Τ-55 δεξαμενή: προδιαγραφές, φωτογραφίες και ιστορία δημιουργίας

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:54

Το σοβιετικό τανκ T-55 κατασκευάστηκε μαζικά από το 1958 έως το 1979. Είναι ο διάδοχος του οχήματος μάχης T-54, αλλά το ξεπερνά με πολλούς τρόπους. Το νέο μοντέλο διακρίνεται από μια πιο ισχυρή μονάδα παραγωγής ενέργειας (η πρόσφυση αυξήθηκε αμέσως κατά 60 ίππους). Ο αναβαθμισμένος κινητήρας του τανκ T-55 πρόσθεσε ευελιξία στο όχημα. Η ταχύτητα μετακίνησης μεταξύ χωρών έχει επίσης αυξηθεί.

Περαιτέρω εκσυγχρονισμός

Οι προγραμματιστές αντιμετώπισαν το καθήκον να δημιουργήσουν μια έκδοση του τανκ με αυξημένη ικανότητα μάχης το συντομότερο δυνατό. Ως μέρος περαιτέρω βελτιώσεων, εγκαταστάθηκαν πρόσθετες δεξαμενές ραφιών στη γάστρα, λόγω των οποίων το απόθεμα καυσίμου αυξήθηκε σημαντικά. Το φορτίο πυρομαχικών του κύριου όπλου αυξήθηκε από 34 σε 43 φυσίγγια. Αντί για δέκτες αέρα που χρησιμοποιούνται κατά την εκκίνηση του κινητήρα, εγκαταστάθηκε ένας συμπιεστής. Μια άλλη καινοτομία εκείνης της εποχής εμφανίστηκε στον πυργίσκο της δεξαμενής - το αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης Rosa, το οποίο, όταν εμφανίστηκε μια ανοιχτή φλόγα, βρήκε αμέσως την πηγή της φωτιάς και έσβησε τη φωτιά με κατευθυνόμενο πίδακαφωτιά.

Ακτινοβολία

Αλλά η πιο σημαντική βελτίωση ήταν η εγκατάσταση ενός συστήματος αντιπυρηνικής προστασίας με ένα σύνολο μετρητών Geiger που καταγράφουν το επίπεδο της ακτινοβολίας ακτίνων Χ. Η ικανότητα μάχης του άρματος κατά τη διάρκεια της επιθετικής ροής ακτινοβολίας δεν υπέφερε, ωστόσο, το πλήρωμα θα μπορούσε να χάσει τη φυσική ικανότητα να εκτελέσει τις λειτουργίες του. Για αυτούς τους λόγους, ο πύργος T-55 θωρακίστηκε από το εσωτερικό με ειδικές μονάδες κατασκευασμένες από πλάκες μολύβδου που αντανακλούν τις ακτίνες γάμμα.

Μικρά αντιαεροπορικά όπλα

Το μαχητικό όχημα χρειάζεται ολόπλευρη προστασία, συμπεριλαμβανομένης της επίθεσης από ψηλά. Ωστόσο, τα υπαίθρια φορητά όπλα καταργήθηκαν, καθώς το τυπικό αντιαεροπορικό πολυβόλο της μάρκας DShKM, ενόψει των αυξημένων ταχυτήτων των στρατιωτικών αεροσκαφών, έγινε ξεπερασμένο και έγινε άχρηστο χαρακτηριστικό. Ωστόσο, δέκα χρόνια αργότερα, όταν εμφανίστηκαν πολεμικά ελικόπτερα που έφεραν αντιαρματικές βόμβες, το πολυβόλο επέστρεψε. Τα οχήματα με έλικα πετούσαν χαμηλά και δεν ήταν δύσκολο να καταρρίψετε ένα βομβαρδιστικό.

Λίγη ιστορία

Η σειριακή παραγωγή πλήρους κλίμακας του τανκ T-55 ξεκίνησε στην ΕΣΣΔ το 1958 στα αμυντικά εργοστάσια Νο. 75, Νο. 174 και Νο. 183. Η παραγωγή συνεχίστηκε μέχρι το 1979. Συνολικά, περίπου είκοσι χιλιάδες αυτοκίνητα βγήκαν από τη γραμμή συναρμολόγησης. Το τανκ T-55, του οποίου η φωτογραφία είναι αναρτημένη στη σελίδα, είχε μεγάλη εξαγωγή. Όλες οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, καθώς και τα αραβικά κράτη, αγόρασαν πρόθυμα ένα σύγχρονο σοβιετικό όχημα μάχης.

