LuAZ-967M: προδιαγραφές, ρύθμιση και περιγραφή

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:49

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, το στρατιωτικό τμήμα της ΕΣΣΔ είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα απλό όχημα για την παράδοση πυρομαχικών και τη μεταφορά τραυματιών σε συνθήκες μάχης. Ο κύριος καταλύτης για την εμφάνιση της ιδέας ήταν η εμπειρία του πολέμου της Κορέας. Τα οχήματα πλήρους μεγέθους που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης δεν ήταν σε θέση να εκτελέσουν πλήρως τέτοιες εργασίες.

Η πρώτη τηγανίτα είναι σβολιασμένη

Ως μονάδα ισχύος, οι πελάτες πρόσφεραν έναν κινητήρα 23 ίππων της μοτοσικλέτας M-72. Μια τέτοια επιθυμία εκφράστηκε για να μεγιστοποιηθεί η ενοποίηση της τεχνολογίας. Αρχικά, η εντολή ανάπτυξης ελήφθη από το γραφείο σχεδιασμού του εργοστασίου μοτοσυκλετών Irbit. Μετά από μια πρόχειρη μελέτη και ανάλυση του έργου, η IMZ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την παραγγελία. Περαιτέρω εργασίες άρχισαν να πραγματοποιούνται από τη NAMI με τη βοήθεια ειδικών της IMZ. Στο όχημα δόθηκε ο τίτλος εργασίας TPK (Forward Edge Transporter).

Το πρώτο σχέδιο του μελλοντικού στρατιωτικού οχήματος LuAZ αναπτύχθηκε από τον Yu. Dolmatovsky. Ωστόσο, η δουλειά του ήταν πολύ διαφορετική από τους όρους αναφοράς και απορρίφθηκε από τον πελάτη. Αλλά χάρη σε αυτό το έργο, η εργασία οριστικοποιήθηκε και καθορίστηκε σε πολλά σημεία.

Νέα ιδέα

Το δεύτερο έργο αναπτύχθηκε από τον διάσημο σχεδιαστή B. Fitterman. Το αυτοκίνητό του, σε αντίθεση με το πρώτο έργο, είχε μια μονάδα ισχύος μπροστά. Αρχικά, η αρχή της τετρακίνησης ενσωματώθηκε στο σχεδιασμό της μηχανής, η οποία απαιτούσε τη δημιουργία ενός νέου κιβωτίου ταχυτήτων. Για να διασφαλιστεί το χαμηλό ύψος του αυτοκινήτου, η ανάρτηση του τροχού έγινε ανεξάρτητη από ράβδους στρέψης.

Δεδομένου ότι ο πελάτης ζήτησε να διασφαλιστεί η τοποθέτηση του οδηγού και δύο κλινών τραυματιών στην καμπίνα αυστηρά περιορισμένου μεγέθους, το κάθισμα του οδηγού βρισκόταν κατά μήκος του άξονα του αυτοκινήτου. Σε θέσεις για τους τραυματίες υπήρχαν πτυσσόμενα παγκάκια για καθιστούς επιβάτες. Μια άλλη πρωτότυπη λύση ήταν μια αναδιπλούμενη κολόνα τιμονιού, η οποία επέτρεψε τον έλεγχο του μηχανήματος από μια ξαπλωμένη θέση. Αυτή η απόφαση υπαγορεύτηκε από την απαίτηση του πελάτη να εξασφαλίσει το ελάχιστο ύψος του μηχανήματος. Στα τέλη του 1956, ένα τέτοιο μη τυποποιημένο έργο του μελλοντικού TPK LuAZ-967 (LuAZ 967) εγκρίθηκε από το στρατιωτικό τμήμα.

Φιάσκο του δεύτερου έργου

Το πρώτο πρωτότυπο ενός αυτοκινήτου με κινητήρα μοτοσικλέτας κατασκευάστηκε το 1957, μετά το οποίο η NAMI συνέχισε να εργάζεται για τη βελτίωση του έργου. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των βελτιώσεων που το μελλοντικό LuAZ-967M έλαβε τα περίφημα γρανάζια τροχών, τα οποία επέτρεψαν την αύξηση της απόστασης από το έδαφος στα 262 mm.

Το τροποποιημένο πρωτότυπο με την ονομασία NAMI 032 πέρασε τον επόμενο κύκλο δοκιμών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των οποίων απορρίφθηκε. Τώρα ο πελάτης δεν ήταν ικανοποιημένος με τη δική του απαίτηση - τον κινητήρα M 72.ανεπαρκής ισχύς, αδυναμία του μηχανήματος να ξεπεράσει υδάτινα εμπόδια και υπερβολικό βάρος της κατασκευής.

