τολμηρές και σύγχρονες λύσεις. Έτσι, για πρώτη φορά στον κόσμο, το GAZ-12 χρησιμοποίησε την εγκατάσταση τριών σειρών καθισμάτων σε ένα αυτοκίνητο με φέρον σώμα. Μια καινοτομία για την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία ήταντη χρήση υδρομηχανικής μετάδοσης που εγγυάται την ομαλή κίνηση ενός μεγάλου σεντάν. Στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα, ο σχεδιασμός του GAZ-12 άρχισε να γίνεται γρήγορα απαρχαιωμένος και η εταιρεία άρχισε επειγόντως να αναπτύσσει την επόμενη γενιά ενός εκτελεστικού αυτοκινήτου.

Δημιουργία

Αρχικά, για να συντομεύσει τον χρόνο ανάπτυξης μιας νέας γενιάς αντιπροσωπευτικών αυτοκινήτων, το εργοστάσιο πήρε τον δρόμο του εκσυγχρονισμού του GAZ-12 και δημιούργησε ένα πρωτότυπο GAZ-12V, το οποίο έλαβε το όνομα "Seagull". Παρά τις αναβαθμίσεις, οι οποίες συνοψίζονται κυρίως στο αμάξωμα, έγινε σαφές ότι το αυτοκίνητο ήταν ξεπερασμένο, δεν θα ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο μοντέλο με βάση το παλιό σεντάν, και ως εκ τούτου ξεκινήσαμε να αναπτύσσουμε νέα αντικείμενα από την αρχή.

Ταυτόχρονα, το εργοστάσιο ZIL ανέπτυξε ένα κορυφαίο αυτοκίνητο ZIL-111 Moskva. Δεδομένου ότι και οι δύο επιχειρήσεις καθοδηγήθηκαν από το μοντέλο του σεντάν Packard Patiken και ένα μετατρέψιμο που βασίζεται σε αυτό, που αγοράστηκε από το Ινστιτούτο NAMI για μελέτη, τα πρωτότυπα του Seagull και του Moskva αποδείχθηκαν πολύ παρόμοια. Από αυτή την άποψη, οι σχεδιαστές έπρεπε και πάλι να αλλάξουν την εξωτερική εικόνα του Γλάρου. Το 1956, ξεκίνησε ένα δείγμα για θαλάσσιες δοκιμές, το οποίο έμοιαζε ήδη με το μελλοντικό GAZ-13 (φωτογραφία παρακάτω).

Σχέδιο

Η εμφάνιση του "Seagull" εντοπίζει τα χαρακτηριστικά των αμερικανικών αυτοκινήτων εκείνης της εποχής, κάτι που, ωστόσο, δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς το Gorky Automobile Plant είχε ήδη εμπειρία στη δημιουργία σειριακών μοντέλων βασισμένων σε αμερικανικά αυτοκίνητα.

Το GAZ-13 έλαβε μια ιπτάμενη εξωτερική εικόνα, η οποία εκείνη την εποχή ονομαζόταν "Detroitμπαρόκ". Ένα από τα κύρια στοιχεία αυτού του στυλ αεροδιαστημικής ήταν ο σχεδιασμός του πίσω μέρους του αυτοκινήτου με τη μορφή ουράς τζετ ή πυραύλου, που χρησιμοποιήθηκε στον Γλάρο.

Μπροστά από το GAZ-13, σχηματίστηκε μια γρήγορη εικόνα.

• προβολείς σε εσοχή σε ειδικά φρεάτια των μπροστινών φτερών;
• φαρδιά σχάρα με μοτίβο με άνοιγμα φτερών γλάρου;
• μπροστινός προφυλακτήρας με ένθετα εμπνευσμένα από τον κινητήρα jet;
• ίσια και φαρδιά κουκούλα.

Στην μπροστινή σιλουέτα, η στιβαρότητα ενός εκτελεστικού αυτοκινήτου δημιουργήθηκε από:

• ευθεία γραμμή οροφής;
• φαρδύ τζάμι;
• μεγεθυμένες πόρτες;
• ένας μεγάλος αριθμός μορφοποιημένων καλουπιών χρωμίου και μπορντούρες;
• μεγάλοι μπροστινοί θόλοι τροχών και μισόκλειστοι για πίσω.

