Αυτοκίνητα της ΛΔΓ: επισκόπηση μοντέλων

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:54

Η αυτοκινητοβιομηχανία στην κατεχόμενη Γερμανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε καλές ρίζες. Η ΛΔΓ, ή Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, δεν ήταν μια καθαρά αγροτική χώρα. Τα εργοστάσια μιας τέτοιας βιομηχανικής εκμετάλλευσης όπως η Auto Union, ένα υποκατάστημα της BMW και αρκετές μικρότερες επιχειρήσεις παρέμειναν εδώ. Πριν την αποδέσμευση, Γερμανοί μηχανικοί σπούδαζαν στα ίδια εκπαιδευτικά ιδρύματα, άρα η επιστημονική και βιομηχανική βάση της χώρας ήταν σε υψηλό επίπεδο. Πώς μας εξέπληξε τελικά η αυτοκινητοβιομηχανία της ΛΔΓ;

στόλος αυτοκινήτων ΛΔΓ

Τα αυτοκίνητα GDR είχαν καλή ποικιλία. Διαθέσιμα και γνωστά σε όλους τα "Trabants", τα "Wartburgs", EMW, "Horchs", "Zwickau" και DKV παράγονταν εδώ. Τα κύρια διακριτικά χαρακτηριστικά των επιβατικών αυτοκινήτων του σοβιετικού τμήματος της Γερμανίας είναι τα εξής:

• σχεδιασμός μπροστινής κίνησης;
• δίχρονος κινητήρας;
• Οικονομικό σώμα Duroplast (κυρίως);
• απλά και τραχιά σχήματα σώματος.

Πολλές επιχειρήσεις μετά τη διαίρεση της Γερμανίας συγχωνεύτηκαν σε μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία υπότο όνομα IFA ("Ifa"). Τις περισσότερες φορές, IFA σήμαινε φορτηγά. Το πιο διάσημο μοντέλο ανάμεσά τους - W50L - ήταν πολύ δημοφιλές και είχε το δημοφιλές όνομα "Ellie".

Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στα αυτοκίνητα της ΛΔΓ, τις τροποποιήσεις και τον χρόνο κατά τον οποίο κατασκευάστηκαν.

DKW - Γερμανικό αυτοκίνητο

Η ιστορία αυτής της εταιρείας ξεκίνησε με έναν μικρό κινητήρα ποδηλάτου. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η στρατιωτική παραγωγή εγκαταστάθηκε στο εργοστάσιο. Όμως ο ιδιοκτήτης της εταιρείας ήξερε πώς να κοιτάζει μπροστά και φρόντισε εκ των προτέρων να αναπτύξει έναν ισχυρότερο κινητήρα με μέτριο κόστος. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα αυτοκίνητο που σχεδόν όλοι θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά.

Πριν τον πόλεμο, κατασκευάστηκε το μοντέλο DKW-F1. Ήταν ένα δικύλινδρο αερόψυκτο αυτοκίνητο. Υπήρχε ένας ανεξάρτητος σύνδεσμος ανάρτησης και σταθερής ταχύτητας, ή αρμοί CV. "Ένα αυτοκίνητο από τη ΛΔΓ" - έτσι θα μπορούσε να ονομαστεί το μοντέλο DKW-F8. Εκτός από αυτήν, υπήρχε ένα μοντέλο F9, το οποίο κατασκευάστηκε ακόμη και σε σύνθετο σώμα. Όλα αυτά τα μηχανήματα χαρακτηρίζονταν από σχεδίαση με κίνηση στους εμπρός τροχούς και αερόψυκτο σύστημα μετάδοσης κίνησης.

Τα εργοστάσια που παρήγαγαν DKV βρίσκονταν στο Zwickau και στο Eisenach. Το πρόθεμα της μάρκας του αυτοκινήτου για τα μοντέλα F8 και F9 ήταν IFA. Αυτό μιλούσε για το ότι ανήκει στην ενωμένη αυτοκινητοβιομηχανία της ΛΔΓ.

