Γερμανικό φορτηγό "Opel Blitz": ιστορία και χαρακτηριστικά

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 14:10

Το Opel Blitz είναι ίσως ένα από τα πιο διάσημα φορτηγά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το αυτοκίνητο είναι γνωστό επειδή ήταν τεράστιο. Αυτό το αυτοκίνητο ήταν επίσης γνωστό στην ΕΣΣΔ. Υπήρχε επίσης μια έκδοση με κίνηση σε όλους τους τροχούς. Αλλά λιγότερα ήταν γνωστά για αυτήν, αν και αυτό είναι ένα από τα πιο προηγμένα φορτηγά εκείνης της εποχής.

Τα πρώτα φορτηγά Opel Blitz, που αποκτήθηκαν ως τρόπαια, φυσικά, προκάλεσαν πραγματικό ενδιαφέρον από όλους. Το αυτοκίνητο ήταν ενδιαφέρον όχι μόνο επειδή, μέχρι τα τέλη του 1941, όλα τα τρόπαια που αποκτούσε ο σοβιετικός στρατός έμοιαζαν με σπάνια - τις περισσότερες φορές οι στρατιώτες έδιναν τα οχήματά τους και τον άλλο εξοπλισμό στους αντιπάλους κατά τη διάρκεια της υποχώρησης. Τα προϊόντα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας θα μπορούσαν να εκπλήξουν - τα αυτοκίνητα ήταν μια τάξη μεγέθους πιο τέλεια. Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα σαν το τετρακίνητο Blitz στην ΕΣΣΔ.

Φερμουάρ

Η ιστορία του γερμανικού φορτηγού Opel Blitz και ταυτόχρονα ενός από τους κύριους συμμετέχοντες στον πόλεμο ξεκίνησε περισσότερο από ειρηνικά. Το αυτοκίνητο άρχισε να δημιουργείται το 30ό έτος. Η Opel, η οποία περιήλθε στην ιδιοκτησία της General Motors πριν από ένα χρόνο, λάνσαρε μια σειρά μοντέλωνφορτηγά μεταφορικής ικανότητας ενός τόνου. Στην Opel, δημιουργώντας αυτό το αυτοκίνητο, δεν νοιάζονταν καθόλου για το Reichswehr - τότε ο γερμανικός στρατός δεν διακρίθηκε ακόμη ούτε από δύναμη ούτε από υλική υποστήριξη. Η Γερμανία χρειαζόταν επειγόντως φθηνά αλλά αξιόπιστα και ανθεκτικά φορτηγά.

Τα επαγγελματικά οχήματα σπάνια αποκαλούνται με σωστά ονόματα ακόμη και τώρα. Εκείνα τα χρόνια, αυτή η προσέγγιση ήταν εντελώς νέα. Επιπλέον, το "Lightning" (δηλαδή, το "Blitz" μεταφράζεται ως τέτοιο) θα ταίριαζε περισσότερο σε ένα σπορ αυτοκίνητο ή σε ένα στρατιωτικό μαχητικό. Αλλά το αυτοκίνητο "Opel Blitz (Lightning)" ήταν αρκετά ήσυχο.

Αλλά τα πράγματα άλλαξαν το 1935, όπως και οι καιροί για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία. Φέτος ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός σύγχρονου εργοστασίου στο Βραδεμβούργο, όπου σχεδιαζόταν να παράγει μόνο φορτηγά. Τώρα το Ράιχ χρειαζόταν όσο το δυνατόν περισσότερες από αυτές τις μηχανές. Ξεχώρισε ιδιαίτερα ένα φορτηγό σχεδιασμένο για 3 τόνους. Γεννήθηκε το 37ο.

Λειτουργίες και Προδιαγραφές

Αυτό το αυτοκίνητο θεωρούνταν τελειότητα εκείνη την εποχή. Η καμπίνα, σχεδιασμένη για τρία άτομα, φαινόταν αρκετά ωραία. Ως κινητήρας, οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν μια εξακύλινδρη μονάδα 3,6 λίτρων που απέδιδε 75 ίππους. Ακριβώς η ίδια μονάδα εγκαταστάθηκε στη συνέχεια στο επιβατικό μοντέλο της γερμανικής μάρκας.

Ένα χειροκίνητο κιβώτιο πέντε σχέσεων και ένας ξηρός συμπλέκτης μονού δίσκου προστέθηκαν στον κινητήρα. Το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με υδραυλικά αμορτισέρ. Σε έναν επίπεδο αυτοκινητόδρομο, το Opel Blitz με μια τέτοια μονάδα ισχύος μπορούσε να επιταχύνει στα 90 km / h, έτσι ώστε να ήταν πολύυψηλή ταχύτητα για εκείνη την εποχή. Η κατανάλωση καυσίμου ήταν μεταξύ 25 και 36 λίτρα ανά 100 χλμ.