Όλες οι λύσεις που έγιναν μας επέτρεψαν να δημιουργήσουμε μια φωτεινή, ασυνήθιστη και μοντέρνα εμφάνιση του νέου εκτελεστικού μοντέλου GAZ-13 "Seagull".

Εσωτερικός "Γλάρος"

Το σαλόνι GAZ-13 διακρίθηκε για μεγάλη ευρυχωρία και άνεση σύμφωνα με τις παραμέτρους που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η παρουσία τριών σειρών καθισμάτων. Ταυτόχρονα, η πρώτη και η τρίτη σειρά κατασκευάζονται με τη μορφή φαρδιών άνετων καναπέδων. Το σχέδιο της δεύτερης σειράς αποτελούνταν από αναδιπλούμενα καθίσματα σχεδιασμένα για ασφάλεια.

Τα περισσότερα από τα παραγόμενα αυτοκίνητα δεν είχαν διαχωριστικό, γεγονός που κατέταξε τον «Γλάρο» στην κατηγορία των σεντάν. Η εσωτερική διακόσμηση ήταν φτιαγμένη από φωςγκρι πανί για παλτό αξιωματικών και η εσωτερική σχεδίαση διακρίθηκε από αυστηρότητα και στιβαρότητα, δίνοντας έμφαση στην κατάσταση του επιβάτη. Από τις καινοτομίες, που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σε οικιακά αυτοκίνητα, θα πρέπει να αναφέρουμε το κουμπί ελέγχου του αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων, που βρίσκεται στην κεντρική κονσόλα, καθώς και τα ηλεκτρικά παράθυρα.

Λειτουργίες σχεδίασης

Από την αρχή της ανάπτυξης, κατέστη σαφές ότι το αντιπροσωπευτικό αυτοκίνητο θα λάβει μεγάλη μάζα και επομένως οι σχεδιαστές εγκατέλειψαν αρχικά το φέρον σώμα που χρησιμοποιήθηκε στο προηγούμενο μοντέλο GAZ-12. Επιλέχθηκε μια επιλογή πλαισίου, ενώ χρησιμοποιήθηκε συγκολλημένο πλαίσιο σε σχήμα Χ. Αυτός ο σχεδιασμός είχε αυξημένη ακαμψία και κατέστησε δυνατή τη μείωση του επιπέδου του δαπέδου στο αυτοκίνητο.

Το GAZ-13 έλαβε διάταξη εμπρός κινητήρα και αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων στους πίσω τροχούς. Ως κιβώτιο ταχυτήτων χρησιμοποιήθηκε ένα υδρομηχανικό αυτόματο τριών ταχυτήτων.

Η μπροστινή ανάρτηση είχε μια ανεξάρτητη συσκευή, αποτελούμενη από μοχλούς, ειδικά ελατήρια, υδραυλικά αμορτισέρ και μια ράβδο σταθεροποίησης για πλευρική σταθερότητα. Η πίσω έκδοση είναι κατασκευασμένη με δύο ημιελλειπτικά ελατήρια και χρησιμοποιήθηκαν τηλεσκοπικά αμορτισέρ για τη μείωση των κραδασμών του αμαξώματος.

Υδραυλικό τιμόνι και ενισχυτής κενού για το σύστημα πέδησης χρησιμοποιήθηκαν για να διασφαλιστεί η σίγουρη και ασφαλής οδήγηση ενός βαρέως οχήματος.

Σύμφωνα με τη σοβιετική διαβάθμιση, ο «Γλάρος» ανήκε στην πρώτη κατηγορία αυτοκινήτων, παραπάνω ήτανμόνο κρατικά ZIL, και επομένως συναρμολογούνται με το χέρι σε ειδικά κοντάκια, τα οποία εξασφάλιζαν την υψηλότερη ποιότητα κατασκευής.

κινητήρες GAZ-13

Για όλη τη μακρά περίοδο παραγωγής, το "The Seagull" ήταν εξοπλισμένο με δύο επιλογές για μονάδες ισχύος. Αυτοί ήταν βενζινοκινητήρες με την ονομασία GAZ-13 με χωρητικότητα 195 ίππων. Με. και GAZ-13D σε 215 δυνάμεις. Άλλα κύρια τεχνικά χαρακτηριστικά των GAZ-13 και 13D (οι παράμετροι δίνονται σε παρένθεση) ήταν:

• τύπος - τετράχρονη, βαλβίδα οροφής;
• επιλογή ανάμειξης - καρμπυρατέρ;
• αριθμός κυλίνδρων – 8;
• διαμόρφωση - σε σχήμα V;
• αριθμός βαλβίδων - 16;
• ψύξη - υγρό;
• όγκος - 5,53L (5,27L);
• Ισχύς- 195 ίπποι Με. (215 HP);
• αναλογία συμπίεσης - 8,5 (10,00);
• βενζίνη – AI-93 (100).