Zwickau AWZ P70

Το Zwickau ήταν η επόμενη εξέλιξη μετά την DKW. Αντί για σώμα από κόντρα πλακέ καλυμμένο με δερματίνη, άρχισε να χρησιμοποιείται πλαστικό - duroplast. Είναι μια σύνθετη ένωση φαινολικής ρητίνης που σφραγίζεται εύκολα.με την προσθήκη βαμβακερού χνούδι. Λόγω της ευκολίας παραγωγής, της ελαφρότητας και της σχετικής αντοχής του, το υλικό κέρδισε γρήγορα δημοτικότητα μεταξύ των οικονομικών αυτοκινήτων.

Όπως ο προκάτοχός του, το DKW-F8, το Zwickau είχε εγκάρσιο κινητήρα. Υπήρχε ήδη υδρόψυξη και εποχούμενο δίκτυο 12 βολτ. Το κιβώτιο ήταν τριών ταχυτήτων. Από τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού, πρέπει να σημειωθεί το καλώδιο αλλαγής ταχυτήτων. Περνάει κατευθείαν από το ψυγείο. Τα αυτοκίνητα της ΛΔΓ, των οποίων τα τεχνικά χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να εκπλήξουν, τα κάνουν να θαυμάσουν σήμερα.

Το AWZ P70 βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης το 1955 και είχε κάποια ελαττώματα. Συγκεκριμένα, για να αποκτήσουν πρόσβαση στον χώρο αποσκευών, χρειάστηκε να κατεβάσουν τα πίσω καθίσματα. Δεν υπήρχαν επίσης αναπτυσσόμενα πλαϊνά παράθυρα. Ένα χρόνο αργότερα, εμφανίστηκε μια combi παραλλαγή, η οποία είχε ένα μεγάλο πορτμπαγκάζ και μια ελαφριά οροφή από μονωμένο τεχνητό δέρμα. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε ένα σπορ μοντέλο, το οποίο είχε ένα σημαντικά επανασχεδιασμένο αμάξωμα, αλλά ο κινητήρας ήταν στάνταρ για αυτά τα αυτοκίνητα.

Δημοφιλές Trabant

Trabant σημαίνει "δορυφόρος" στα γερμανικά. Η κυκλοφορία αυτού του εμβληματικού μηχανήματος ξεκίνησε το 1957, όταν ο πρώτος σοβιετικός δορυφόρος εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Ο συνολικός αριθμός των αυτοκινήτων που παράγονται με τη μάρκα Trabant, συμπεριλαμβανομένων των προκατόχων του P70, ξεπέρασε τα 3 εκατομμύρια. Αυτή η μάρκα αυτοκινήτου της ΛΔΓ ήταν ένα πραγματικό σύμβολο της χώρας. Ανεξάρτητα από το πώς επέπληξαν τον "Trabi", και χάρη σε αυτό το αυτοκίνητο, ένας μεγάλος αριθμός του πληθυσμού μπόρεσε να "ανέβει στους τροχούς". Τι ήταν λοιπόν αυτό το αυτοκίνητο;

Όπως και ο προκάτοχός του, το Zwickau R70, το Trabant R50 (καθώς και οι εκδόσεις P60 και P601) είχαν σώμα duroplast σε μεταλλικό σκελετό. Η μονάδα ισχύος ήταν δίχρονη με χωρητικότητα μόνο 26 ίππων. Με. και είχε 0,5 ή 0,6 λίτρα όγκου. Η ψύξη του κινητήρα ήταν αέρας. Το καύσιμο στο καρμπυρατέρ τροφοδοτούνταν με τη βαρύτητα από τη δεξαμενή αερίου που βρίσκεται εδώ, στο χώρο του κινητήρα. Ο καπνός κινητήρας έγινε στη συνέχεια ένα τεράστιο μείον. Εξαιτίας του, ο Trabant είχε ένα παρατσούκλι - "μια τετραθέσια μοτοσυκλέτα με κοινό κράνος."