Το αποτελεσματικό μεσαίο τανκ T-55, εκτός από την ΕΣΣΔ, άρχισε να παράγεται σε ορισμένες άλλες χώρες φιλικές προς τη Σοβιετική Ένωση. Η κυκλοφορία κυκλοφόρησε τοΗ Πολωνία, την περίοδο από το 1964 έως το 1978 συγκέντρωσε 1500 μονάδες. Στη Ρουμανία, από το 1970 έως το 1977 - 400 οχήματα μάχης. Στην Τσεχοσλοβακία, σε ένα εργοστάσιο στην πόλη Martin, από το 1964 έως το 1973, παρήχθησαν 1.700 μονάδες με άδεια.

Τ-55 δεξαμενή: χαρακτηριστικά

Το μοντέλο T-55 είχε πολλά κοινά με τον προκάτοχό του T-54, το οποίο καθόρισε το υψηλό επίπεδο ενοποίησης ανταλλακτικών, συγκροτημάτων και μεμονωμένων εξαρτημάτων. Η ονοματολογία της υλικής υποστήριξης ήταν κοινή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε ορισμένα έγγραφα, τεχνολογικούς χάρτες και σχέδια, το μηχάνημα χαρακτηρίστηκε ως δεξαμενή T-54/55. Αυτό διευκόλυνε την παραγωγή ενός νέου μοντέλου, καθώς ολόκληρη η διαδικασία της γραμμής συναρμολόγησης είχε ήδη επεξεργαστεί.

Ακόμη και το εγχειρίδιο οδηγιών για το άρμα T-55 αντιστοιχούσε από κάθε άποψη στα χαρακτηριστικά του T-54. Υπήρχαν πολυάριθμες βελτιώσεις του νέου μοντέλου, όπως λες, ξεχωριστά από τις βασικές παραμέτρους, οι λειτουργίες τους σχετίζονταν έμμεσα με το μηχάνημα. Το άρμα T-55, τα σχέδια του οποίου αντιγράφηκαν από τους αρχικούς υπολογισμούς του προκατόχου του, ήταν μια ακριβής επανάληψη του T-54.

Οι παρακάτω είναι οι κύριες παράμετροι της βασικής έκδοσης του T-55:

• αριθμός ατόμων στο πλήρωμα - 4;
• βάρος μάχης - 36,5 τόνοι;
• μήκος δεξαμενής με πιστόλι - 9000 mm;
• μήκος σώματος μόνο - 6200mm;
• ύψος κατά μήκος της γραμμής καταπακτής του πύργου - 2218 mm;
• πλάτος - 3270;
• απόσταση από το έδαφος - 500mm;
• τύπος κύριου όπλου - D10T2S/NP;
• πολυβόλα στον πυργίσκο θωράκισης, ένα προς τα εμπρός, ένα δίδυμο, τύπου SGMT, διαμέτρημα 7, 62 mm;
• κιτ μάχης - 43 βολές;
• πυρομαχικά πολυβόλου - 3500 φυσίγγια;
• σταθμός παραγωγής ενέργειας - μάρκα B-54, ντίζελ;
• ισχύς κινητήρα - 580 ίπποι σελ.;
• Σχεδόν μέγιστη ταχύτητα 50 km/h σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
• απόθεμα ισχύος - 480 χιλιόμετρα;
• ειδική πίεση - 0,81 kg/cm2;
• με αυτοπεποίθηση ξεπερνώντας τα εμπόδια - κάθετος τοίχος, ύψος - 0,8 μέτρα. τάφρο, πλάτος - 2,7 μέτρα;
• ξεπερνώντας το ford - 1,5 μέτρα;
• κάθοδος - 30 μοίρες;
• άνοδος - 32 βαθμοί.

Το άρμα T-55, τα χαρακτηριστικά του οποίου βελτιώνονταν συνεχώς, ήταν το πιο δημοφιλές όχημα μάχης στα τέλη της δεκαετίας του '50 στην Ανατολική Ευρώπη.

Τροποποιήσεις

Το 1961, το T-62 δημιουργήθηκε με βάση το T-55 με βελτιωμένα χαρακτηριστικά. Το μοντέλο κατασκευάστηκε ταυτόχρονα με το T-55 μέχρι το 1983. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ένας βαθύς εκσυγχρονισμός των οχημάτων μάχης και έτσι εμφανίστηκαν νέες τροποποιήσεις: T-55M, T-55AM και T-62M, τα οποία διακρίθηκαν από ενισχυμένη δύναμη πυρός και υψηλότερο βαθμό ασφάλειας χωρίς απώλεια κινητικότητας. Η παθητική προστασία αποτελούνταν από πρόσθετη θωράκιση, η ενεργή αποτελούνταν από το σύμπλεγμα Drozd με δύο όλμους γεμάτους με ένα ζεύγος οβίδων των 107 mm το καθένα, καθώς και βαριά αντιαεροπορικά πολυβόλα. Εκτός από τον οπλισμό, στα άρματα μάχης δόθηκαν δύο ανεξάρτητοι σταθμοί ραντάρ.

