Αυτοκίνητο ZIS-115 - Η θωρακισμένη λιμουζίνα του Στάλιν

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:54

Η εποχή των τεθωρακισμένων οχημάτων για τα πρώτα πρόσωπα της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε το 1935. Αυτή τη στιγμή, παραδόθηκε ένα δώρο από τις ΗΠΑ για τον σύντροφο Στάλιν - ένα θωρακισμένο Packard στα λευκά. Ο ηγέτης δεν άρεσε αμέσως στον μη ονοματολογικό χρωματισμό και άλλαξε σε μαύρο, θέτοντας έτσι τα πρότυπα για τα επόμενα αυτοκίνητα των πρώτων προσώπων.

Το χρώμα είναι, ίσως, το μόνο πράγμα που δεν ταίριαζε στον Στάλιν και για αρκετά χρόνια παραδόθηκαν στην ΕΣΣΔ αρκετές παρτίδες θωρακισμένων Packard για να εξυπηρετήσουν τις υψηλότερες τάξεις του ΚΚΣΕ (β). Κι όμως, ως γνήσιος «πατέρας του λαού», ο Ιωσήφ Βισσαριόνοβιτς θεώρησε κακό παράδειγμα ότι οι υψηλότερες βαθμίδες οδηγούν ξένα αυτοκίνητα. Το 1942, αποφασίστηκε να αναπτύξουν τη δική τους θωρακισμένη λιμουζίνα. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία του ZIS-115.

Θωρακισμένο αυτοκίνητο για τον αρχηγό

Παρά πολλά πρωτότυπα που δοκιμάστηκαν με επιτυχία το 1946-47, το πρώτο θωρακισμένο αυτοκίνητο premium τέθηκε σε λειτουργία το 1948. Το αυτοκίνητο ZIS-115 κατασκευάστηκε στη συνέχεια από το εργοστάσιο αυτοκινήτων Stalin Moscowπήρε το όνομά του από τον Likhachev. Ένας περιορισμένος αριθμός αντιτύπων έφυγε από το κατάστημα συναρμολόγησης, σύμφωνα με την ειδική εντολή της κυβέρνησης της Σοβιετικής Ένωσης, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο συνολικός αριθμός δεν υπερβαίνει τις 32 μονάδες. ZIS-115 - Η θωρακισμένη λιμουζίνα του Στάλιν πήρε το όνομά της σε μεγάλο βαθμό λόγω του γεγονότος ότι ο ίδιος ο ηγέτης ήταν ένα από τα πρώτα πρόσωπα στα οποία προοριζόταν αυτό το αυτοκίνητο.

Το κυβερνητικό αυτοκίνητο των καιρών του μόλις τελειωμένου πολέμου ήταν απλώς υποχρεωμένο να ενσαρκώσει όλη τη δύναμη και τη δύναμη της σοβιετικής χώρας. Σύμφωνα με τις συστάσεις της διοίκησης, το ZIS-115 έπρεπε να γίνει όχι απλώς ένα άνετο όχημα αντάξιο των υψηλότερων βαθμών, αλλά ένα απόρθητο φρούριο ικανό να παρέχει τον μέγιστο βαθμό ασφάλειας. Ένα από τα κύρια καθήκοντα των σχεδιαστών ήταν να διασφαλίσουν ότι το αντιπροσωπευτικό θωρακισμένο αυτοκίνητο δεν ξεχωρίζει από τη γενική μάζα μεταφοράς, προσελκύοντας αδικαιολόγητη προσοχή στον εαυτό του.

