Ερπυστριοφόροι τρακτέρ της ΕΣΣΔ. Ιστορία των τρακτέρ στην ΕΣΣΔ

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 14:00

Στην ΕΣΣΔ, δόθηκε μεγάλη προσοχή στην κατασκευή τρακτέρ. Η γεωργία χρειαζόταν ταχεία μηχανοποίηση και δεν υπήρχαν δικά τους εργοστάσια στη χώρα. Συνειδητοποιώντας την ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας στην ύπαιθρο, ο Β. Ι. Λένιν το 1920 υπέγραψε το αντίστοιχο διάταγμα «Σε ένα μόνο αγρόκτημα τρακτέρ». Ήδη το 1922 ξεκίνησε η μικρής κλίμακας παραγωγή εγχώριων μοντέλων "Kolomenets" και "Zaporozhets". Τα πρώτα τρακτέρ της ΕΣΣΔ ήταν τεχνικά ατελή και χαμηλής ισχύος, αλλά μετά από δύο πενταετή σχέδια, ήρθε μια σημαντική ανακάλυψη στην κατασκευή εξειδικευμένων επιχειρήσεων.

"Ρώσος" πρωτότοκος

Η Ρωσία ήταν ανέκαθεν διάσημη για τους εφευρέτες της, αλλά δεν έχουν γίνει όλες οι ιδέες πράξη. Πίσω στον 18ο αιώνα, ο γεωπόνος I. M. Komov έθεσε το θέμα της εκμηχάνισης της γεωργίας. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο V. P. Guryev, και στη συνέχεια ο D. A. Zagryazhsky, ανέπτυξαν ατμούς τρακτέρ για όργωμα. Το 1888, ο F. A. Blinov κατασκεύασε και δοκίμασε το πρώτο τρακτέρ ατμούδιαδρομή κάμπιας. Ωστόσο, η συσκευή αποδείχθηκε ότι ήταν άσκοπα ογκώδης. Ωστόσο, το 1896 θεωρείται επίσημα το έτος γέννησης της ρωσικής βιομηχανίας τρακτέρ, όταν ο πρώτος ατμός τρακτέρ κάμπιας στον κόσμο παρουσιάστηκε δημόσια στην Έκθεση του Νίζνι Νόβγκοροντ.

Στο κατώφλι του 20ου αιώνα, ο σχεδιαστής Ya. Ήταν πιο κατάλληλο από οποιοδήποτε άλλο για χρήση σε τροχοφόρα οχήματα. Το 1911 συναρμολόγησε επίσης το πρώτο εγχώριο τρακτέρ με κινητήρα εσωτερικής καύσης 18 κιλοβάτ, που έλαβε το πατριωτικό όνομα «Ρώσος». Μετά τον εκσυγχρονισμό, εμφανίστηκε ένας πιο ισχυρός κινητήρας - κατά 33 kW. Η μικρής κλίμακας παραγωγή τους εγκαταστάθηκε στο εργοστάσιο Balakovo - περίπου εκατό μονάδες παρήχθησαν πριν από το 1914.

Εκτός από το Balakovo, τρακτέρ με κομμάτια κατασκευάστηκαν στο Bryansk, Kolomna, Rostov, Kharkov, Barvenkovo, Kichkas και σε πολλούς άλλους οικισμούς. Αλλά η συνολική παραγωγή όλων των τρακτέρ στις εγχώριες επιχειρήσεις ήταν τόσο μικρή που δεν είχε ουσιαστικά καμία επίδραση στην κατάσταση στη γεωργία. Το 1913, ο συνολικός αριθμός αυτού του εξοπλισμού υπολογίζεται σε 165 αντίτυπα. Από την άλλη πλευρά, αγοράστηκε ενεργά ξένος γεωργικός εξοπλισμός: μέχρι το 1917, 1.500 τρακτέρ εισήχθησαν στη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Ιστορία των τρακτέρ στην ΕΣΣΔ

