Moskvich 402 - Σοβιετικό μικρό αυτοκίνητο της δεκαετίας του '50

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 14:10

Πέρασαν πέντε χρόνια από το τέλος του πολέμου, η ηγεσία της χώρας διακήρυξε μια συνεχή και προοδευτική αύξηση της ευημερίας του πληθυσμού και τι είδους ευημερία χωρίς προσωπικό αυτοκίνητο…

Το Πολιτικό Γραφείο του Στάλιν αποφάσισε να ξεκινήσει την παραγωγή των lekovushki - όμορφο, μοντέρνο, άνετο και πολύ ποιοτικό, οικονομικό, αντί των ξεπερασμένων Μοσχοβιτών της δεκαετίας του 400, αντιγραμμένο από το Opel της δεκαετίας του '30.

Η ελάχιστη περίοδος για την ανάπτυξη της τεχνικής τεκμηρίωσης κυκλοφόρησε. Η χώρα εργαζόταν σκληρά για να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη από τον πόλεμο οικονομία της, επομένως όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα. Και για την πρόωρη εκτέλεση… Είναι τρομακτικό να σκεφτείς τι περίμενε αυτούς που άργησαν.

Μέχρι το καλοκαίρι του 1951, το Moskvich 402-425 βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης του εργοστασίου μικρών αυτοκινήτων της Μόσχας. Τα πρώτα τρία ψηφία ήταν ο αριθμός μοντέλου του κινητήρα, τα επόμενα σήμαιναν έναν εντελώς νέο δείκτη αμαξώματος για την αυτοκινητοβιομηχανία μας - ένα σεντάν, παρόμοιο με το Ford Consul, που παρήχθη στο εργοστάσιο του βρετανικού υποκαταστήματος μιας αμερικανικής εταιρείας.

Οι Σοβιετικοί μηχανικοί αυτή τη φορά δεν μπορούσαν να κατηγορηθούνσε άμεση αντιγραφή - το αυτοκίνητο αποδείχθηκε ότι ήταν δικό του, εγχώριο, κατασκευάστηκε απλά χρησιμοποιώντας την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί από την παγκόσμια βιομηχανία, ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις σκληρές πραγματικότητες ενός πολύ μέτριου προϋπολογισμού. Έτσι, ο κινητήρας έμεινε ίδιος, με χαμηλότερη διάταξη βαλβίδων. Τότε δεν είχε σημασία, η ΕΣΣΔ ήταν σε διεθνή απομόνωση, κανείς δεν σκέφτηκε τις εξαγωγικές δυνατότητες του νέου αυτοκινήτου Moskvich 402. Ο πίσω άξονας και το κιβώτιο ταχυτήτων κληρονομήθηκαν επίσης από τη σειρά 400.

Οι δοκιμές και οι βελτιώσεις πραγματοποιήθηκαν για σχεδόν τέσσερα χρόνια, το 1955 το VDNKh διακοσμήθηκε με ένα νέο επιβατικό αυτοκίνητο, η μαζική παραγωγή ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα. Η ιδέα του Στάλιν για ένα λαϊκό αυτοκίνητο βρήκε υποστήριξη από τον N. S. Χρουστσόφ.

Moskvich 402, η φωτογραφία το επιβεβαιώνει, φαινόταν αρκετά σοβαρό εκείνη τη στιγμή, άστραφτε με επένδυση χρωμίου, ήταν ευρύχωρο (οδηγός και συνοδηγός μπροστά, άλλοι τρεις πίσω), το τζάμι ήταν κυρτό και στερεά.

Στο εσωτερικό, επίσης, όλα ήταν στο επίπεδο - μια σόμπα, ρυθμιζόμενα καθίσματα, φουσκωμένα παράθυρα, ένα ραδιόφωνο, αυτόματα απενεργοποιημένα φλας, γενικά, άνεση πρωτοφανή για ένα σοβιετικό αυτοκίνητο. Οι πόρτες ήταν εξοπλισμένες με κλειδαριές με κουμπιά και το πορτμπαγκάζ και το ντεπόζιτο αερίου μπορούσαν να ανοίξουν ενώ κάθεστε στη θέση του οδηγού.

Το σασί ήταν εξοπλισμένο με τηλεσκοπικά υδραυλικά αμορτισέρ, τύμπανο φρένα με αιωρούμενα τακάκια. Γενικά, το Moskvich 402 συμμορφώθηκε με τα πρότυπα που υιοθετήθηκαν εκείνη την εποχή για μικρά αυτοκίνητα. Το τροφοδοτικό έχει γίνει 12V αντί 6V όπως στα προηγούμενα μοντέλα.

Οι προδιαγραφές ήταν επίσης ευχάριστες. Η ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει το Moskvich 402 έφτασε τα 110 χιλιόμετρα την ώρα και κατανάλωνε μόνο 9 λίτρα καυσίμου ανά 100 χλμ. Ωστόσο, η βενζίνη ήταν τότε φθηνή, κόστιζε λιγότερο από το ανθρακούχο νερό.

Αυτό το αυτοκίνητο κατασκευαζόταν μέχρι το 1958, πριν από την εμφάνιση του 407ου μοντέλου, εξωτερικά σχεδόν το ίδιο, αλλά με κινητήρα βαλβίδας.

Σήμερα, υπάρχουν ερασιτέχνες που επαναφέρουν το Moskvich 402. Ο συντονισμός, κατά κανόνα, απαιτεί βαθύ συντονισμό, μερικές φορές, εκτός από το σώμα, σχεδόν όλα πρέπει να αλλάξουν. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης θαυμαστές που θεωρούν ότι είναι δυνατό να κατασκευάσουν ένα τέτοιο αυτοκίνητο εξ ολοκλήρου από αυθεντικά ανταλλακτικά.