Jeep "Willis": προδιαγραφές και φωτογραφίες

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:48

Jeep "Willis" - ένα θρυλικό αυτοκίνητο που ταξίδεψε από τον Βόλγα στο Βερολίνο, διέσχισε τις ερήμους της Αφρικής, έκανε το δρόμο του μέσα από την ασιατική ζούγκλα. Η ιδέα του εξακολουθεί να χρησιμεύει ως βάση για τη δημιουργία σύγχρονων SUV. Ο "Willis" έγινε ο ιδρυτής της κατηγορίας των αυτοκινήτων που σήμερα ονομάζονται "Jeep".

Jeep "Willis": ιστορία δημιουργίας

Από τη δεκαετία του 1930, ο στρατός των ΗΠΑ άρχισε να δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον για αυτοκίνητα εκτός δρόμου που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον υπάρχοντα γηρασμένο στόλο ελαφρών στρατιωτικών οχημάτων. Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ευρώπη ανάγκασε τους Αμερικανούς να επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία. Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύχθηκαν ορισμένες απαραίτητες τεχνικές απαιτήσεις για το μελλοντικό αυτοκίνητο, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν μεταφραστεί στην πραγματικότητα.

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες γνώριζαν καλά ότι η λήψη μιας τέτοιας παραγγελίας στο τρέχον πολιτικό περιβάλλον υποσχόταν καλά κέρδη. Ως εκ τούτου, 135 εταιρείες μπήκαν στον αγώνα για τον διαγωνισμό για την παραγωγή SUV, που ανακοίνωσε το αμερικανικό στρατιωτικό τμήμα. Όμως μόνο τρεις κατάφεραν να φτάσουν στο τελικό στάδιο:«American Bantam», «Ford Motor Company» και «Willis Overland», οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν πραγματικά πρωτότυπα που καλύπτουν τις ανάγκες του στρατού. Ως αποτέλεσμα, καθεμία από αυτές τις εταιρείες έλαβε μια παραγγελία για την παραγωγή 1500 μονάδων των SUV της.

Καθοριστική επιλογή

Όταν έγινε σαφές ότι οι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν να μείνουν μακριά από τον πόλεμο, τον Ιούλιο του 1941 αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει μια άλλη, ήδη μεγάλη παρτίδα οχημάτων εκτός δρόμου, αποτελούμενη από 16.000 οχήματα. Αλλά και πάλι προέκυψε το ερώτημα της επιλογής μεταξύ τριών κατασκευαστών.

Πρώτον, η ζυγαριά έγειρε υπέρ της Ford ως της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας στον κόσμο. Στη συνέχεια όμως προέκυψε το ερώτημα για το κόστος της μηχανής. Αποδείχθηκε ότι το SUV που προσφέρει η Ford είναι το πιο ακριβό από όλα - η παραγωγή του κόστισε 788 δολάρια. Το Bantam κοστίζει λίγο λιγότερο - 782 $. Τη χαμηλότερη τιμή προσέφερε η Willys Overland, η οποία υπολόγισε το κόστος ενός από τα αυτοκίνητά της στα 738,74 $, και αυτό παρά το γεγονός ότι το στρατιωτικό τζιπ Willis είχε καλύτερα χαρακτηριστικά από τα SUV των ανταγωνιστών.

Το συμπέρασμα φαινόταν προφανές, αλλά ο στρατός αμφέβαλλε ότι η εταιρεία θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο δεδομένο χρονικό πλαίσιο, καθώς δεν τα πήγαινε πολύ καλά. Ο Bill Nutson, Αμερικανός ειδικός στον τομέα της μαζικής παραγωγής αυτοκινήτων, που υποστήριξε την υποψηφιότητα του Willis Overland, έβαλε τέλος σε αυτό το θέμα.

Στις 23 Ιουλίου 1941, υπογράφηκε σύμβαση με την Willys Overland για την παραγωγή 16.000 οχημάτων. Και τον Αύγουστο, το τζιπ Willys (φωτογραφία παρακάτω), μετά από μια σειρά βελτιώσεων, ήταν εντελώς έτοιμο για σειριακή παραγωγή και προστέθηκε ένα ευρετήριο στο όνομά του - WillysMV.

