Μοτοσικλέτα "Ural M-67-36": εγκατάσταση ενός καρμπυρατέρ

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:47

Το εργοστάσιο μοτοσυκλετών στο Irbit παρήγαγε βαριές μοτοσυκλέτες με περίεργο σχεδιασμό - ισχυρό πλαίσιο, κινητήρα μπόξερ, κίνηση του κινητήριου τροχού και ένα απαραίτητο πλαϊνό ρυμουλκούμενο. Με τα χρόνια παραγωγής, ορισμένα στοιχεία και εξαρτήματα έχουν αλλάξει, αλλά η γενική ιδέα των μηχανών παρέμεινε αμετάβλητη. Το 1976 ξεκίνησε η παραγωγή της μοτοσικλέτας Ural M-67-36, η οποία συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 1984.

Κινητήρας και μετάδοση

Η μοτοσικλέτα χρησιμοποιούσε τετράχρονο βενζινοκινητήρα με ισχύ έως και 36 ίππους. Η ροπή τροφοδοτήθηκε σε ένα κιβώτιο ταχυτήτων τεσσάρων ταχυτήτων μέσω ενός συμπλέκτη τύπου αυτοκινήτου - στεγνό, εξοπλισμένο με δύο δίσκους. Ένας άξονας κάρδανου τοποθετήθηκε μεταξύ του κιβωτίου και του κιβωτίου ταχυτήτων του πίσω τροχού. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της μοτοσικλέτας Ural M-67-36 αυξήθηκαν σημαντικά στην έκδοση με κίνηση στον πλευρικό τροχό. Η κίνηση πραγματοποιήθηκε από έναν άξονα που περνούσε από το κιβώτιο ταχυτήτων του πίσω τροχού στην πλήμνη του τροχού του πλευρικού ρυμουλκούμενου. Ωστόσο, τέτοια μηχανήματα είναι αρκετά σπάνια. Το κύριο μέρος των μοτοσυκλετών κυκλοφόρησε στην κλασική έκδοση 2WD.

Σύστημα τροφοδοσίας

Για την αποθήκευση καυσίμου στη μοτοσυκλέτα "Ural M-67-36" χρησιμοποιήθηκε μια δεξαμενή τοποθετημένη στο επάνω μέρος του πλαισίου. Η δεξαμενή περιείχε μόνο 19 λίτρα καυσίμου, που ήταν αρκετά για μόνο 220-230 χλμ. Η υψηλή κατανάλωση καυσίμου συνδέθηκε με το σημαντικό βάρος του μηχανήματος, το οποίο, όταν ήταν πλήρως φορτωμένο, μπορούσε να φτάσει σχεδόν τα 600 κιλά. Το ιδιότροπο σύστημα τροφίμων συνέβαλε επίσης. Τακτικά, οι μοτοσυκλέτες ήταν εξοπλισμένες με δύο καρμπυρατέρ K-301G, τα οποία απαιτούν ακριβή και σύγχρονο συντονισμό. Επομένως, ορισμένοι ιδιοκτήτες εγκαθιστούν ένα καρμπυρατέρ σε μια μοτοσικλέτα Ural M-67-36 από άλλο εξοπλισμό.

Προετοιμασία

Πριν ξεκινήσετε τη μετατροπή, ελευθερώστε χώρο στο επάνω μέρος του στροφαλοθαλάμου και του κιβωτίου ταχυτήτων. Αυτό το μέρος είναι το πιο βολικό για την τοποθέτηση ενός καρμπυρατέρ με μεγάλες διαστάσεις. Μετά τον προσδιορισμό της θέσης εγκατάστασης, είναι απαραίτητο να υπολογιστεί και να κατασκευαστεί η πολλαπλή εισαγωγής. Ο ίδιος ο κινητήρας πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά και να ρυθμιστεί το σύστημα ανάφλεξης, καθώς αυτό είναι επίσης μια κοινή πηγή προβλημάτων.

Και το πιο σημαντικό σημείο είναι η επιλογή του καταλληλότερου μοντέλου καρμπυρατέρ. Κατά την επιλογή του, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της λειτουργίας ενός κινητήρα μοτοσικλέτας, ο οποίος είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από τον κινητήρα του αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι συσκευές από αυτοκίνητα δεν συμπεριφέρονται καλά όταν πέφτουν - μπορεί να διαρρεύσουν καύσιμο, το οποίο, εάν έρθει σε επαφή με καυτά μέρη του κινητήρα, μπορεί να αναφλεγεί.

Με βάση αυτές τις σκέψεις, θα πρέπει να σταματήσουμεεπιλογή σας σε αμιγώς μοντέλα μοτοσυκλετών. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες επιλογές είναι η οικιακή συσκευή K28G ή οι ιαπωνικές συσκευές Mikuni ή Keihin.

Εγκατάσταση

Μετά την αγορά καρμπυρατέρ, είναι απαραίτητο να κατασκευαστούν σωλήνες εισαγωγής. Στην κατασκευή τους πρέπει να χρησιμοποιούνται σωλήνες με εσωτερική διάμετρο που αντιστοιχεί στη διάμετρο των καναλιών εισόδου στους κυλίνδρους. Το σχήμα και το μήκος των ακροφυσίων στον αριστερό και στον δεξιό κύλινδρο πρέπει να είναι το ίδιο. Στα άκρα των σωλήνων διακλάδωσης, είναι απαραίτητο να κατασκευαστούν φλάντζες μέσω των οποίων θα στερεωθούν σταθερά και ερμητικά στους κυλίνδρους. Οι ραφές που προκύπτουν στο εσωτερικό των σωλήνων πρέπει να λειανθούν, καθώς θα στροβιλίσουν τη ροή του μείγματος καυσίμου και θα βλάψουν την απόδοση του κινητήρα.

Μετά την κατασκευή των σωλήνων, πρέπει να τοποθετηθούν στον κινητήρα και να συνδεθούν στο καρμπυρατέρ. Για αυτό, χρησιμοποιούνται συχνά ελαστικοί σωλήνες από το σύστημα ψύξης. Το ένα άκρο του εύκαμπτου σωλήνα τοποθετείται στον σωλήνα, το άλλο - σε ένα ειδικό μπλουζάκι τοποθετημένο στο καρμπυρατέρ. Οι εύκαμπτοι σωλήνες σφραγίζονται με ταινία ή σφιγκτήρες ελατηρίου. Μετά από αυτό, είναι απαραίτητο να εγκαταστήσετε ένα φίλτρο αέρα κατάλληλου μεγέθους στο καρμπυρατέρ. Αφού προσαρμόσετε τη λαβή σε ένα καλώδιο ελέγχου, μπορείτε να αρχίσετε να δοκιμάζετε τη μοτοσικλέτα εν κινήσει, εξαλείφοντας σταδιακά πιθανά ελαττώματα.