Οι μπροστινές και πίσω αναρτήσεις ήταν ανεξάρτητες. Δομικά, αυτό γινόταν σε εγκάρσια ελατήρια. Το ακριβές σύστημα διεύθυνσης πραγματοποιήθηκε χάρη στη σχάρα και το γρανάζι ταχυτήτων. Μέρος των αυτοκινήτων που προορίζονταν για ΑΜΕΑ είχαν ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Οι ταχύτητες άνοιξαν χειροκίνητα από τον οδηγό και ο συμπλέκτης έγινε αυτόματα μέσω ειδικής ηλεκτρομηχανικής διάταξης.

Το 1988, το Trabant ενημερώθηκε στο μοντέλο P1.1. Η κύρια αλλαγή είναι ο νέος κινητήρας WV Polo των 41 ίππων. Με. και με όγκο εργασίας 1,1 λίτρα. Εκτός από το κλασικό σεντάν, το Trabant παρήχθη και στο στέισον βάγκον. Υπήρχε επίσης ένα ανοιχτού τύπου μοντέλο ατού για τους στρατιώτες και τους κυνηγούς. Τα επιβατικά αυτοκίνητα της ΛΔΓ, η ιστορία της οποίας αναπτύσσεται μαζί με τη βιομηχανία, γίνονται τα πιο κοντά στον πληθυσμό. Το Trabi είναι ένα από αυτά τα αυτοκίνητα.

"Wartburg" από τη ΛΔΓ

Η μάρκα αυτοκινήτων Wartburg της ΛΔΓ είναι η δεύτερη πιο διάσημη μετά το Trabant. Αυτά τα αυτοκίνητα συναρμολογήθηκανεργοστάσιο στο Eisenach από το 1956. Η βάση για το αυτοκίνητο ήταν το "Ifa F9" ή το DKV F9, τα οποία είχαν παραχθεί νωρίτερα. Η ονομασία του μοντέλου ήταν Wartburg 311. Σε αντίθεση με το Trabant και τους προκατόχους του, το Wartburg είχε περισσότερο μέταλλο στην κατασκευή του. Το αμάξωμα ήταν μεγαλύτερο, λόγω του οποίου το εσωτερικό του αυτοκινήτου ήταν πολύ πιο ευρύχωρο.

Η μονάδα ισχύος του 311 Wartburg ήταν 3κύλινδρος δίχρονος. Ένα κανονικό σύστημα λίπανσης δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Ως εκ τούτου, από τον σωλήνα της εξάτμισης έβγαινε καπνός από σκυρόδεμα και όταν λειτούργησε ο κινητήρας, ακούστηκε ένας χαρακτηριστικός θόρυβος της μοτοσικλέτας. Επίσης, σε αντίθεση με το Trabant, το Wartburg ήταν υδρόψυκτο. Τα συν του μοντέλου περιλαμβάνουν μια αρκετά μοντέρνα εμφάνιση για εκείνα τα χρόνια.

Το 1965, το "Wartburg" βρίσκεται υπό εκσυγχρονισμό. Το αμάξωμα έχει επανασχεδιαστεί σημαντικά. Οι στρογγυλές γραμμές αντικαθίστανται σταδιακά από ευθείες γραμμές. Η τροποποίηση έλαβε τον αριθμό 353. Το μεγάλο ευρύχωρο πορτμπαγκάζ μεταμορφώθηκε ακόμη περισσότερο στα μοντέλα station wagon και pickup. Η εμφάνιση του αυτοκινήτου θύμιζε κάπως το σοβιετικό VAZ-2101. Το κύριο μειονέκτημα του μοντέλου ήταν ο ίδιος 2χρονος κινητήρας. Η μικρή παραγωγή έκανε το Wartburg πιο ακριβό, σε αντίθεση με το ίδιο Trabi. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η τιμή του ήταν προσιτή και το αυτοκίνητο εξήχθη με επιτυχία σε γειτονικές χώρες.

