Τρακτέρ MAZ-7904: περιγραφή και προδιαγραφές

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:48

Η ιστορία σχεδόν κάθε επιχείρησης δείχνει ότι δεν προορίζονται όλα τα πρωτότυπα να γίνουν σειριακά.

Τροχοφόροι τρακτέρ και πυραυλοφορείς, που κατασκευάστηκαν το 1983 στο εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Μινσκ, πάντα θαυμάζονταν από όλους λόγω της μεγάλης ισχύος και του μεγέθους τους. Ωστόσο, οι παράμετροι είναι πιο τεράστιες από αυτές που διαθέτει το πυραυλικό σύστημα Topol (η βάση για αυτό ήταν τα MAZ-7912 και 7917 με επτά άξονες), διαφέρει από τα ανάλογα του MAZ-7904.

θρυλικός γίγαντας

Μόνο λίγοι σχεδιαστές και ο στρατός γνώριζαν ότι αυτά τα ειδικά σασί υπήρχαν στη σοβιετική εποχή. Η παρακμή της περιόδου της σοβιετικής κυριαρχίας, η οποία έπεσε τη δεκαετία του '80, χαρακτηρίζεται στην παγκόσμια ιστορία από το γεγονός ότι δημιουργήθηκαν νέα μοντέλα γιγάντων αυτοκινήτων στο έδαφος ενός ειδικού γραφείου σχεδιασμού MAZ. Η μοναδικότητά τους επιβεβαιώθηκε όχι μόνο στην επικράτεια της ΕΣΣΔ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μόνο μετά την κατάρρευση της χώρας κυκλοφόρησαν πληροφορίες σχετικά με αυτές τις γιγάντιες άκρως απόρρητες μηχανές. Ανάμεσα σε τέτοιους όψιμους σοβιετικούς γίγαντες είναι το MAZ-7904 με έξι άξονες. Ο σχεδιασμός αυτής της μηχανής έγινε στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Ο αντίκτυπος της αντιπαράθεσης των χωρών στη δημιουργίαγίγαντας

Η αρχή της δεκαετίας του '80 σημαδεύτηκε από το γεγονός ότι στην αντιπαράθεση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, έφτασε το υψηλότερο σημείο ζέστης. Προηγουμένως, παρόμοια ένταση σχέσεων εκδηλώθηκε εν μέσω της κρίσης της Καραϊβικής. Οι δύο υπερδυνάμεις έδειξαν έντονα η μια στην άλλη την πυρηνική τους δύναμη. Ο Φεβρουάριος του 1980, ως εκ τούτου, έγινε η περίοδος έκδοσης της εντολής του υπουργού, επικεφαλής της αυτοκινητοβιομηχανίας της Ένωσης. Σύμφωνα με αυτή τη διαταγή, το εργοστάσιο αυτοκινήτων του Μινσκ υποχρεώθηκε να αναπτύξει έναν ειδικό τροχοφόρο μεταφορέα - MAZ-7904. Τεχνικά χαρακτηριστικά του υψηλότερου επιπέδου έπρεπε να επιδείξουν αυτόν τον γίγαντα. Επιπλέον, έπρεπε να συνοδεύονται από ιδιαίτερα σημαντική φέρουσα ικανότητα. Το πυραυλικό σύστημα Tselina απαιτούσε τέτοια φέρουσα ικανότητα για αυτόνομη μεταφορά και εκτοξευτή. Το έργο MAZ-7904 "Tselina", παρεμπιπτόντως, απόλυτα ικανοποιημένο.