Κυβερνητικό δίχτυ ασφαλείας

Η Willis Overland Concern, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, ενδέχεται να μην είναι σε θέση να χειριστεί τη σειριακή εντολή του στρατού, έτσι η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να το κάνει ασφαλές και να εκδώσει μια πρόσθετη επιταγή για την παραγωγή των off -οδικά αντίγραφα μιας πιο αξιόπιστης εταιρείας, της Ford Motor.

Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας συμφώνησε σε μια μεγάλη κρατική παραγγελία, παρά το γεγονός ότι η Ford έπρεπε να χρησιμοποιήσει αυθεντικούς κινητήρες που αγόρασε η Willis Overland για την παραγωγή των αυτοκινήτων της. Ένα αντίγραφο της τεκμηρίωσης για το Willys MB παραδόθηκε στους μηχανικούς της Ford και στις αρχές του 1942 η εταιρεία παρήγαγε τα πρώτα δίδυμα εκτός δρόμου, που ονομάζονταν Ford GPW.

Κατά τα χρόνια του πολέμου, η Willis Overland παρήγαγε περίπου 363.000 SUV. Η Ford Motor ολοκλήρωσε μια στρατιωτική παραγγελία για 280.000 οχήματα. Σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της σειριακής παραγωγής τζιπ, τα αυτοκίνητα στάλθηκαν στους συμμάχους - πρώτα στους Βρετανούς και μετά στη Σοβιετική πλευρά.

Η λειτουργία της μετάδοσης ενός στρατιωτικού SUV

Στο δρόμο, παρά την τετρακίνηση, το Jeep «Willis» συμπεριφέρθηκε πολύ αξιοπρεπώς. Επιτάχυνε γρήγορα, οδήγησε καλά, ξεπέρασε ομαλά το αδιάβατο. Αυτή η συμπεριφορά διασφαλίστηκε από το επιτυχώς «προσαρμοσμένο» κιβώτιο ταχυτήτων του SUV.

Το στοιχείο στήριξης του "Willis" ήταν ένα σκελετό στερέωσης συνδεδεμένο μέσω ελατηρίων και πρόσθετων αμορτισέρ μονής δράσης με άξονες εξοπλισμένους με διαφορικά ασφάλισης. Ο κινητήρας της μηχανής είναι συνδεδεμένος με τον μηχανικόκιβώτιο ταχυτήτων 3 ταχυτήτων.

Ο μπροστινός άξονας και το κατέβασμα ταχυτήτων ελέγχονταν από μια θήκη μεταφοράς.

Το Jeep "Willis" είχε ένα μεγάλο πλεονέκτημα με τη μορφή υδραυλικών φρένων και στους 4 τροχούς, το οποίο, δεδομένων των παραμέτρων και των δυναμικών του χαρακτηριστικών, ήταν μια σημαντική πτυχή.

Αμάξωμα αυτοκινήτου

Λόγω της συμπαγούς του, η άνεση ενός αμερικανικού SUV, φυσικά, αφήνει πολλά περιθώρια, αλλά εκείνες τις μέρες δεν έπρεπε να σκεφτείτε την ευκολία, η λειτουργικότητα ήταν στην πρώτη θέση.

Το φαινομενικά απλό αμάξωμα του "Willis" έχει τα δικά του σχεδιαστικά χαρακτηριστικά με τη μορφή της απουσίας θυρών και ενός παρμπρίζ που διπλώνει πάνω στο καπό. Η απουσία θυρών επέτρεψε την ελεύθερη έξοδο του αυτοκινήτου σε περίπτωση κινδύνου. Παρέχεται μια αδιάβροχη τέντα για προστασία από τις βροχοπτώσεις.

Από την εξωτερική πλευρά του αμαξώματος στο πίσω μέρος υπήρχε μια "ρεζέρβα" και ένα κάνιστρο, και στα πλάγια - ένα εργαλείο κάμπινγκ (φτυάρι, τσεκούρι κ.λπ.). Προκειμένου να ευχαριστήσει τον στρατιωτικό σκοπό του αυτοκινήτου, η δεξαμενή καυσίμου τοποθετήθηκε κάτω από το κάθισμα του οδηγού, η οποία έπρεπε να αναδιπλωθεί για να ανεφοδιαστεί το αυτοκίνητο. Σε μια θέση πίσω από τους θόλους των πίσω τροχών υπήρχαν κοιλότητες σχεδιασμένες για την αποθήκευση εργαλείων.