Ο τελευταίος εκσυγχρονισμός του Wartburg έλαβε χώρα το 1988. Στη συνέχεια το αυτοκίνητο έλαβε τον αριθμό 1,3 και πήρε έναν κανονικό κινητήρα από το WV Polo με όγκο 1,3 λίτρων. Ωστόσο, το συνολικό τεχνολογικό χάσμα ήταν ήδη ισχυρό και το 1991Το εργοστάσιο εξαγοράζεται από την Opel. Σήμερα, το Wartburg, όπως και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της ΛΔΓ, είναι κάτι σπάνιο.

Σοβιετικές BMW

Είναι γνωστό ότι ένα από τα εργοστάσια της BMW παρέμεινε στο έδαφος της Σοβιετικής Γερμανίας (ή της ΛΔΓ). Τι είδους αυτοκίνητα παράγονταν σε αυτή την επιχείρηση, η οποία επίσης κρατικοποιήθηκε; Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, εδώ παρήχθησαν οι BMW 321 και BMW 327. Το τελευταίο μοντέλο ήταν ένα κλασικό σπορ αυτοκίνητο εκείνης της εποχής. Πίσω από την μάλλον ελκυστική εμφάνιση του αυτοκινήτου βρισκόταν ένας κινητήρας 6 κυλίνδρων και σχεδόν 2 λίτρων. Το καύσιμο εισήλθε στον κινητήρα από 2 καρμπυρατέρ. Το μοντέλο 327 μπορούσε να επιταχύνει στα 125 km/h.

Μετά τη δημιουργία της ΛΔΓ, κατέστη αδύνατη η χρήση της μάρκας BMW. Ως εκ τούτου, επινοήθηκε η δική του ονομασία - EMW, που σε μετάφραση σήμαινε "Eisenach Motor Works". Και το πρώτο μοντέλο της νέας επιχείρησης το 1949 ήταν το EMW 340. Ήταν μια επανασχεδιασμένη BMW 326 και, μάλιστα, το πρώτο δικό της αυτοκίνητο της ΛΔΓ. Το σώμα ανακατασκευάστηκε πλήρως, αφήνοντας τη μονάδα ισχύος σχεδόν αμετάβλητη. Τώρα πέντε από εμάς μπορούσαμε να οδηγήσουμε στο αυτοκίνητο. Η ροπή έχει αυξηθεί στις 4200 σ.α.λ. Είναι αλήθεια ότι λόγω της μεγαλύτερης μάζας, η μέγιστη ταχύτητα έχει γίνει μικρότερη - 120 km / h.

Υπήρχαν 3 τροποποιήσεις του EMW 340: ένα σεντάν, ένα στέισον βάγκον ή combi και ένα φορτηγό από ξύλο. Το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε ενεργά σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η αστυνομία, σε ιατρικά ιδρύματα και κυβερνητικές υπηρεσίες. Τα περισσότερα από αυτά τα αυτοκίνητα σήμερα συμμετέχουν σε ρετρό εκθέσεις και ζουν αρκετά δραστήρια. ΠολλάΟι τεχνικές λύσεις της EMW χρησιμοποιήθηκαν και στη συνέχεια εφαρμόστηκαν στο Wartburg 311. Τα πραγματικά αυτοκίνητα της ΛΔΓ, φωτογραφίες, η περιγραφή των οποίων μπορείτε να βρείτε σε αυτό το άρθρο, είναι πραγματικά σπάνια σήμερα.

Αυτοκίνητο για αγώνες σιρκουί - "Melkus RS1000"

Μιλάμε για ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο από τη ΛΔΓ, το οποίο συναρμολογήθηκε από ένα μικρό συνεργείο υπό τη διεύθυνση του Heinz Melkus. Αυτός ο άνθρωπος ήταν μανιώδης δρομέας σιρκουί. Πρώτα, άνοιξε μια σχολή οδηγών και στη συνέχεια προέκυψε η ιδέα να συναρμολογήσει αγωνιστικά αυτοκίνητα με βάση τους Wartburgs.