Με πρωτοβουλία του Λένιν, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην ανάπτυξη και παραγωγή μηχανοποιημένων γεωργικών μηχανημάτων. Η αρχή μιας ενοποιημένης οικονομίας τρακτέρ δεν προϋπέθετε μόνο την παραγωγή «σιδήρουάλογα», όπως ονομάζονταν τα τρακτέρ, αλλά και ένα σύνολο μέτρων για την οργάνωση βάσης έρευνας και δοκιμών, οργάνωση προμήθειας ανταλλακτικών και επισκευών, ανοιχτά μαθήματα για τεχνίτες, εκπαιδευτές και οδηγούς τρακτέρ.

Το πρώτο τρακτέρ στην ΕΣΣΔ κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο της Κολόμνα το 1922. Ο ιδρυτής της εθνικής σχολής κατασκευής τρακτέρ, E. D. Lvov, έγινε ο διαχειριστής του έργου. Το τροχοφόρο όχημα ονομαζόταν «Kolomenets-1» και συμβόλιζε την αρχή μιας νέας εποχής στην ύπαιθρο. Ο Λένιν, παρά τη σοβαρή ασθένεια, συνεχάρη προσωπικά τους σχεδιαστές για την επιτυχία τους.

Την ίδια χρονιά, η επιχείρηση Krasny Progress παρήγαγε το τρακτέρ Zaporozhets στο Kichkass. Το μοντέλο δεν ήταν τέλειο. Οδηγούσε μόνο ένας πίσω τροχός. Ένας δίχρονος κινητήρας χαμηλής ισχύος 8,8 kW επιτάχυνε το «σιδερένιο άλογο» στα 3,4 km / h. Υπήρχε μόνο μία ταχύτητα, μπροστά. Τροφοδοσία στο άγκιστρο - 4, 4 kW. Αλλά και αυτό το όχημα διευκόλυνε πολύ το έργο των χωρικών.

Ο θρυλικός εφευρέτης Mamin δεν έμεινε αδρανής. Βελτίωσε τον προεπαναστατικό του σχεδιασμό. Το 1924, τα τρακτέρ της ΕΣΣΔ αναπληρώθηκαν με μοντέλα της οικογένειας Karlik:

• Τρίτροχο "Karlik-1" με μία ταχύτητα και ταχύτητα 3-4 χλμ./ώρα.
• Τετράτροχο "Dwarf-2" με όπισθεν.

Μαθαίνω από ξένη εμπειρία

Ενώ τα τρακτέρ της ΕΣΣΔ "χτίζανε τους μυς τους" και οι Σοβιετικοί σχεδιαστές κατακτούσαν μια νέα κατεύθυνση για τον εαυτό τους, η κυβέρνηση αποφάσισε να αρχίσει να παράγει ξένο εξοπλισμό με άδεια. Το 1923, το tracked Kommunar τέθηκε σε παραγωγή στο εργοστάσιο του Kharkov, το οποίο ήτανκληρονόμος του γερμανικού μοντέλου "Ganomag Z-50". Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στο στρατό για τη μεταφορά πυροβολικού μέχρι το 1945 (και αργότερα).

Το 1924, το εργοστάσιο του Λένινγκραντ "Krasny Putilovets" (μελλοντικός Kirovsky) κατέκτησε την παραγωγή ενός φθηνού και δομικά απλού "Αμερικάνου" της εταιρείας Fordson. Τα παλιά τρακτέρ της ΕΣΣΔ αυτής της μάρκας έχουν αποδειχθεί αρκετά καλά. Ήταν με το κεφάλι και τους ώμους πάνω από το Zaporozhets και το Kolomenets. Ο κινητήρας κηροζίνης καρμπυρατέρ (14,7 kW) ανέπτυξε ταχύτητα έως και 10,8 km / h, ισχύς στο άγκιστρο - 6,6 kW. Κιβώτιο ταχυτήτων - τριών ταχυτήτων. Το μοντέλο κατασκευαζόταν μέχρι το 1932. Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας παραγωγή αυτής της τεχνικής.