Αργότερα, το άρμα T-55M εξοπλίστηκε με ένα πιο προηγμένο κατευθυνόμενο οπλικό σύστημα 9K116 Bastion και το Sheksna εγκαταστάθηκε στο T-62M μεπαρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά πιο δυναμικά στη δράση. Αυτά τα δύο συγκροτήματα είναι εξοπλισμένα με μια τυφέκια των 100 mm και ένα όπλο λείας οπής 115 mm. Βολή του πρώτου κατευθυνόμενου πυραύλου κάννης 9M117. Τα χαρακτηριστικά του βλήματος είναι πολλαπλών σταδίων, με πολύ υψηλή αποτελεσματικότητα καταστροφής. Ο πύραυλος καθοδηγείται από ένα ημιαυτόματο σύστημα καθοδήγησης λέιζερ.

Όργανα μέτρησης

Εκτός από τα χτυπητικά όπλα, το άρμα T-55M είναι εξοπλισμένο με αποστασιόμετρο KTD-2, βαλλιστικό υπολογιστή BV-55, σκοπευτικό 32PV-TShSM και σταθεροποιητή M1 Meteor. Το άρμα T-62 είναι εξοπλισμένο με σκοπευτικό 41PV-TShSM και βαλλιστικό υπολογιστή BV-62. Τα αποστασιομετρητές λέιζερ και στις δύο δεξαμενές καλύπτουν αποστάσεις από 500 έως 4000 μέτρα με ακρίβεια μέτρησης έως και 10 μέτρα.

Οι βαλλιστικοί υπολογιστές παρέχουν αυτόματες γωνίες σκόπευσης μαζί με δεδομένα πλευρικής απαγωγής κατά την εκτόξευση βλημάτων πυροβολικού, αλλά δεν μπορούν να υπολογίσουν την τροχιά ενός κατευθυνόμενου πυραύλου.

Ένα αντιαεροπορικό πολυβόλο όταν πυροβολεί σε οριζόντια προοπτική μπορεί να συνδεθεί με δεδομένα από βαλλιστικούς υπολογιστές, αλλά η κατεύθυνση της πυρκαγιάς θα πρέπει να προσδιορίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό με οπτική παρατήρηση.

Ελαττώματα

Ένα αντιαεροπορικό πυροβόλο μεγάλου διαμετρήματος τοποθετημένο σε πυργίσκο παρέχεται με τριακόσιες φυσίγγια σε ζώνες τοποθετημένες σε κιβώτια. Ο σκοπευτής έχει εντολή να πυροβολεί σε μικρές ριπές, καθώς η λεπτή και μακριά κάννη ενός πολυβόλου μπορεί να θερμανθεί ανομοιόμορφα από μεγάλες εκρήξεις καιπαραμόρφωση. Για τη σταθεροποίηση της θερμοκρασίας, τοποθετείται θερμική ασπίδα στον οπλισμό.

Κράτηση

Εκτός από την υπάρχουσα προστασία, το άρμα T-55 έχει εκσυγχρονιστεί αρκετές φορές σε όλη την παραγωγή του ως προς την ενίσχυσή του. Η τελευταία φορά που εγκαταστάθηκε πρόσθετη θωράκιση το 1985. Ο άνω μετωπιαίος τομέας αντιγραφόταν με φύλλα πάχους 30 mm. Πρόσθετη θωράκιση βρίσκεται και στις δύο πλευρές του περιβλήματος του κύριου όπλου, κοντά στην κάννη. Η γωνία κλίσης του υποδηλώνει την αντανάκλαση τυχόν εχθρικών βλημάτων, εκτός από τα σωρευτικά, των οποίων η καταστροφική επίδραση δεν μπορεί να εξουδετερωθεί.

Ωστόσο, σύντομα το τανκ T-55M εξοπλίστηκε με αντισωρευτικές οθόνες από ύφασμα από καουτσούκ, οι οποίες τοποθετήθηκαν σε πολλά στρώματα κατά μήκος ολόκληρου του μπροστινού μέρους του οχήματος μάχης. Η αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας προστασίας επιβεβαιώνεται έμμεσα με δοκιμή στο χώρο. Τα βλήματα εκτοξεύτηκαν από απόσταση 150 μέτρων, προσκρούοντας σε ελαστικά «ψάθα», έχασαν περίπου το τριάντα τοις εκατό της δύναμής τους και τα κύρια στρώματα προστασίας πανοπλίας παρέμειναν χωρίς διαμπερείς οπές.