Δεδομένου ότι το αμάξωμα είχε δομή σε σχήμα κουτιού, είχε προβλεφθεί μια τρύπα στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου για την απομάκρυνση πιθανής συσσώρευσης υγρασίας στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου.

Οπτικά χαρακτηριστικά

Προβολείς "Willis" λίγοιβαθαίνει σε σχέση με το επίπεδο της μάσκας του ψυγείου. Αυτό οφείλεται στα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά τους. Εάν είναι απαραίτητο, τα οπτικά στοιχεία φωτός θα μπορούσαν να στραφούν προς τα κάτω με διαχυτές, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή φωτός κατά το σέρβις του κινητήρα τη νύχτα. Επιπλέον, αυτό το σχεδιαστικό χαρακτηριστικό των προβολέων έκανε δυνατή την κίνηση στο σκοτάδι χωρίς συσκότιση.

Jeep "Willis": χαρακτηριστικά οχήματος

τετρακίνηση.

Η μάζα του SUV είναι 1055 kg.

Ύψος σκηνής – 1830 mm.

Πλάτος αυτοκινήτου - 1585 mm.

Μήκος Jeep - 3335 mm.

Απόσταση από το έδαφος (κενό) - 220 mm.

Μηχανή σε σειρά με 4 κυλίνδρους, κάτω βαλβίδα (Willys L-134) με χωρητικότητα 60 l/s.

Ο όγκος της μονάδας ισχύος - 2, 2l.

Σύστημα τροφοδοσίας τύπου καρμπυρατέρ (καρμπυρατέρ - WO-539-S από την Carter).

Το Jeep "Willis" είναι ικανό για ταχύτητες 105 km/h, στην περίπτωση ρυμούλκησης πυροβόλου 45 mm - 86 km/h.

Χωρητικότητα δοχείου αερίου - 56,8 λίτρα.

Κατανάλωση βενζίνης (μέση τιμή) - 12 λίτρα / 100 χλμ.

Χωρητικότητα - 4 άτομα.

Το όχημα εκτός δρόμου Willis μπόρεσε να διασχίσει ένα δρόμο μισού μέτρου χωρίς προηγούμενη προετοιμασία. Με ειδικό εξοπλισμό 1,5 μέτρων.

Από τα δεδομένα τεχνικά δεδομένα, φαίνεται ότι το Jeep "Willis" είχε πολύ συμπαγή και ελαφριά σχεδίαση, και επίσης είχε πολύ καλά δυναμικά χαρακτηριστικά για την εποχή του.

Υπηρεσία στον σοβιετικό στρατό

Ο Willis εμφανίστηκε στον σοβιετικό στρατό από το καλοκαίρι του 1942της χρονιάς. Πολλά από τα αυτοκίνητα που παραδόθηκαν στη Σοβιετική Ένωση είχαν τη μορφή κιτ αυτοκινήτου, τα οποία είχαν ήδη τεθεί σε κατάσταση λειτουργίας σε εγχώρια εργοστάσια αυτοκινήτων.

Δυστυχώς, οι ιδιαιτερότητες της υπηρεσίας στον σοβιετικό στρατό άφησαν το αρνητικό αποτύπωμά τους στην απόδοση του "Willis". Τα αυτοκίνητα ανεφοδιάζονταν με χαμηλής ποιότητας βενζίνη, κάτι που ήταν μοιραίο για τους «Αμερικανούς». Συχνά παραλείπονταν τα διαστήματα αλλαγής λαδιών. Πολλές βλάβες σημειώθηκαν λόγω της έλλειψης έγκαιρης συντήρησης και λίπανσης των εξαρτημάτων SUV. Όλα αυτά μαζί οδήγησαν στο γεγονός ότι το «Willis» απέτυχε μετά από 15.000 χιλιόμετρα. Ωστόσο, πιστεύεται ότι στον σοβιετικό στρατό, τα αμερικανικά οχήματα εκτός δρόμου βαθμολογήθηκαν υψηλότερα από τα εγχώρια αντίστοιχα των GAZ-67 και GAZ-67B, τα οποία ο Κόκκινος Στρατός ονόμασε "Ivan-Willis".

Το μίνι τζιπ Willys συνέχισε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία στην πατρίδα του (όπου έγιναν διάφορες τροποποιήσεις στη βάση του), η οποία τελικά τελείωσε μόλις τη δεκαετία του '80, όταν αντικαταστάθηκε από ένα πιο συμβατό με το χρόνο Hammer.