Κατασκευή εργοστασίων τρακτέρ

Έχει γίνει προφανές ότι για να παρασχεθούν παραγωγικά τρακτέρ στα συλλογικά αγροκτήματα, είναι απαραίτητο να κατασκευαστούν εξειδικευμένα εργοστάσια που να συνδυάζουν επιστήμη, γραφεία σχεδιασμού και εγκαταστάσεις παραγωγής. Ο εμπνευστής του έργου ήταν ο F. E. Dzerzhinsky. Σύμφωνα με την ιδέα, σχεδιάστηκε να εξοπλιστούν νέες επιχειρήσεις με σύγχρονο εξοπλισμό και μαζική παραγωγή φθηνών και αξιόπιστων μοντέλων με έλξη με τροχούς και κάμπια.

Η πρώτη μεγάλης κλίμακας παραγωγή τρακτέρ στην ΕΣΣΔ ιδρύθηκε στο Στάλινγκραντ. Στη συνέχεια, οι δυνατότητες των εργοστασίων στο Χάρκοβο και στο Λένινγκραντ επεκτάθηκαν σημαντικά. Μεγάλες επιχειρήσεις εμφανίστηκαν στο Τσελιάμπινσκ, το Μινσκ, το Μπαρναούλ και άλλες πόλεις της ΕΣΣΔ.

Εργοστάσιο τρακτέρ στο Στάλινγκραντ

Το Στάλινγκραντ έγινε η πόλη όπου κατασκευάστηκε από την αρχή το πρώτο μεγάλο εργοστάσιο τρακτέρ. Χάρη σεστρατηγική θέση (στη διασταύρωση των προμηθειών πετρελαίου του Μπακού, μετάλλου Ural και άνθρακα Donbass) και την παρουσία ενός στρατού ειδικευμένου εργατικού δυναμικού, κέρδισε τον διαγωνισμό από το Kharkov, το Rostov, το Zaporozhye, το Voronezh, το Taganrog. Το 1925, εγκρίθηκε ψήφισμα για την κατασκευή μιας σύγχρονης επιχείρησης και το 1930 τα θρυλικά τροχοφόρα τρακτέρ της ΕΣΣΔ της μάρκας STZ-1 έφυγαν από τη γραμμή συναρμολόγησης. Στο μέλλον, μια μεγάλη γκάμα μοντέλων με τροχούς και τροχούς παρήχθη εδώ.

Η σοβιετική περίοδος περιλαμβάνει:

• STZ-1 (wheeled, 1930).
• SKhTZ 15/30 (wheeled, 1930).
• STZ-3 (κάμπια, 1937).
• SKHTZ-NATI (κάμπια, 1937).
• DT-54 (κάμπια, 1949).
• DT-75 (caterpillar, 1963).
• DT-175 (caterpillar, 1986).

Το 2005, το εργοστάσιο τρακτέρ του Βόλγκογκραντ (πρώην STZ) κηρύχθηκε σε πτώχευση. Το VgTZ έγινε ο διάδοχός του.

DT-54

Οι ερπυστριοφόροι τρακτέρ της ΕΣΣΔ στα μέσα του 20ου αιώνα έγιναν ευρέως διαδεδομένοι, ξεπέρασαν τα τροχοφόρα σε αριθμό μοντέλων. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα γεωργικών μηχανημάτων γενικής χρήσης είναι το τρακτέρ DT-54, παραγωγής 1949-1979. Παρήχθη στα εργοστάσια του Στάλινγκραντ, του Χάρκοβο και του Αλτάι με συνολικά 957.900 μονάδες. «Πρωταγωνίστησε» σε πολλές ταινίες («Ivan Brovkin in the virgin lands», «It was in Penkovo», «Kalina Krasnaya» και άλλες), που έχει εγκατασταθεί ως μνημείο σε δεκάδες οικισμούς.