Project Manager

Το σχεδιασμένο μηχάνημα με αυτόν τον δείκτη δημιουργήθηκε υπό την καθοδήγηση του B. Shaposhnik, ήδη μεσήλικα (80 ετών) εκείνη την εποχή. Ήταν επίσης ο διευθυντής έργου για τη δημιουργία των πρώτων σοβιετικών γιγάντων εξόρυξης MAZ-525 και MAZ-530, καθώς και όλων των επόμενων στρατιωτικών τρακτέρ και πολυαξονικών σασί MAZ για πολλά από αυτά τα συγκροτήματα όπως τα Elbrus, Topol και Pioneer. Ταυτόχρονα, στη συγκεκριμένη κατάσταση, ο Shaposhnikov βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα δύσκολο έργο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το εμπορευματοκιβώτιο μεταφοράς και εκτόξευσης,Ο εξοπλισμός εκτόξευσης και ένας πύραυλος για το συγκρότημα Tselina έχουν συνολικό βάρος 220 τόνων. Το ίδιο το μοντέλο MAZ-7904 θα έπρεπε να είχε βάρος 140 τόνων. Θεωρήθηκε ότι το βάρος του νέου πλαισίου μεταφοράς και των πυραύλων θα ήταν εντός 360 τόνων. Το έργο MAZ-7904 ήταν ένα αυτοκίνητο με απίστευτο βάρος και διαστάσεις, η ανάπτυξη του οποίου θα απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια.

Μετατροπές κατάστασης

Τον Φεβρουάριο του 1981, το εργοστάσιο αυτοκινήτων του Μινσκ οργάνωσε μια διατμηματική συνάντηση με τη συμμετοχή των:

• υπουργοί αρμόδιοι για την αυτοκινητοβιομηχανία, την άμυνα και την ηλεκτρική βιομηχανία,
• Διοικητής Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων;
• αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας αρμόδιοι για θέματα;
• αρχηγός σχεδιαστής μονάδων για εξοπλισμό εδάφους των πυραυλικών συστημάτων OKB-1 του εργοστασίου Barrikady;
• αρχηγός σχεδιαστής του MIT και του πυραυλικού συστήματος Tselina;
• άλλοι υψηλόβαθμοι σχεδιαστές και αφεντικά.

Φυσικά, έγινε συζήτηση για το έργο Tselina και το σασί μεταφοράς που αναπτύσσεται για αυτό, το οποίο έχει το όνομα MAZ 7904. Ένα από τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο για τη δημιουργία του απαιτούσε από το Shaposhnik να:

• αναφερθείτε στην πολυπλοκότητα των εργασιών,
• απαίτηση για επέκταση του προσωπικού των σχεδιαστών στο γραφείο (περίπου 100 άτομα);
• διαθέστε χώρο διαβίωσης για αυτούς.

Εκπλήρωση ορισμένων απαιτήσεων

Όλες οι απαιτήσεις του ελήφθησαν σοβαρά υπόψη και εκπληρώθηκαν έγκαιρα. υπουργόςΣτην αυτοκινητοβιομηχανία, ο V. Polyakov διέθεσε έναν προϋπολογισμό για ένα πρόσθετο ταμείο μισθών για αυτούς τους επαγγελματίες και το Υπουργείο Άμυνας της Ένωσης πλήρωσε για όλη την ακίνητη περιουσία που ήταν απαραίτητη για την επανεγκατάστασή τους. Επιπλέον, ο Polyakov ξεκίνησε τον εξοπλισμό του κτιρίου στο οποίο βρισκόταν το γραφείο του Shaposhnik με ανελκυστήρα. Αυτό επέτρεψε στους ηλικιωμένους σχεδιαστές να έχουν την ευκαιρία να ανέβουν στον τρίτο όροφο τους. Το γραφείο του επικεφαλής σχεδιαστή μεταμορφώθηκε επιπλέον με επισκευές.