Το βασικό χαρακτηριστικό και των δύο κινητήρων ήταν η κατασκευή των ακόλουθων βασικών στοιχείων κινητήρα από κράμα αλουμινίου:

• μπλοκ κυλίνδρου;
• κυλινδροκεφαλή;
• πολλαπλή εισαγωγής;
• έμβολο.

Αυτή η λύση ήταν πολύ καινοτόμος για εκείνη την περίοδο. Παρόμοιοι κινητήρες από άλλες εταιρείες αυτοκινήτων εμφανίστηκαν μόνο στα μέσα της δεκαετίας του '60.

Τεχνικές παράμετροι

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του εκτελεστικού αυτοκινήτου GAZ-13 "Chaika" με τον κινητήρα του 13ου μοντέλου ήταν:

• τύπος αμαξώματος - sedan;
• αριθμός θυρών - 4;
• χωρητικότητα - 7 άτομα;
• μεταξόνιο – 3, 25m;
• μήκος - 5, 60 m;
• ύψος - 1,62 m;
• πλάτος – 2,00 m;
• απόσταση από το έδαφος - 18,0 cm;
• πίστα πίσω/εμπρός - 1,53 m/1,54 m;
• διάμετρος στροφής - 15,60 m:
• βάρος περιορισμού – 2,10 τόνοι;
• μεικτό βάρος – 2,66 τόνοι;
• μέγιστη ταχύτητα είναι 160,0 km/h;
• χρόνος επιτάχυνσης (100 km/h) - 20 δευτ.;
• μέγεθος δοχείου αερίου - 80 l;
• κατανάλωση καυσίμου - 21,0 λίτρα (100 km συνδυαστικά);
• μέγεθος ελαστικού - 8,20/15.

Τροποποιήσεις

Στη σοβιετική περίοδο, το εκτελεστικό αυτοκίνητο Chaika, ακόμη και μετά τον παροπλισμό, δεν μπορούσε να πωληθεί σε ιδιώτες, γεγονός που υποδήλωνε το ειδικό καθεστώς του μοντέλου, αλλά έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στη βάση του. Είχαν το εξής όνομα και σκοπό:

• GAZ-13A - η έκδοση διακρίθηκε από την παρουσία ενός εσωτερικού χωρίσματος μεταξύ του οδηγού και του θαλάμου επιβατών. Αυτό επέτρεψε στο 13A να ταξινομηθεί ως λιμουζίνα.
• GAZ-13B - κάμπριο (phaeton) με ανοιχτή κορυφή. Ταυτόχρονα έγινε ανύψωση και κατέβασμα της μαλακής τέντας οροφής χρησιμοποιώντας ειδικό ηλεκτροϋδραυλικό σύστημα.
• GAZ-13 - με αυξημένη άνεση και χωρητικότητα για 6 άτομα.

Όλα αυτά τα αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν απευθείας στο εργοστάσιο αυτοκινήτων του Γκόρκι.

Ξεχωριστά, στο εργοστάσιο της RAF στη Ρίγα, παρήχθη μια έκδοση του GAZ-13C (περίπου 20 αντίγραφα). Ήταν ένα στέισον βαγόνι ασθενοφόρου, με διαμόρφωση καμπίνας για να χωράει φορείο. στο ChernihivΗ επιχείρηση Kinotekhnika παρήγαγε πολλά αυτοκίνητα GAZ-13 OASD-3. Προορίζονταν για γυρίσματα.

Ο αριθμός των παραγόμενων θρυλικών σοβιετικών αυτοκινήτων GAZ-13 "Chaika", σύμφωνα με τις πληροφορίες της επιχείρησης GAZ, είναι 3189 αντίγραφα. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τις προβλέψεις ειδικών και συλλεκτών αυτοκινήτων, έχουν απομείνει από 200 έως 300 αυτοκίνητα. Το κόστος των διατηρημένων "Seagulls" μπορεί να είναι, ανάλογα με το κράτος, από 25 χιλιάδες έως 100 χιλιάδες δολάρια.