Κανονικό VMS με μυστικό

Έτσι το ZIS-115 δεν διέφερε σε εμφάνιση από το σειριακό αυτοκίνητο ZIS-110. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ήταν: ένας πρόσθετος ανιχνευτής φανών ομίχλης στον μπροστινό προφυλακτήρα, μια βάση σημαίας, μεγάλα ελαστικά χωρίς λευκά πλευρικά τοιχώματα, διογκωμένα καπάκια και θολά παράθυρα. Κατά τα άλλα, τα οχήματα είναι πανομοιότυπα, με εξαίρεση τον ειδικό εξοπλισμό ασφαλείας, με τον οποίο έχουν δοκιμάσει οι σχεδιαστές. Το πάχος της θωράκισης ZIS-115 κυμαινόταν από 4,0 έως 8,6 mm και είναι ικανό να παρέχει αξιόπιστη προστασία από σφαίρες και σκάγια. Η πόρτα του αυτοκινήτου δεν μπορούσε να σπάσειαπό ένα μικρό όπλο. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη συνολική μάζα του αυτοκινήτου, σε διάφορες πηγές οι τιμές υποδεικνύονται στην περιοχή από τέσσερις έως επτά τόνους. Η μονάδα ισχύος για αυτό το βαρέων βαρών ήταν ένας εξαναγκασμένος κινητήρας 160 ίππων από το ZIS-110, ο οποίος επιτάχυνε αυτό το ελαφρύ θωρακισμένο αυτοκίνητο στα 120 km/h με κατανάλωση καυσίμου σχεδόν 30 λίτρα ανά 100 km.

Λειτουργίες

Σε μηχανήματα σχεδιασμένα να λειτουργούν σε υψηλές ταχύτητες στη μεσαία λωρίδα της ένωσης, εγκαταστάθηκε ένα σύστημα ψύξης λιπαντικού. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας ένα θερμόμετρο που εμφανίζεται στο ταμπλό με έναν τομέα οριακών τιμών. Στα οχήματα ZIS-115 που προορίζονται για λειτουργία σε ορεινές περιοχές, εγκαταστάθηκαν ενισχυμένα συστήματα ψύξης νερού για να διασφαλιστεί η αυξημένη λειτουργία της αντλίας νερού σε αυξημένες ταχύτητες ανεμιστήρα. Το σύστημα περιελάμβανε τροποποιημένες τροχαλίες, προσαρμοσμένους ανεμιστήρες και πρόσθετες γεννήτριες.

Ασφάλεια

Η λιμουζίνα ZIS-115 του Στάλιν είχε ένα μοναδικό σύστημα κρατήσεων για την εποχή της, που την έκανε πιο κοντά σε ένα όχημα μάχης παρά σε ένα επιβατικό αυτοκίνητο. Το σύστημα κράτησης κάψουλας ήταν ένα μονοκόμματο κέλυφος επενδυμένο με μέρη του σώματος. Αυτή η προσέγγιση επέτρεψε εξωτερικά να μην διαφέρει πολύ από τα συνηθισμένα αυτοκίνητα, χωρίς να ξεχωρίζει στη ροή της κυκλοφορίας, η πιο ισχυρή πανοπλία ήταν κρυμμένη από τα μάτια των απλών ανθρώπων. Η θωρακισμένη κάψουλα κατασκευάστηκε ξεχωριστά σε στρατιωτικό εργοστάσιο κοντά στη Μόσχα με τη σήμανση «Προϊόν Νο. 100». Κάθε θωρακισμένο κύτος κατασκευάστηκε ξεχωριστά για ένα συγκεκριμένο αντίγραφοΤο ZIS-115, όπως αποδεικνύεται από έναν ειδικό αριθμό αξεσουάρ, και δοκιμάστηκε σε στρατιωτικό πεδίο εκπαίδευσης για διείσδυση. Η συναρμολόγηση των τεθωρακισμένων οχημάτων πραγματοποιήθηκε σε ξεχωριστό συνεργείο με ειδικό σύστημα ατομικής πρόσβασης.