Είναι αυτά τα μοντέλα που αργότερα θα γίνουν πολύ δημοφιλή στη Βέρμαχτ. Ωστόσο, μαζί με ένα μονοκίνητο αυτοκίνητο, χρειαζόταν και ένα φορτηγό με κίνηση σε όλους τους τροχούς. Στρατιωτικές εισβολές και εκστρατείες επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε πολλά μέρη του κόσμου - όλα είναι διαφορετικά. Φυσικά, εκεί που πήγαινε ο στρατός του Ράιχ, δεν υπήρχαν καθόλου δρόμοι.

Η βασική έκδοση με κίνηση στους πίσω τροχούς με χωρητικότητα 3,3 τόνων είχε συνολικό μέγιστο βάρος 5800 κιλά. Το κυκλοφόρησαν από 37 έως 44 ετών. Το αυτοκίνητο είχε μεταξόνιο 3600 mm και το απόβαρο του φορτηγού ήταν 2500 kg. Το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με μονή δεξαμενή καυσίμου 82 λίτρων. Το φορτηγό ήταν επίσης πλήρως εξοπλισμένο για να ρυμουλκεί ένα τρέιλερ δύο τόνων.

Από το έτος 40, παράλληλα με την έκδοση mono-drive, άρχισε να παράγεται και ένα τετρακίνητο μοντέλο. Εδώ, εκτός από το πεντατάχυτο κιβώτιο, τοποθετήθηκε και θήκη μεταφοράς δύο ταχυτήτων.

Μηχανή

Η μονάδα ισχύος απέδιδε 75 ίππους με όγκο 3,6 λίτρα. Αυτός ο κινητήρας είχε εγκατασταθεί προηγουμένως σε αυτοκίνητα Admiral, και αυτή ήταν μια κοινή πρακτική για την εταιρεία. Η μέγιστη ροπή του κινητήρα εμφανίστηκε στις 3120 σ.α.λ. Τα χαρακτηριστικά του κινητήρα συνέπεσαν με το σοβιετικό ZIS-5, αλλά οι Γερμανοί είχαν ήδη μικρότερο όγκο, στροφαλοθάλαμο από αλουμίνιο και κυλινδροκεφαλή από γκρι χυτοσίδηρο.

Η σχέση συμπίεσης αυτού του κινητήρα ήταν επίσης αρκετά «επιβατική». Για αποτελεσματική λειτουργία, ο κινητήρας έπρεπε να καταναλώνει μόνοποιοτικό καύσιμο. Αυτό απέκλεισε εντελώς την πιθανότητα χρήσης δεσμευμένων καυσίμων στην Ανατολή.

Για αυτόν τον λόγο, τον Ιανουάριο του 1942, η Opel άρχισε να αναπτύσσει μια τροποποίηση του κινητήρα με χαμηλότερο λόγο συμπίεσης. Οι αλλαγές αυτές έφεραν μείωση της ισχύος στους 68 ίππους. Η μέγιστη ταχύτητα μειώθηκε στα 80 km/h. Προκειμένου το αυτοκίνητο να έχει καλή αυτονομία, το φορτηγό ήταν εξοπλισμένο με ρεζερβουάρ καυσίμου 92 λίτρων.

Με τον εκσυγχρονισμό, αυξήθηκε και η κατανάλωση καυσίμου: το αυτοκίνητο άρχισε να καταναλώνει έως και 30 λίτρα σε αυτοκινητόδρομο υψηλής ποιότητας και περίπου 40 λίτρα σε συνθήκες εκτός δρόμου.

τετρακίνητο

Ιστορικοί που μελετούσαν τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία κατά τη διάρκεια του πολέμου ισχυρίστηκαν ότι το Opel Blitz της Wehrmacht με τετρακίνηση (σχεδιασμένο το 1938) δεν δημιουργήθηκε καθόλου για τις ανάγκες του στρατού. Είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό. Το αυτοκίνητο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο τόσο για τη Βέρμαχτ όσο και για τα SS. Το Ράιχ είχε μεγάλα σχέδια. Και ποιος, αν όχι η Opel, θα σχεδίαζε και θα κατασκεύαζε ένα τέτοιο αυτοκίνητο.