Λεπτομέρειες σχεδίασης

Αν και το σούπερ τρακτέρ MAZ-7904 ζύγιζε πολύ και έτσι προκάλεσε νέες δυσκολίες, ο Ιούνιος 1983 χαρακτηρίστηκε από την ολοκλήρωση των εργασιών στο πρώτο, και αργότερα αποδείχθηκε ότι ταυτόχρονα με το τελευταίο, μοντέλο του αυτή η μεταφορά. Ο γίγαντας με τις δύο καμπίνες είχε φανταστικές διαστάσεις. Ως υλικό για τις καμπίνες, οι ειδικοί του εργοστασίου Osipovichi αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν fiberglass. Έτσι, κατέστη δυνατή η μείωση του βάρους τους. Το μήκος του τρακτέρ έφτασε τα 32,2 μ. Είχε πλάτος 6,8 μ. Το ύψος (έδαφος - στέγες παράλληλων καμπινών) ήταν 3,45 μ. Ως βάση, αυτός ο γίγαντας είχε ένα ισχυρό συγκολλημένο πλαίσιο στήριξης. Πάνω του στερεώθηκε ένα ζεύγος υδρομηχανικών κιβωτίων 4 ταχυτήτων (με δύο ταχύτητες όπισθεν). Η προμήθεια τροχών για το MAZ-7904 ΕΣΣΔ παρασχέθηκε από έναν γνωστό Ιάπωνα κατασκευαστή - Bridgestone. Η συμφωνία επισημοποιήθηκε σαν η ΕΣΣΔ να αγόραζε τροχούς για να ολοκληρώσει τρία ανατρεπόμενα φορτηγά εξόρυξης. Εκείνη την εποχή, η εγχώρια βιομηχανία δεν είχε την ευκαιρία,μέσα, εξοπλισμός και τεχνολογίες που είναι απαραίτητες για την παραγωγή ελαστικών που θα είναι σχεδιασμένα να αντέχουν τέτοια φορτία. Όλη αυτή η δομή συγκρατούνταν από 12 τεράστιους τροχούς (η διάμετρός τους ξεπερνούσε τα 3 μέτρα). Το MAZ-7904 δημιουργήθηκε ως πλαίσιο παντός εδάφους, σε σχέση με αυτό, το χαρακτηριστικό του χαρακτηριστικό ήταν η τετρακίνηση (τύπος τροχών 12x12) και η απόσταση από το έδαφος ήταν σχεδόν μισό μέτρο. Για την υλοποίηση της τετρακίνησης χρησιμοποιήθηκε η ενσωματωμένη μέθοδος (μέσω δύο συγχρονισμένων υδρομηχανικών μεταδόσεων). Τόσο ένα ζευγάρι εμπρός όσο και ένα ζευγάρι πίσω άξονες του μεταφορέα ήταν κατευθυνόμενα. Αυτή ήταν η εγγύηση ότι η ακτίνα στροφής θα περιοριστεί στα 50 μέτρα. Δύο κινητήρες το ξεχώρισαν επίσης από τον αριθμό των αναλόγων. Το πρώτο - ένας θαλάσσιος 12-κύλινδρος κινητήρας ντίζελ M-350 σε σχήμα V (κατασκευάστηκε από το λογισμικό Leningrad Zvezda) - είχε χωρητικότητα 1500 ίππων. Συμπληρώθηκε με υπερτροφοδότηση αεριοστροβίλου. Χάρη σε αυτόν, η ίδια η μηχανή τέθηκε σε κίνηση. Λόγω του δεύτερου - ενός ντίζελ V8 YaMZ-328 330 ίππων - παρασχέθηκε παραγωγή ενέργειας για τα βοηθητικά συστήματα του γίγαντα. Συμπληρώθηκε από έναν υπερσυμπιεστή, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για την κίνηση:

• υδραυλικές αντλίες διεύθυνσης;
• γεννήτριες;
• θαυμαστές;
• συμπιεστές υψηλής και χαμηλής πίεσης.

Το υψηλότερο επίπεδο μυστικότητας

Ο μυστικός εργοστασιακός έλεγχος και η λειτουργία αυτής της μονάδας έγιναν αποκλειστικά στο σκοτάδι. Ταυτόχρονα, τα μέτρα αυτά συντονίστηκαν με τον στρατό. υπό τον έλεγχό τουςορίστηκε η ώρα της διάρρηξης. Για αυτό, ο εναέριος χώρος της Σοβιετικής Λευκορωσίας δεν θα έπρεπε να είχε καταληφθεί από δυτικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Αφού το μηχάνημα κύλησε 547 χιλιόμετρα γύρω από τα περίχωρα του Μινσκ, αποσυναρμολογήθηκε, φορτώθηκε σε ειδική πλατφόρμα 12 αξόνων και στάλθηκε στο έδαφος του Καζακστάν (στο κοσμοδρόμιο της ομώνυμης πόλης Μπαϊκονούρ).