Φως στο τέλος του τούνελ

Το LuAZ-967M έσωσε τη δημιουργία του "Zaporozhets" με τον αερόψυκτο κινητήρα του σε σχήμα V. Ήδη το 1961, κατασκευαζόταν ένα δεύτερο εκσυγχρονισμένο πρωτότυπο με κινητήρα μοτοσικλέτας M 72, αλλά δομικά το μηχάνημα μπορούσε να εξοπλιστεί με έναν νέο τύπο κινητήρα.

Ένα χρόνο αργότερα, ένα πρωτότυπο μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο Kommunar για εργασίες για την ενσωμάτωση μιας νέας «καρδιάς». Πολλοί σχεδιαστές των εργοστασίων IMZ και NAMI μετακόμισαν σε ένα νέο γραφείο στο Zaporozhye.

παραλλαγή Zaporozhye

Η τελική ιδέα του μπροστινού ιμάντα μεταφοράς LuAZ-967M δημιουργήθηκε στη νέα τοποθεσία. Ως μονάδα ισχύος χρησιμοποιήθηκε ένας κινητήρας MeMZ 966 27 ίππων. Η αρχή της μετάδοσης έχει αλλάξει - οι μπροστινοί τροχοί έλαβαν κίνηση χωρίς δυνατότητα εναλλαγής και οι πίσω τροχοί συνδέθηκαν από τον οδηγό ανάλογα με τις ανάγκες.

Η κίνηση του πίσω άξονα κατασκευάστηκε σύμφωνα με ένα μοναδικό σχέδιο - το κιβώτιο και ο άξονας συνδέθηκαν με έναν ατσάλινο κοίλο σωλήνα σε μια άκαμπτη δομή. Ένας κινητήριος άξονας πέρασε μέσα στο σωλήνα. Οι άξονες των αξόνων είχαν ελευθερία σε σχέση με το περίβλημα του πίσω άξονα λόγω των αρθρώσεων κάρδανου στο κιβώτιο ταχυτήτων και της κροτίδας στο διαφορικό. Για να διευρυνθεί η εμβέλεια πρόσφυσης, στο κιβώτιο ταχυτήτων περιλαμβανόταν μια μειωτική ταχύτητα και ένα μπλοκέ διαφορικό πίσω άξονα. Τα χειριστήρια για αυτές τις συσκευές τοποθετήθηκαν στη θέση του οδηγού.

Στο μπροστινό μέρος του μηχανήματος υπήρχε ένα βαρούλκο που κινούνταν από τη μύτη του στροφαλοφόρου άξονα του κινητήρα. Ο κύριος σκοπός του βαρούλκου ήταντραβώντας πλαστικά σέρνεις με τους τραυματίες. Τα Volokushi συμπεριλήφθηκαν στον στάνταρ εξοπλισμό του μηχανήματος. Επιπλέον, το κιτ περιλάμβανε μεταλλικές σκάλες για να ξεπεραστούν τα εμπόδια. Οι σκάλες θα μπορούσαν να εγκατασταθούν κατά μήκος των πλευρών και να λειτουργήσουν ως προστατευτικές σήτες.

Όλοι οι μοχλοί ελέγχου του οχήματος ήταν στο πάτωμα του αμαξώματος ανάμεσα στα πόδια του οδηγού. Πίσω από το τιμόνι ήταν ένας τυπικός πίνακας οργάνων φορτηγού. Στο ταμπλό στο κέντρο υπήρχε ένα ταχύμετρο, στα αριστερά του υπήρχαν δείκτες πίεσης και θερμοκρασίας λαδιού, στα δεξιά - δείκτες φόρτισης καυσίμου και μπαταρίας. Επιπλέον, υπήρχαν αρκετές λάμπες ελέγχου και διακόπτες στην ασπίδα. Η κολόνα του τιμονιού ήταν εξοπλισμένη με προβολέα και διακόπτη κολόνας τιμονιού.

Μακρύς δρόμος για τη σειρά

Το αυτοκίνητο σε αυτή τη μορφή έλαβε την ονομασία ZAZ-967 και μετά από δοκιμή προτάθηκε για σειριακή παραγωγή. Αλλά το εργοστάσιο Kommunar δεν είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει την παραγωγή άλλου μοντέλου, έτσι η τεκμηρίωση για το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο μηχανουργικής κατασκευής Lutsk (LuMZ). Το εργοστάσιο άρχισε να κυριαρχεί στην παραγωγή του TPK και ενός πολιτικού SUV μοντέλου 969B.