Το 1959, κυκλοφόρησε η πρώτη αθλητική έκδοση από τον Melkus. Το όνομα του μοντέλου ήταν απλό: "Melkus-Wartburg". Το 1968 άρχισαν οι εργασίες για ένα αμάξωμα με τη μορφή σπορ κουπέ από υαλοβάμβακα. Σε αυτό το μοντέλο, θεωρήθηκαν πόρτες με πτερύγια γλάρου. Ως μονάδα ισχύος χρησιμοποιήθηκε ένας κινητήρας 70 ή 90 ίππων με όγκο 1-1,2 λίτρων. Χάρη σε αυτόν, ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο μπορούσε να φτάσει ταχύτητες έως και 165 km / h (σε 9 δευτερόλεπτα έως 100 km / h). Αυτή η τροποποίηση ονομάστηκε Melkus RS1000. Συνολικά κυκλοφόρησαν περίπου 100 αντίτυπα. Δυστυχώς, μετά το θάνατο του Heinz, δεν ήταν δυνατό να συνεχιστεί η επιχείρηση κατασκευής σπορ αυτοκινήτων.

4WD αυτοκίνητα της ΛΔΓ

Τα αυτοκίνητα της ΛΔΓ δεν μπορούσαν να καυχηθούν για ικανότητες cross-country, αν και υπήρχαν πραγματικά αυτοκίνητα με κίνηση σε όλους τους τροχούς (4 x 4), τα οποία δεν καλύπτονταν. Το πρώτο ήταν το "Horch". Εξωτερικά, ήταν ένα Horch 901, αλλά είχε διαφορετικό όνομα - HK1. Εδώ εγκαταστάθηκε ένας κινητήρας σε σχήμα V, ο οποίος είχε 80 ίππους. Με. με όγκο 3,6 λίτρα.

Δεύτερο αυτοκίνητο με κίνηση σε όλους τους τροχούςπαράγεται στο πρώην υποκατάστημα της BMW στο Eisenach. Το κύριο όνομα είναι P1, αλλά υπήρχαν και άλλες επιλογές: EMW 325/3, KFZ 3. Το αυτοκίνητο είχε μια 6κύλινδρη μονάδα ισχύος 2 λίτρων με 55 ίππους. Με. Πριν ξαναχτιστεί πλήρως το εργοστάσιο για τους Wartburgs, κατάφεραν να φτιάξουν περίπου 160 κομμάτια P1.

Το P2 θεωρήθηκε το κύριο τετρακίνητο μοντέλο της ΛΔΓ. Παρήχθη στο μυστικό "Object 37" από το 1955 έως το 1958. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρήχθησαν περίπου 1800 μονάδες. Εξωτερικά, το αυτοκίνητο ήταν αρκετά αντιαισθητικό. Τα γωνιακά επίπεδα του αμαξώματος ήταν μόνο φθηνά στην κατασκευή. Όμως πίσω από αυτή την εμφάνιση κρυβόταν ένας ισχυρός 6κύλινδρος κινητήρας με όγκο 2,4 λίτρων στους 65 ίππους. Με. και μια κοντή βάση τετρακίνησης.

Η τελική εξέλιξη των σχεδιαστών της ΛΔΓ ήταν το μοντέλο P3. Η απόσταση από το έδαφος έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη - 330 mm. Ο αριθμός των μοτέρ «άλογων» αυξήθηκε επίσης στα 75. Η εμφάνιση του αμαξώματος έγινε επίσης πιο εμφανής. Υπήρχε χειροκίνητο κιβώτιο 4 ταχυτήτων και θήκη μεταφοράς 2 ταχυτήτων. Ήταν δυνατό να αποκλειστεί το κεντρικό διαφορικό.