75mm αλεξίσφαιρο γυαλί. Λόγω του τεράστιου βάρους (περίπου 100 κιλά), χρησιμοποιήθηκε ειδικός υδραυλικός μηχανισμός ανύψωσης για την ανύψωση των παραθύρων και ειδικό αρνί για το κατέβασμα τους και το τζάμι κατέβαινε το πολύ κατά το ήμισυ. Για να αποφευχθεί το τυχαίο ή ανεπιθύμητο άνοιγμα των θυρών εν κινήσει, ήταν εξοπλισμένες με ειδικές αλυσίδες. Το ZIS-115 Stalin δεν ήταν εξοπλισμένο με διαχωριστικό μεταξύ του καθίσματος του οδηγού και του θαλάμου επιβατών. Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα του βασικού αυτοκινήτου ZIS-110 έκανε το θωρακισμένο αυτοκίνητο περισσότερο σαν ένα μεγάλο σεντάν παρά με μια λιμουζίνα. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η απουσία χωρίσματος ήταν επιθυμία του ίδιου του Joseph Vissarionovich, με κίνητρο το γεγονός ότι δεν έχει μυστικά από τον κόσμο.

Comfort

Τα αυτοκίνητα ZIS-115, αν και επιλεκτικά, ήταν εξοπλισμένα με κλιματιστικά. Η εγκατάσταση βρισκόταν στο χώρο αποσκευών, οι αεραγωγοί βρίσκονταν και στις δύο πλευρές των πίσω καθισμάτων. Τα καθίσματα ήταν επενδυμένα με πουπουλένια επένδυση, ακριβές υφασμάτινες ταπετσαρίες και τα μπροστινά καθίσματα ήταν ραμμένα στο χέρι με δέρμα.

Ένα αυτοκίνητο είναι καλό, αλλά ο Θεός σώζει το ασφαλέστερο

Δεν υπήρχε περίπτωση ο Στάλιν να χρησιμοποιούσε το ίδιο αυτοκίνητο για ταξίδια δύο φορές στη σειρά. Πινακίδες κυκλοφορίας, οι οποίες και λόγω του πρόσθετου προβολέα, τοποθετήθηκαν αποκλειστικάπίσω, αλλάζει πάντα μετά από κάθε βόλτα. Κανένας από τους υπαλλήλους του γκαράζ του Κρεμλίνου, ακόμη και οι φύλακες δεν γνώριζαν μέχρι την τελευταία στιγμή ποιο από τα αυτοκίνητα θα ήταν η έξοδος. Το ίδιο ίσχυε και για τη διαδρομή, η οποία, ως συνήθως, μπορούσε να αλλάξει σχεδόν την τελευταία στιγμή.

θρυλικό αυτοκίνητο

Η εποχή των σοβιετικών τεθωρακισμένων οχημάτων για τα μέλη της κυβέρνησης έληξε με το θάνατο του Στάλιν. Το θρυλικό αυτοκίνητο του Στάλιν ZIS-115 έχει γίνει άσχετο. Η κυκλοφορία του έχει διακοπεί. Αρκετά αντίγραφα των θωρακισμένων αυτοκινήτων του Στάλιν δωρίστηκαν στους κομματάρχες των χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, τα υπόλοιπα καταστράφηκαν υπό την επίβλεψη ειδικών επιτροπών και με την υπογραφή των απαραίτητων πράξεων. Οι λόγοι για τους οποίους ελήφθη η απόφαση να απορριφθεί το ZIS-115 δεν είναι γνωστοί με βεβαιότητα, αλλά σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μόνο οκτώ από αυτά τα μοναδικά αυτοκίνητα έχουν διατηρηθεί σε διάφορες συλλογές. Η πιο κοινή άποψη σχετικά με τους λόγους για την καταστροφή των θωρακισμένων αυτοκινήτων του Στάλιν είναι ότι το ενδιαφέρον για αυτά τα οχήματα από τη νέα ηγεσία του κόμματος ήταν μηδενικό και η μεταφορά τέτοιου εξοπλισμού σε τρίτους ήταν αδύνατη, καθώς χαρακτηρίστηκε ως "μυστικό".