Αν η παραγωγή πολιτικών οχημάτων ξεκίνησε ήδη το 1967, τότε προέκυψαν και πάλι προβλήματα με την παραγωγή του μεταφορέα. Το αυτοκίνητο τέθηκε επίσημα σε λειτουργία το 1969 με την ονομασία LuAZ-967 και προοριζόταν για παραδόσεις σε διάφορους τύπους στρατευμάτων. Αλλά καθένας από τους στρατιωτικούς κλάδους πρότεινε τις δικές του απαιτήσεις και σχόλια σχετικά με το σχέδιο, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς βελτιώσεις στη μηχανή. Το LuAZ-967 δεν παρήχθη ποτέ μαζικά,υπήρχαν μόνο μεμονωμένα δείγματα.

Εκσυγχρονισμός μιας μη σειριακής μηχανής

Η εμπειρία χρήσης οχημάτων εκτός δρόμου LuAZ-967 από πιλοτικές παρτίδες έδειξε την ανάγκη για έναν πιο ισχυρό κινητήρα. Η κατάσταση σώθηκε και πάλι από το εργοστάσιο μηχανοκίνητων μηχανών Melitopol, το οποίο ξεκίνησε την παραγωγή του κινητήρα MeMZ 968 των 37 ίππων. Η στρατιωτική έκδοση αυτού του κινητήρα, με τον δείκτη 967, εγκαταστάθηκε σε έναν πολύπαθο μεταφορέα.

Ο κινητήρας MeMZ 967 διέφερε από τον πολιτικό κινητήρα σε ένα τροποποιημένο σύστημα ψύξης. Περιλάμβανε ένα επιπλέον ψυγείο για την ψύξη του λαδιού με ατομικό ηλεκτρικό ανεμιστήρα. Ο αξονικός ανεμιστήρας του κινητήρα δεν φύσηξε μέσα από τα πτερύγια του κυλίνδρου, αλλά τράβηξε αέρα μέσα από αυτά και τον πέταξε έξω από το χώρο του κινητήρα. Δεδομένου ότι ένα στρατιωτικό όχημα πρέπει να λειτουργεί αξιόπιστα σε ένα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών, ο κινητήρας ήταν εξοπλισμένος με μια συσκευή εκκίνησης 5PP-40A. Η συσκευή ήταν μια σύριγγα με την οποία ένα εύφλεκτο υγρό (θειούχο αιθέρα) με χαμηλή θερμοκρασία εξάτμισης εγχύθηκε στην πολλαπλή.

Προαιρετικά, το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με προθερμαντήρα αέρα SHAAZ 967-1015009-01. Δομικά, ήταν ένας αυτόνομος θερμαντήρας από οχήματα ZAZ, προσαρμοσμένος για μεταφορά. Το σετ περιελάμβανε μεταλλικά κυματοειδές μανίκια για την παροχή ζεστού αέρα στα εξαρτήματα του κινητήρα που ζεσταίνονται.

Οι υπόλοιπες αλλαγές ήταν ασήμαντες - τα στοιχεία της εξωτερικής σχεδίασης του αυτοκινήτου άλλαξαν κάπως, η σχέση μετάδοσης των γραναζιών μείωσης των τροχών μειώθηκε. Το 1972, η πρώτη παρτίδα μηχανών γιαδοκιμές. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους, το αυτοκίνητο προτάθηκε ξανά για μαζική παραγωγή, τώρα με την ονομασία LuAZ-967M.

Η πολυαναμενόμενη σειρά

Το αυτοκίνητο άρχισε να βγαίνει από τη γραμμή συναρμολόγησης το 1975, δηλ. σχεδόν 20 χρόνια μετά την έκδοση της αρχικής τεχνικής ανάθεσης. Η απελευθέρωση της μηχανής πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά με εντολή του στρατού και συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Τα τελευταία αντίτυπα συγκεντρώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '80. Η διακοπή της παραγωγής οφειλόταν στην επιδείνωση της χρηματοδότησης του στρατού, ο οποίος σταμάτησε να παραγγέλνει νέα οχήματα. Συνολικά, συγκεντρώθηκαν περίπου 20 χιλιάδες TPK.