Κινητήρας μάρκας D-54 σε σειρά, τετρακύλινδρος, τετράχρονος, υγρόψυκτος, σε πλαίσιοεγκατασταθεί σκληρά. Ο αριθμός στροφών (ισχύς) του κινητήρα είναι 1300 rpm (54 hp). Ένα πεντατάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων τριών δρόμων με τον κύριο συμπλέκτη συνδέεται με μια μονάδα κίνησης Cardan. Ταχύτητα εργασίας: 3,59-7,9 km/h, δύναμη έλξης: 1000-2850 kg.

Εργοστάσιο τρακτέρ στο Χάρκοβο

Κατασκευή KhTZ im. Ο Sergo Ordzhonikidze ξεκίνησε το 1930, 15 χιλιόμετρα ανατολικά του Kharkov. Συνολικά, η κατασκευή του γίγαντα κράτησε 15 μήνες. Το πρώτο τρακτέρ έφυγε από τον μεταφορέα την 1η Οκτωβρίου 1931 - ήταν ένα δανεικό μοντέλο του εργοστασίου του Στάλινγκραντ SHTZ 15/30. Αλλά το κύριο καθήκον ήταν η δημιουργία ενός εγχώριου τρακτέρ τύπου Caterpillar με χωρητικότητα 50 ίππων. Εδώ, η ομάδα του σχεδιαστή P. I. Andrusenko ανέπτυξε μια πολλά υποσχόμενη μονάδα ντίζελ που θα μπορούσε να εγκατασταθεί σε όλα τα τρακτέρ caterpillar της ΕΣΣΔ. Το 1937, το εργοστάσιο κυκλοφόρησε σε μια σειρά ένα εκσυγχρονισμένο μοντέλο ιχνηλάτησης βασισμένο στο SKhTZ-NATI. Η κύρια καινοτομία ήταν ένας πιο οικονομικός και ταυτόχρονα πιο αποδοτικός κινητήρας ντίζελ.

Με την έναρξη του πολέμου, η επιχείρηση εκκενώθηκε στο Barnaul, όπου δημιουργήθηκε το εργοστάσιο τρακτέρ Altai στη βάση του. Μετά την απελευθέρωση του Χάρκοβο το 1944, η παραγωγή συνεχίστηκε στον ίδιο χώρο - τα θρυλικά τρακτέρ της ΕΣΣΔ του μοντέλου SKhTZ-NATI μπήκαν και πάλι σε σειρά. Τα κύρια μοντέλα HZT της σοβιετικής περιόδου:

• SKhTZ 15/30 (wheeled, 1930).
• SHZT-NATI ITA (κάμπια, 1937).
• KhTZ-7 (wheeled, 1949).
• KhTZ-DT-54 (caterpillar, 1949).
• DT-14 (κάμπια, 1955).
• T-75 (κάμπια, 1960).
• T-74 (κάμπια, 1962).
• T-125 (κάμπια, 1962).

Τη δεκαετία του 1970, το KhTZ υποβλήθηκε σε ριζική ανακατασκευή, αλλά η παραγωγή δεν σταμάτησε. Έμφαση δόθηκε στην παραγωγή των «τριών τόνων» T-150K (τροχοφόρου) και T-150 (ιχνηλάτη). Το κορεσμένο με ενέργεια T-150K σε δοκιμές στις ΗΠΑ (1979) έδειξε τις καλύτερες επιδόσεις μεταξύ των παγκόσμιων αναλόγων, αποδεικνύοντας ότι τα τρακτέρ της εποχής της ΕΣΣΔ δεν ήταν κατώτερα από τα ξένα. Στα τέλη της δεκαετίας του '80, αναπτύχθηκαν τα μοντέλα KhTZ-180 και KhTZ-200: είναι 20% πιο οικονομικά από τη σειρά 150 και 50% πιο παραγωγικά.