Λόγοι για τη σύνδεση του γίγαντα με το Καζακστάν

Υπήρχαν αρκετοί λόγοι για αυτήν την απόφαση. Εάν υπάρχει διαρροή πληροφοριών που διευκρινίζει μια διαβαθμισμένη ανάπτυξη, τότε η εκδοχή της εξήγησης για τη δημιουργία της θα είναι η μεταφορά ενός μεγάλου μεγέθους αδιαίρετου μπλοκ (ή πολλών αδιαίρετων μπλοκ) διαστημικών πυραύλων (για παράδειγμα, πύραυλοι Energia). Ο δεύτερος λόγος καθορίστηκε από τη φύση του πραγματικού σκοπού αυτού του μηχανήματος και το Καζακστάν είχε άμεση σχέση με αυτό. Ο στρατός προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες ώστε μια ομάδα 10 τέτοιων γιγάντων να τρέχει συνεχώς μέσα σε μια κλειστή διαδρομή πολλών χιλιομέτρων στη μέση των στέπες του Καζακστάν. Κάθε ένα από αυτά τα δέκα σασί είχε ένα λεγόμενο «σπίτι». Έμοιαζε με υπόστεγο. Ως μέρος ενός από αυτά (ή ίσως πολλών), σχεδιάστηκε να εξοπλιστεί το υπόστεγο με εκτοξευτή με πύραυλο. Ταυτόχρονα, θεωρητικά θεωρήθηκε ότι θα ήταν αδύνατο για τον εχθρό να ανακαλύψει σε ποιο ή σε ποια υπόστεγα βρίσκεται η εγκατάσταση. Αυτή η ιδέα δεν μπορεί να ονομαστεί νέα εκείνη την εποχή. Στην επικράτεια της ΕΣΣΔ, ένα τρένο ήδη έτρεξε, ακόμη και μια ομάδα από αυτούς. Ήταν μεταμφιεσμένο σε φορτηγό ή επιβατικό τρένο. Ταυτόχρονα, ένας διηπειρωτικός πυρηνικός πύραυλος εντοπίστηκε στο εσωτερικό του, έτοιμος για οποιαδήποτεένα απροσδόκητο δευτερόλεπτο για τον εχθρό να αντεπιτεθεί στο Πεντάγωνο.

Μη υλοποιημένα σχέδια

Αν αυτό το αποτέλεσμα είναι θετικό ή αρνητικό για τον κόσμο είναι άγνωστο, αλλά η ιδέα μιας τέτοιας κινούμενης στήλης δεν υλοποιήθηκε.

Το μόνο μοντέλο αυτής της μηχανής δεν μπορούσε να εξοπλιστεί ούτε με υπόστεγο.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών στο Καζακστάν, αφού πέρασε το μηχάνημα 4100 χιλιόμετρα (η ανεπτυγμένη μέγιστη ταχύτητα καθορίστηκε εντός 27 χλμ./ώρα), αποδείχθηκε ότι υπήρξε μια σημαντική αρνητική στιγμή. Η φέρουσα επιφάνεια βρισκόταν υπό την επίδραση υπερβολικής ειδικής πίεσης, ενώ σε κάθε τροχό κατευθύνθηκε τεράστιο φορτίο 30 τόνων. Ως αποτέλεσμα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα μειωμένη ικανότητα μεταξύ χωρών, ακαμψία και κακό χειρισμό. Στην περίπτωση αυτού του οχήματος με έρμα, αργής κίνησης, η κίνηση ήταν δυνατή μόνο μέσα σε σκληρά πεζοδρόμια.

Ο Shaposhnik ακόμη και στη διαδικασία της εργασίας φοβόταν ότι ένα τεράστιο αξονικό φορτίο θα προκαλούσε το γεγονός ότι οι τροχοί του πλαισίου θα χαλούσαν και δεν θα κολλούσαν στο έδαφος.

Ως αποτέλεσμα, στις αρχές του 2007, αποδείχθηκε ότι μετά από πολλά χρόνια αποθήκευσης του αυτοκινήτου στο υπόστεγο της εκτόξευσης Zenit (αυτή η περιοχή ανήκε στην πολιτική οργάνωση "Design Bureau of Transport Engineering"), κατέρρευσε υπό την επίδραση σκουριάς. Το 2010, την έκοψαν σε παλιοσίδερα.