Με βάση το όχημα, δημιουργήθηκαν διάφορες τροποποιήσεις για την εγκατάσταση διαφόρων όπλων - εκτοξευτές χειροβομβίδων, τουφέκια χωρίς ανάκρουση και εκτοξευτές πυραύλων για την καταστροφή επίγειων και εναέριων στόχων. Τέτοιες αυτοκινούμενες μονάδες κατασκευάστηκαν σε περιορισμένες πειραματικές διαδρομές.

Ταυτόχρονα, μια εκσυγχρονισμένη πολιτική έκδοση μπήκε στην παραγωγή. Το μηχάνημα διακρίθηκε για την απλότητα του σχεδιασμού του, συνεχίζει να είναι δημοφιλές σήμερα. Ο συντονισμός LuAZ-969M είναι ευρέως διαδεδομένος. Οι μέθοδοι τροποποίησης είναι εντυπωσιακές στο εύρος τους - η εγκατάσταση υγρόψυκτων κινητήρων, η τοποθέτηση εξ' ολοκλήρου μεταλλικών αμαξωμάτων της αρχικής σχεδίασης και πολλά άλλα.

Μια πιλοτική έκδοση του οχήματος κατασκευάστηκε με την ονομασία LuAZ-967MP. Ο μεταφορέας ήταν εξοπλισμένος με ραδιοφωνικό σταθμό και θέσεις για το πλήρωμα σε κανονικές θέσεις για φορεία. Εξωτερικά, η έκδοση patrol ξεχώριζε από τον μπροστινό προφυλακτήρα, τους καθρέφτες οπισθοπορείας και την τέντα πάνω από την καμπίνα επιβατών.

Σειριακές αλλαγές

Κατά την παραγωγή σεο σχεδιασμός LuAZ-967M υπέστη διάφορες αλλαγές. Το 1978, το αυτοκίνητο έλαβε εξοπλισμό φωτισμού σε πλήρη συμμόρφωση με τα διεθνή πρότυπα. Αυτή η αλλαγή κατέστησε δυνατή τη χρήση του μεταφορέα σε δημόσιους δρόμους. Αντί για έναν μόνο προβολέα αναζήτησης στην κολόνα του τιμονιού, χρησιμοποιήθηκαν δύο ακίνητοι - στις γωνίες του αμαξώματος. Τα πίσω στρογγυλά φωτιστικά σώματα έχουν αντικατασταθεί από ορθογώνια συνδυασμένα φωτιστικά στάνταρ μοντέλου FP133, τοποθετημένα κάθετα.

Η δεύτερη σημαντική αναθεώρηση έγινε λίγα χρόνια αργότερα και έθιξε το θέμα της άνωσης της μηχανής. Η πίσω πόρτα που είχε διαρροή αφαιρέθηκε από τη δομή και εγκαταστάθηκε μια οικιακή αντλία Malyutka, η οποία αντλούσε το νερό που εισέρχονταν στο κύτος. Τα πίσω φώτα FP133 είναι πλέον τοποθετημένα οριζόντια.

Το τρίτο στάδιο οριστικοποίησης του σχεδιασμού έπεσε στα μέσα της δεκαετίας του '80. Άρχισαν να εγκαθιστούν έναν ελαφρώς εκσυγχρονισμένο κινητήρα 39 ίππων στο αυτοκίνητο και βελτίωσαν τη στεγανοποίηση των εξαρτημάτων του μηχανήματος. Η αρχική αντλία για την άντληση νερού από τη γάστρα επαναφέρθηκε στο σχέδιο.

Οι μέρες μας

Λίγο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ξεκίνησαν οι πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού από αποθήκες αποθήκευσης. Μεταξύ αυτών των μηχανών ήταν μηχανές TPK. Πολλοί ιδιοκτήτες πραγματοποιούν ανεξάρτητη βελτίωση και ρύθμιση του LuAZ-967M.

Η κύρια κατεύθυνση του εξωτερικού εκσυγχρονισμού είναι η τοποθέτηση ηλεκτρικών προφυλακτήρων στο μπροστινό και πίσω μέρος του αμαξώματος, καθώς και η τοποθέτηση μεγαλύτερων τροχών με ελαστικά εκτός δρόμου. Το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι εξοπλισμένο με πιο άνετα καθίσματα και τόξα για την τέντα. Χάρη στον συντονισμό, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του LuAZ-967 είναι αισθητάβελτιώνονται. Όμως τα αυτοκίνητα στην αρχική τους κατάσταση εκτιμώνται ιδιαίτερα, τα οποία συχνά γίνονται στολίδι κάθε συλλογής αυτοκινήτων.