T-150

Τα τρακτέρ της ΕΣΣΔ φημίζονταν για την αξιοπιστία τους. Έτσι, το γενικό τρακτέρ υψηλής ταχύτητας T-150 (T-150K) έχει κερδίσει καλή φήμη. Έχει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών: μεταφορές, οδοποιία και γεωργία. Εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη μεταφορά εμπορευμάτων σε δύσκολα εδάφη, σε εργασίες αγρού (όργωμα, ξεφλούδισμα, καλλιέργεια κ.λπ.), σε χωματουργικές εργασίες. Δυνατότητα μεταφοράς ρυμουλκούμενων με μεταφορική ικανότητα 10-20 τόνων. Για το T-150 (K), αναπτύχθηκε ειδικά ένας υπερτροφοδοτούμενος 6κύλινδρος υγρόψυκτος κινητήρας ντίζελ V-configuration.

Προδιαγραφές T-150K:

• Πλάτος/μήκος/ύψος, μ. – 2, 4/5, 6/3, 2.
• Εύρος τροχιάς, μ. – 1, 7/1, 8.
• Βάρος, t. – 7, 5/8, 1.
• Ισχύς, ίπποι – 150.
• Μέγιστη ταχύτητα, km/h – 31.

Εργοστάσιο τρακτέρ στο Μινσκ

Η MTZ ιδρύθηκε στις 29 Μαΐου 1946 και θεωρείται, ίσως, η πιο επιτυχημένη επιχείρηση αυτή τη στιγμή, η οποία έχει διατηρήσειεξουσία από τη Σοβιετική Ένωση. Στο τέλος του 2013, πάνω από 21.000 άτομα εργάζονταν εδώ. Το εργοστάσιο κατέχει το 8-10% της παγκόσμιας αγοράς τρακτέρ και είναι στρατηγικό για τη Λευκορωσία. Παράγει μια μεγάλη γκάμα οχημάτων με την επωνυμία "Belarus". Μέχρι τη στιγμή που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, είχαν παραχθεί σχεδόν 3 εκατομμύρια κομμάτια εξοπλισμού.

• KD-35 (κάμπια, 1950).
• KT-12 (κάμπια, 1951).
• MTZ-1, MTZ-2 (wheeled, 1954).
• TDT-40 (caterpillar, 1956).
• MTZ-5 (wheeled, 1956).
• MTZ-7 (wheeled, 1957).

Το 1960 ξεκίνησε μια μεγάλης κλίμακας ανακατασκευή του εργοστασίου του Μινσκ. Παράλληλα με την εγκατάσταση νέου εξοπλισμού, οι σχεδιαστές εργάστηκαν για την εισαγωγή πολλά υποσχόμενων μοντέλων τρακτέρ: το MTZ-50 και το πιο ισχυρό MTZ-52 με κίνηση σε όλους τους τροχούς. Βγήκαν στη σειρά, αντίστοιχα, το 1961 και το 1964. Από το 1967, η ιχνηλάτη τροποποίηση του T-54V παράγεται σε διάφορες εκδόσεις. Αν μιλάμε για τα ασυνήθιστα τρακτέρ της ΕΣΣΔ, τότε αυτές μπορούν να θεωρηθούν τροποποιήσεις του βαμβακερού MTZ-50X με διπλούς μπροστινούς τροχούς και αυξημένη απόσταση από το έδαφος, που παράγονται από το 1969, καθώς και το απότομο MTZ-82K.

Το επόμενο βήμα ήταν η γραμμή MTZ-80 (από το 1974) - η πιο μαζική στον κόσμο, και ειδικές τροποποιήσεις MTZ-82R, MTZ-82N. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, η MTZ έχει κατακτήσει την τεχνική άνω των εκατό ίππων: MTZ-102 (100 hp), MTZ-142 (150 hp) και μίνι τρακτέρ χαμηλής ισχύος: 5, 6, 8, 12, 22 μεγάλο. s.

