Σκούτερ "Μυρμήγκι" - ιστορία και χαρακτηριστικά

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:47

Λίγη ιστορία. Το 1945, ο Agostino D'Ascanio, ένας διάσημος Ιταλός σχεδιαστής αεροσκαφών που εργαζόταν στο εργοστάσιο της Piaggio, σχεδίασε ένα ασυνήθιστο και εκπληκτικό μηχάνημα για εκείνη την εποχή, το οποίο σύντομα έγινε γνωστό ως «μοτέρ σκούτερ». Αυτή η ίδια η λέξη χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν, αλλά χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει μηχανοκίνητα σκούτερ, τα οποία κατασκευάστηκαν ανεξάρτητα από νέους τεχνικούς. Δεν είχαμε σκούτερ τότε. Αυτό το θαύμα της τεχνολογίας ήταν μικρό, φθηνό και ευέλικτο. Ο συγγραφέας αυτής της εφεύρεσης ανέπτυξε περαιτέρω την ιδέα, έκανε αρκετές τροποποιήσεις του σκούτερ, η πιο δημοφιλής από τις οποίες ήταν ένα τρίτροχο μικρό φορτηγό. Ξεκινώντας τον Απρίλιο του επόμενου έτους, το 1946, το εργοστάσιο της Piaggio άρχισε να παράγει μαζικά αυτό το θαυματουργό αυτοκίνητο. Και δύο χρόνια αργότερα, το αυτοκίνητο κατασκευαζόταν ήδη σε πολλές χώρες.

Μετά από λίγο, αυτό το αυτοκίνητο τράβηξε την προσοχή της σοβιετικής ηγεσίας. Το 1956, εγκρίθηκε το Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου για την έναρξη της παραγωγής τέτοιων μηχανών στη Σοβιετική Ένωση. Και ήδη στις 7 Ιουλίου 1956, το εργοστάσιο της Τούλα έλαβε εντολή να παράγει 2.500 αυτοκίνητα μέχρι το τέλος του έτους. Έγινε μια πειραματική παρτίδατέτοια σκούτερ που ονομάζονται "T-200 Tulitsa". Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι αυτή η μάρκα εξακολουθούσε να είναι δίτροχο και όχι μοντέλο φορτίου.

Το 1957, οι σχεδιαστές I. G. Lerman και V. S. Makhonin σχεδίασαν ένα σκούτερ φορτίου βασισμένο στο T-200. Το έφτιαξαν σε δύο εκδοχές. "TG-200K" - με σώμα, "TG-200F" - τροποποίηση με φορτηγό. Μετά από αυτό, κυκλοφόρησε μια πειραματική παρτίδα συσκευών σε ποσότητα 999 τεμαχίων. Αυτά τα σκούτερ φορτίου άρχισαν να χρησιμοποιούνται για ενδοεργοστασιακές μεταφορές, όπου φάνηκε ότι ήταν εξαιρετικά για το σκοπό αυτό. Στη συνέχεια τα μηχανήματα προμηθεύονταν από τις οικονομικές υπηρεσίες της πόλης. Έδειξαν τον εαυτό τους τέλεια και έγιναν περιζήτητοι. Το επόμενο έτος, η παραγωγή αυτών των μηχανών περιλήφθηκε στην κρατική παραγγελία.

Το 1969, το βασικό, βασικό μοντέλο αντικαταστάθηκε από ένα άλλο, πιο προηγμένο. Σε αυτό το μηχάνημα δόθηκε η ονομασία "TGA-200". Και πήρε το δικό της όνομα. Την έλεγαν το σκούτερ «Μυρμήγκι». Σε σύγκριση με το προηγούμενο μοντέλο, η ισχύς έχει αυξηθεί κατά 40 τοις εκατό. Ο βελτιωμένος κινητήρας ονομάστηκε "T200A" και εγκαταστάθηκε στο σκούτερ "Ant". Έτσι κυκλοφόρησε το 1980-1985.

1987-1989 ήταν τα καλύτερα στην παραγωγή σκούτερ φορτίου Tula. Από το 1987 άρχισε να παράγεται το "Ant-2". Το μέγιστο φορτίο του ήταν 315 κιλά.

Μοτέρ σκούτερ "Μυρμήγκι". Χαρακτηριστικά

Το αυτοκίνητο μπορούσε να σκαρφαλώσει έως και 40 μοίρες, θα μπορούσε να βγει εκτός δρόμου μεμέγιστη ταχύτητα 3 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτό το σκούτερ φορτίου εξήχθη σε 21 χώρες του κόσμου. Η παραγωγή της μηχανής συνεχίστηκε μέχρι το 1995.

Με λίγα λόγια, εδώ είναι οι τροποποιήσεις αυτού του μηχανήματος. Πρώτα ήταν το "TG-200" (μοτέρ σκούτερ "Ant"), μετά το "T-200M" - η τροποποίηση του, μετά κυκλοφόρησε το "Tourist", μετά - τρεις τροποποιήσεις του "Ant-2".

Το 2009 η JSC "AK" Tulamashzavod "αποφάσισε να προσπαθήσει να παράγει ξανά αυτό το σκούτερ. Δόθηκαν πληροφορίες για ένα πρωτότυπο που ονομάζεται "GTS-1". Μια πιθανή τιμή αναφέρθηκε: 100.000 ρούβλια. Αλλά περαιτέρω αναφορές για την ανάπτυξη αυτού του έργου δεν μπόρεσε να βρεθεί.

Ας σημειωθεί ότι το σκούτερ "Ant", παρά το μικρό του μέγεθος, άφησε αξιοσημείωτο σημάδι στην ιστορία της σοβιετικής αυτοκινητοβιομηχανίας και παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα.

Ας μιλήσουμε για το ίδιο το αυτοκίνητο. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τη διακοπή της παραγωγής το 1995, το σκούτερ Ant εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ενεργά. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:

• έχει τελική ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα,
• φέρουσα ικανότητα - 280 κιλά;
• 240 κιλά ίδιο βάρος;
• ισχύς κινητήρα - 12 ίπποι.

Έχει υψηλή ικανότητα μετακίνησης στη χώρα και είναι απαραίτητο στη γεωργία σε αγροτικές περιοχές.