Η βάση έχει γίνει λίγο πιο κοντή σε σύγκριση με το μοντέλο με κίνηση στους 2 τροχούς. Ένα τυπικό φορτηγό έχει βάση 3600 mm. Η καμπίνα, μαζί με τον κινητήρα, μετακινούνται προς τα πίσω. Το διάκενο έμεινε το ίδιο όπως ήταν. Είναι ίσο με 225 χιλιοστά. Για ένα φορτηγό εκτός δρόμου, αυτό δεν είναι πολύ. Πίσω τοποθετημένοι διπλοί τροχοί. Λόγω της καλής πρόσφυσης, το φορτηγό μπορούσε να ξεπεράσει κλίσεις 40 μοιρών.

Στο σύστημα μετάδοσης, όπως ήδη σημειώθηκε, προστέθηκε θήκη μεταφοράς. Η σχέση μετάδοσης είναι 1:1,93. Η αλλαγή ταχυτήτων από το επάνω στο κάτω μέρος ήταν δυνατή ακόμη και εν κινήσει - απλά πρέπει να χρησιμοποιήσετε έναν διπλό συμπλέκτη. Για εκείνα τα χρόνια, ένα τέτοιο σχέδιο ήταν σπάνιο.

Η κίνηση σε όλους τους τροχούς σημαίνει αυξημένη ικανότητα για cross-country και περισσότερες δυνατότητες εκτός δρόμου. Αλλά αυτά τα πλεονεκτήματα έχουν σημαντικό κόστος. Έτσι, η ικανότητα cross-country αυξήθηκε και μαζί της αυξήθηκε και η κατανάλωση καυσίμου. Σύμφωνα με στοιχεία διαβατηρίου, το φορτηγό Opel Blitz έπρεπε να καταναλώνει έως και 40 λίτρα. καυσίμων σε συνθήκες κίνησης όπου δεν υπάρχουν δρόμοι. Αλλά πρέπει να πω ότι εκεί που οι Γερμανοί στρατιώτες οδηγούσαν αυτά τα αυτοκίνητα, η κατανάλωση καυσίμου δεν ήταν καθόλου σημαντική. Η μέγιστη ταχύτητα του αυτοκινήτου στον αυτοκινητόδρομο έφτασε τα 85 km/h.

Οι δοκιμές έχουν δείξει ότι αυτό το μοντέλο φορτηγού κάνει καλά τη δουλειά του. Και έτσι, το 1940, το αυτοκίνητο τέθηκε σε παραγωγή. Οι πρώτες δοκιμές για το μερίδιο αυτού του ελαφρού φορτηγού πραγματοποιήθηκαν ήδη στο 41ο έτος. Το αυτοκίνητο δοκιμάστηκε στην Αφρική - τα φορτηγά αγοράστηκαν για σέρβις στα κτίρια του Rommel.

Στερήσεις και κακουχίες

Η τετρακίνητη έκδοση του Opel Blitz (δείτε φωτογραφίες στο άρθρο μας) αποδείχθηκε πολύ καλύτερη από το προγραμματισμένο blitzkrieg. Ο πόλεμος για τη Γερμανία, και για ολόκληρο τον κόσμο, μετατράπηκε σε μια τεράστια αιματηρή τραγωδία. Δοκίμασε όχι μόνο ανθρώπους, αλλά και εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων.

Και ας ήταν τέλεια τα γερμανικά αυτοκίνητα, αλλά το φθινόπωρο του 1941 θάφτηκαν κυριολεκτικά στη ρωσική λάσπη. Το χειμώνα, οι κινητήρες δοκιμάστηκαν από ρωσικούς παγετούς, έτσι ώστε να σταματήσουν να ξεκινούν καθόλου. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, κίνηση σε όλους τους τροχούςτο γερμανικό φορτηγό Opel Blitz έχει γίνει σταδιακά έλλειψη.

Τροποποιήσεις

Το Το "Blitz" χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε όλους σχεδόν τους σχηματισμούς του γερμανικού στρατού. Παρέδωσαν φορτίο, ρυμούλκησαν όπλα, μετέφεραν πεζικό.

Στο σασί του φορτηγού τοποθετήθηκαν διάφορα μοντέλα από μεταλλικά και ξύλινα σώματα με πλαϊνά διαφορετικού ύψους, εξοπλισμένα με τέντες, πάγκους και άλλες συσκευές. Με βάση την πλατφόρμα, δημιουργήθηκαν διάφορες τροποποιήσεις. Το Opel Blitz αποδείχθηκε πολύ ευέλικτο.

Φορτηγό για τη μεταφορά τραυματιών

Η γερμανική εταιρεία "Meisen" εγκατέστησε ένα στρογγυλό ασθενοφόρο στην πλατφόρμα του φορτηγού, στο οποίο μεταφέρθηκαν οι τραυματίες και τοποθετήθηκαν σε αυτά λειτουργικά και επιτόπια εργαστήρια.