Ελαφρύ φορτηγό "Μπάρκας"

Τα αυτοκίνητα της ΛΔΓ, οι μάρκες των οποίων είχαν την ονομασία IFA, περιλάμβαναν στην πραγματικότητα προϊόντα από διαφορετικές επιχειρήσεις. Ένα από τα περίφημα μίνι λεωφορεία και ελαφρά φορτηγά ήταν ο «Μπάρκας». Ένας δίχρονος κινητήρας από το Wartburg, φυσικά, δεν είναι η καλύτερη λύση. Παράλληλα, ο «Μπάρκας» διέθετε ανεξάρτητη ανάρτηση σε ράβδους στρέψης για κάθε τροχό. Χάρη στην κίνηση στους μπροστινούς τροχούς, το πάτωμα στο χώρο επιβατών των minibus ήτανυποτιμάται στο μέγιστο. Αυτό πρόσθεσε πολύ εσωτερικό χώρο.

3κύλινδρος κινητήρας με όγκο 1 λίτρου επιτάχυνε ένα μίνι λεωφορείο χωρητικότητας 8 ατόμων στα 100 km/h. Η πρώτη έκδοση του «Μπάρκας» είχε την ονομασία V 901/2 και είχε ήδη μια συρόμενη πλαϊνή πόρτα. Ένα τέτοιο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε το 1951-1957.

Αφού υπήρξαν τροποποιήσεις ενός αυτοκινήτου με κινητήρα από την IZH: "Moskvich 412". Ένα τέτοιο δείγμα ονομάστηκε Barkas B1000. Αργότερα, το 1989, εγκαταστάθηκε στο Barkas ένας τετράχρονος κινητήρας ντίζελ WV. Ο δείκτης μοντέλου άλλαξε σε B1000-1.

Η κύρια βάση του «Barkas B1000» έλαβε μεγάλο αριθμό ειδικοτήτων. Εδώ ήταν:

• κατάλληλα μικρά λεωφορεία;
• ασθενοφόρο αυτοκίνητο;
• πυροσβεστικά οχήματα;
• αυτοκίνητο για ανάνηψη;
• ισοθερμικά φορτηγά.

Τα αυτοκίνητα της ΛΔΓ «Μπάρκας» είχαν μεγάλη ζήτηση. Σε όλη την περίοδο παραγωγής τους, παρήχθησαν σχεδόν 180.000 μονάδες.

IFA φορτηγά

Πίσω από τη φράση "φορτηγό IFA" είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο ανήκει σε μια συγκεκριμένη ανησυχία. Υπήρχε πολλή σύγχυση κάποτε, αλλά τελικά, το αυτοκίνητο W50L με το δημοφιλές όνομα Το "Ellie" θεωρείται φορτηγό IFA. Το γράμμα W στο όνομα σημαίνει την πόλη όπου σχεδιάστηκε αυτό το αυτοκίνητο - Werdau και το γράμμα L - η πόλη όπου κατασκευάστηκε - Ludwigsfelde, ο αριθμός 50 υποδηλώνει ότι το φορτηγό μπορεί να μεταφέρει 50 centners, ή 5 τόνους.

IFA W50L είχεκινητήρια μονάδα diesel πρώτη με 110 ίππους s., και μετά από τροποποίηση - από 125 λίτρα. Με. Παρήχθη ένας τεράστιος αριθμός προδιαγραφών για αυτό το φορτηγό. Υπήρχαν πάντα πυροσβέστες, γερανοί, ανατρεπόμενα φορτηγά, γεωτρήσεις. Η φωτογραφία ενός στρατιωτικού φορτηγού της ΛΔΓ θα μπορούσε επίσης να δείχνει ακριβώς το W50L.

Το φορτηγό Elli είχε μεγάλη ζήτηση και ήταν πολύ δημοφιλές όχι μόνο στη ΛΔΓ, αλλά και στο εξωτερικό. Η ΕΣΣΔ χρησιμοποίησε επίσης ενεργά τροποποιήσεις του ανατρεπόμενου φορτηγού και του φορτηγού με επίπεδη επιφάνεια. Πάνω από 570.000 μονάδες βγήκαν από τη γραμμή συναρμολόγησης κατά τη διάρκεια ολόκληρης της 25ετούς περιόδου.