KD-35

Crawler row-crop τρακτέρ είναι συμπαγές σε μέγεθος, εύκολο στη χρήση και την επισκευή. Χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη γεωργία της ΕΣΣΔ και στις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σκοπός - εργασία με άροτρο και άλλα εξαρτήματα. Από το 1950, παρήχθη μια τροποποίηση του KDP-35, η οποία διακρίθηκε από το μικρότερο πλάτος των τροχιών, μια ευρύτερη τροχιά και αυξημένη απόσταση από το έδαφος.

Ένας αρκετά ισχυρός κινητήρας D-35, αντίστοιχα, απέδιδε 37 ίππους. με., το κιβώτιο ταχυτήτων είχε 5 σκαλοπάτια (ένα πίσω, πέντε μπροστά). Ο κινητήρας ήταν οικονομικός: η μέση κατανάλωση καυσίμου ντίζελ ανά 1 εκτάριο ήταν 13 λίτρα. Μια δεξαμενή καυσίμου ήταν αρκετή για 10 ώρες εργασίας - αυτή ήταν αρκετή για να οργώσει 6 εκτάρια γης. Από το 1959, το μοντέλο ήταν εξοπλισμένο με μια εκσυγχρονισμένη μονάδα ισχύος D-40 (45 hp) και μια αυξημένη ταχύτητα (1600 rpm). Η αξιοπιστία του κάτω οχήματος έχει επίσης βελτιωθεί.

Εργοστάσιο τρακτέρ Chelyabinsk πριν από τον πόλεμο

Μιλώντας για το τρακτέρ της ΕΣΣΔ, είναι αδύνατο να περιηγηθείτε στην ιστορία του εργοστασίου του Τσελιάμπινσκ, το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην παραγωγή ειρηνικού εξοπλισμού και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έγινε σφυρηλάτηση δεξαμενών και αυτοκινούμενα όπλα. Το περίφημο ChTZ χτίστηκε σε ανοιχτό χωράφι μακριά από αυτοκινητόδρομους με τη βοήθεια αξόνων, λοστών και φτυαριών. Η απόφαση για την κατασκευή πάρθηκε τον Μάιο του 1929 στο 14ο Συνέδριο των Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Τον Ιούνιο του 1929, ο Leningradsky GIPROMEZ άρχισε να εργάζεται για το σχεδιασμό του εργοστασίου. Το ChTZ σχεδιάστηκε λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία των αμερικανικών επιχειρήσεων αυτοκινήτων και τρακτέρ, κυρίως της Caterpillar.

Από τον Φεβρουάριο έως τον Νοέμβριο του 1930, κατασκευάστηκε και τέθηκε σε λειτουργία μια πιλοτική μονάδα. Αυτό συνέβη στις 7 Νοεμβρίου 1930. Ως ημερομηνία ίδρυσης της ChTZ θεωρείται η 10η Αυγούστου 1930, όταν τέθηκαν τα πρώτα θεμέλια.χυτήριο. Την 1η Ιουνίου 1933, το πρώτο τρακτέρ caterpillar των εργατών του Τσελιάμπινσκ, το Stalinets-60, έφυγε για τη γραμμή ετοιμότητας. Το 1936 κατασκευάστηκαν περισσότερα από 61.000 τρακτέρ. Τώρα είναι ένα ρετρό τρακτέρ της ΕΣΣΔ και στη δεκαετία του '30, το μοντέλο S-60 ήταν σχεδόν δύο φορές ανώτερο σε απόδοση από τα αντίστοιχά του από τα εργοστάσια του Στάλινγκραντ και του Χάρκοβο.