Η εταιρεία παρήγαγε επίσης γενικά και πυροσβεστικά οχήματα. Το βασικό μοντέλο ήταν μια αντλία αυτοκινήτου χτισμένη σε μια πλατφόρμα με κίνηση στους πίσω τροχούς. Μια δεξαμενή πυρκαγιάς δημιουργήθηκε σε μια βάση τετρακίνησης.

Λεωφορείο W39

Αυτή είναι ίσως η πιο διάσημη τροποποίηση. Μπορείτε να τη δείτε στην παρακάτω φωτογραφία.

Το λεωφορείο προοριζόταν για τις ανάγκες του στρατού και ήρθε με ολομεταλλικό αμάξωμα. Στο εσωτερικό χωρούσαν 30-32 άτομα. Αυτά τα αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν από 39 έως 44. Το μοντέλο προοριζόταν για τη μεταφορά αξιωματικών, για λόγους υγιεινής.

Τα κεντρικά γραφεία, τα τυπογραφεία ήταν εξοπλισμένα σε αυτά τα λεωφορεία. Το φορτηγό μπορούσε να φτάσει την ίδια ταχύτητα με το βασικό μοντέλο. Η κατανάλωση καυσίμου ήταν τουλάχιστον τριάντα λίτρα ανά εκατόχιλιόμετρα.

Τροποποίηση "Mule"

Από το 42 έως το 44, με βάση το τετρακίνητο πλαίσιο, η Opel παρήγαγε περίπου τέσσερις χιλιάδες φορτηγά τρακτέρ μισής διαδρομής. Μπορείτε να δείτε ένα από τα μοντέλα στην παρακάτω φωτογραφία.

Χρησιμοποιήθηκαν ελαφροί κινητήρες στην τροποποίηση. Η άδεια αγοράστηκε πριν τον πόλεμο. Το φορτηγό ήταν εξοπλισμένο με κυλίνδρους τροχιάς, καθώς και σύστημα αλλαγής της ταχύτητας περιστροφής των τροχιών.

Ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα φορτηγά. Αυτό το μοντέλο μπόρεσε να πάρει μια θέση ανάμεσα στα παρόμοια προϊόντα της Ford και της Klöckner-Deutz. Η μάζα του αυτοκινήτου ήταν σχεδόν έξι χιλιάδες κιλά και χρειάζονταν 50 λίτρα καυσίμου ανά 100 χιλιόμετρα. Η ταχύτητα με την οποία το φορτηγό μπόρεσε να επιταχύνει δεν ήταν μεγαλύτερη από 38 χιλιόμετρα την ώρα (λόγω του υψηλού βάρους).

Σήμερα μπορείτε να αγοράσετε "Opel Blitz (Mul)" 1:35. Αυτό είναι ένα μοντέλο μειωμένης κλίμακας. Θα ενδιαφέρει όσους αγαπούν τη στρατιωτική ιστορία και την αυτοκινητοβιομηχανία. Άλλες τροποποιήσεις δημιουργήθηκαν με βάση το πλαίσιο, ωστόσο, αυτές είναι οι πιο βασικές από αυτές και οι πιο διάσημες.

"Blitz" μετά τον πόλεμο

Το καλοκαίρι του 1944, μετά από ενεργούς βομβαρδισμούς, τα δύο κύρια εργοστάσια της Opel κατέρρευσαν. Αποφασίστηκε να μεταφερθεί η παραγωγή αυτών των φορτηγών στα εργοστάσια της Daimler-Benz. Μετά το τέλος του πολέμου, όλος ο εξοπλισμός μεταφέρθηκε στην ΕΣΣΔ και η Opel, με τη βοήθεια των Αμερικανών, άρχισε να αποκαθιστά την παραγωγή και συνέχισε να παράγει αυτά τα φορτηγά.

Σε λίγα χρόνια θα κυκλοφορήσει το Opel Bedford Blitz, το οποίο θα έχει καλά τεχνικά χαρακτηριστικά καιεξοπλισμός. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Συμπέρασμα

Μάθαμε λοιπόν την ιστορία της δημιουργίας του φορτηγού Opel Blitz. Το γερμανικό "Lightning" είναι ανάλογο του "φορτηγού" του Γκόρκι. Ωστόσο, η σοβιετική τεχνολογία μας αποδείχθηκε πολύ πιο ανθεκτική. Το φορτίο "Opel" αρνήθηκε να ξεκινήσει σε έντονους παγετούς και κάθισε εύκολα "στην κοιλιά του" λόγω της απόστασης 22 εκατοστών. Μέχρι σήμερα, αυτά τα μηχανήματα μπορούν να θεωρηθούν μόνο ως εκθέματα μουσείων ή μειωμένα μοντέλα σε ιδιωτικές συλλογές.