Robur trucks

Το "Robur" ήταν ένα φορτηγό μεσαίας χρήσης που παράγεται από το 1961 στην πόλη Zittau. Το μοντέλο LO 2500 μπορούσε να μεταφέρει έως και 2,5 τόνους ωφέλιμου φορτίου. Υπήρχε επίσης μια έκδοση ντίζελ του LD 2500 και μια τετρακίνητη στρατιωτική έκδοση του LO 1800A, με φορτίο 1800 κιλών.

Το 1973, υπήρξε μια τροποποίηση προς την κατεύθυνση της αύξησης της φέρουσας ικανότητας. Τώρα το αυτοκίνητο ντίζελ ανέβασε 2,6 τόνους και το βενζινοκίνητο - 3 και 2 τόνους. Οι μονάδες ισχύος έχουν γίνει πιο ισχυρές. 75 "άλογα" άρχισαν να έχουν ένα βενζινοκίνητο "Robur" και 70 - ντίζελ. Η καμπίνα του αυτοκινήτου παρέμεινε αμετάβλητη και φιλοξενούσε επίσης 3 άτομα.

Το αυτοκίνητο δεν ήταν τόσο δημοφιλές όσο το IFA W50L και στα μέσα της δεκαετίας του '70 έγινε ξεπερασμένο. Σχεδόν όλα τα φορτηγά της ΛΔΓ, φωτογραφίες των οποίων μπορείτε να δείτε σε αυτό το άρθρο, είχαν απλά γωνιακά σχήματα. Αλλά η κύρια υστέρηση ήταν, φυσικά, τεχνική.

Βολικό station wagon multicar

Αυτοκίνητα της ΛΔΓαποτελούνταν από ένα στόλο αυτοκινήτων και φορτηγών. Αλλά ανάμεσά τους ήταν προϊόντα όπως το Multicar. Πρόκειται για ελαφρά φορτηγά για διάφορους σκοπούς. Η εταιρεία που παρήγαγε multicars ονομαζόταν Multicar. Υπήρχε μέχρι το 2005.

Τα πρώτα multicars της ΛΔΓ προορίζονταν για την παράδοση αγαθών εντός αποθηκών και εργοστασιακών χώρων. Πρόκειται για πετρελαιοκίνητα οχήματα DK2002 και DK2003. Ένα μεταγενέστερο τροποποιημένο DK2004 ονομάστηκε Multicar M21. Αυτό το φορτηγό έχει επίσης βελτιωθεί συνεχώς. Αν στην αρχή ο οδηγός μπορούσε μόνο να σταθεί όρθιος, τότε κάθισε και στο τέλος η καμπίνα του multicar έγινε διπλή.

λεωφορεία GDR

Εκτός από τον στόλο αυτοκινήτων και φορτηγών, υπήρχε και μια εταιρεία κατασκευής λεωφορείων στη ΛΔΓ. Κατασκευάστηκαν από την ιδιωτική επιχείρηση Fritz Fleischer. Οι μάρκες λεωφορείων S1 και S2 βασίστηκαν στο IFA H6B. Στη δεκαετία του '70, τα αμαξώματα και το όνομα αντικαταστάθηκαν για τα πρώτα μοντέλα: S4 και S5, αντίστοιχα. Τα αυτοκίνητα της μάρκας GDR S4, S5 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 παρείχαν εξαιρετική εξυπηρέτηση, γιατί εκτός από τα ξένα "Ikarus" δεν υπήρχαν άλλα λεωφορεία στην Ένωση.

Αντί για συμπέρασμα

Όταν κοιτάζεις μοντέλα αυτοκινήτων της ΛΔΓ, μαθαίνεις ένα ολόκληρο στρώμα ιστορίας. Τα γωνιακά και απλά αυτοκίνητα ήταν πλήρεις βοηθοί των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Και επί του παρόντος, τα αυτοκίνητα της ΛΔΓ είναι απλώς σπάνια.