Το 1937, έχοντας κατακτήσει ταυτόχρονα την παραγωγή κινητήρων ντίζελ S-60, το εργοστάσιο μεταπήδησε στην παραγωγή πιο οικονομικών τρακτέρ S-65. Ένα χρόνο αργότερα, αυτό το τρακτέρ τιμήθηκε με το υψηλότερο βραβείο Grand Prix σε έκθεση στο Παρίσι και χρησιμοποιήθηκε επίσης για τη μαγνητοσκόπηση της λατρείας σοβιετικής ταινίας Tractor Drivers. Το 1940, το εργοστάσιο τρακτέρ στο Τσελιάμπινσκ διατάχθηκε να στραφεί στην παραγωγή στρατιωτικών προϊόντων - τανκ, αυτοκινούμενες μονάδες, κινητήρες, ανταλλακτικά.

Μεταπολεμική ιστορία

Παρά τις δυσκολίες του πολέμου, οι κατασκευαστές τρακτέρ δεν ξέχασαν την αγαπημένη τους δουλειά. Προέκυψε η σκέψη: γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία των Αμερικανών; Άλλωστε, στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου, η παραγωγή τρακτέρ δεν σταμάτησε. Η ανάλυση έδειξε ότι το καλύτερο από τα μοντέλα αμερικανικών τρακτέρ είναι το D-7. Η τεκμηρίωση και ο σχεδιασμός ξεκίνησαν το 1944.

Μετά από 2 χρόνια, ταυτόχρονα με την ανακατασκευή του εργοστασίου, στις 5 Ιανουαρίου 1946, κατασκευάστηκε το πρώτο τρακτέρ S-80. Μέχρι το 1948, ολοκληρώθηκε η αναδιάρθρωση της επιχείρησης, παράγονται 20-25 μονάδες ιχνηλατούμενων οχημάτων την ημέρα. Το 1955, τα γραφεία σχεδιασμού άρχισαν τις εργασίες για τη δημιουργία ενός νέου, πιο ισχυρού τρακτέρ S-100 και συνέχισαν τις εργασίες για την αύξηση της ανθεκτικότητας του τρακτέρ S-80.

Μοντέλα:

• S-60 (κάμπια, 1933).
• S-65 (κάμπια, 1937).
• S-80 (κάμπια, 1946).
• S-100 (κάμπια, 1956).
• DET-250 (caterpillar, 1957).
• T-100M (παρακολούθηση, 1963).
• T-130 (κάμπια, 1969).
• T-800 (caterpillar, 1983).
• T-170 (caterpillar, 1988).
• DET-250M2 (caterpillar, 1989);.
• T-10 (caterpillar, 1990).

DET-250

Στα τέλη της δεκαετίας του '50, τέθηκε το καθήκον: να σχεδιάσει και να κατασκευάσει για δοκιμή πρωτότυπα ενός τρακτέρ χωρητικότητας 250 ίππων. Από τα πρώτα κιόλας βήματα οι συντάκτες του νέου μοντέλου εγκατέλειψαν τα παραδοσιακά και γνωστά μονοπάτια. Για πρώτη φορά στην πρακτική της σοβιετικής κατασκευής τρακτέρ, δημιούργησαν μια ερμητική και άνετη καμπίνα με κλιματισμό. Ο οδηγός μπορούσε να οδηγήσει ένα βαρύ αυτοκίνητο με το ένα χέρι. Το αποτέλεσμα ήταν ένα εξαιρετικό τρακτέρ DET-250. Η Επιτροπή του Συμβουλίου VDNKh της ΕΣΣΔ βράβευσε το εργοστάσιο για αυτό το μοντέλο με Χρυσό Μετάλλιο και Δίπλωμα 1ου βαθμού.

Άλλοι κατασκευαστές

Φυσικά, δεν εκπροσωπούνται όλα τα εργοστάσια τρακτέρ στη λίστα. Τρακτέρ της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας παράγονται επίσης και παράγονται στο Altai (Barnaul), Kirov (Πετρούπολη), Onega (Petrozavodsk), Uzbek (Tashkent) TZ, σε Bryansk, Vladimir, Kolomna, Lipetsk, Μόσχα, Cheboksary, Dnepropetrovsk (Ουκρανία), Tokmak (Ουκρανία), Pavlodar (Καζακστάν) και άλλες πόλεις.