Εξοπλισμός πληρώματος

Ιδιαίτερη προσοχή των κατασκευαστών του άρματος T-55 δόθηκε στην προστασία από την ακτινοβολία. Στόχος είναι η διατήρηση της ζωής και της υγείας των ανθρώπων. Όλα τα μέλη του πληρώματος είναι εξοπλισμένα με ειδικά γιλέκα κατά της ακτινοβολίας, κάθε κάθισμα ήταν επίσης καλυμμένο από όλες τις πλευρές με μονάδες μολύβδου σε υφασμάτινη επένδυση.

Η περιοχή του οδηγού από κάτω είναι ενισχυμένη με πλάκες θωράκισης 20 mm, οι οποίες είναι συγκολλημένες στο κάτω μέρος. Αποδεικνύεται αποτελεσματική προστασία από νάρκες. Το υπόλοιπο πλήρωμα βρίσκεται στην πορεία στο πίσω μέρος, το ασφαλέστερο μέρος του χώρου του πυργίσκου.

Μέσα καμουφλάζ

Το τανκ T-55, φωτογραφημένο στην έρημο, εισάγει τις αρχές του καμουφλάζ. Η θωράκιση του οχήματος μάχης, βαμμένη στο χρώμα της άμμου, σας επιτρέπει να συγχωνευτείτε με το περιβάλλον. Το τανκ γίνεται δυσδιάκριτο για τους παρατηρητές του εχθρού και το πλήρωμα μάχης του μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να αλλάξει τη θέση του, καθώς και για μια αυθόρμητη επίθεση.

Άλλα πρότυπα

Για το καμουφλάζ στο ευρωπαϊκό τοπίο, χρησιμοποιείται καμουφλάζ, πρασινογκρι χρώμα ή ένα πλέγμα του ίδιου χρώματος, τεντωμένο πάνω από τη θέση της δεξαμενής. Σε συνθήκες μάχης, χρησιμοποιείται προπέτασμα καπνού, το οποίο είναι δυνατό ανά πάσα στιγμή χάρη στην τυπική συσκευή 902B που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του πύργου. Το σύστημα αποτελείται από οκτώ κάννες εκτόξευσης που εκτοξεύουν χειροβομβίδες καπνού των 81 χλστ. Η ζώνη καπνού σάς επιτρέπει να καλύψετε όχι μόνο το τανκ, αλλά και πολλές μονάδες πεζικού που συμμετέχουν στη μάχη, υπό την προϋπόθεση ότι το προσωπικό διαθέτει αναπνευστικό εξοπλισμό. Η αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου ελιγμού είναι αναμφισβήτητη.

Η ζώνη καπνού κατά την εκτόξευση τεσσάρων φορτίσεων με μία γουλιά έχει πλάτος 120 μέτρα και ύψος 8 μέτρα. Η εκτόξευση μιας χειροβομβίδας καλύπτει μια ζώνη με ακτίνα 60 μέτρων γύρω από τη δεξαμενή. Οι χειροβομβίδες καπνού ενεργοποιούνται από ένα σήμα από την κονσόλα του διοικητή του τανκ. Το σύστημα έχει μόνο ένα μειονέκτημα - κατά τη διάρκεια της μάχης, η επαναφόρτωση του πιστολιού καπνού είναι αδύνατη, καθώς για αυτό πρέπει να αφήσετε τον πυργίσκο του τανκ και να περάσετε αρκετά λεπτά σε ανοιχτή πανοπλία, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνοδιασταυρούμενα πυρά του εχθρού. Όμως κάποια πληρώματα βρήκαν διέξοδο από μια δύσκολη κατάσταση. Ο σκοπευτής μπαίνει στην πανοπλία τη στιγμή του μεγαλύτερου καπνού από τη δράση των δύο τελευταίων χειροβομβίδων, όταν η ορατότητα είναι μηδενική, και επαναφορτώνει το σύστημα.

Τ-72 δεξαμενή

Το 1967 ξεκίνησε η ανάπτυξη του πιο μαζικού, κύριου άρματος μάχης των ενόπλων δυνάμεων της ΕΣΣΔ, το οποίο τέθηκε σε υπηρεσία μάχης το 1973 και βρίσκεται σήμερα σε υπηρεσία στις ρωσικές δυνάμεις αρμάτων μάχης. Ως προς τα χαρακτηριστικά του, το T-72 ξεπερνά όλες τις προηγούμενες τροποποιήσεις από την κατηγορία των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης. Η διαφορά μεταξύ του T-55 και του T72 έγκειται στη μεγαλύτερη ισχύ πυρός του τελευταίου, το συνολικό μήκος του εβδομήντα δευτερολέπτου είναι 9530 mm έναντι 9000 mm για το T-55. Το πλήρωμα του T-72 αποτελείται από μόνο τρία άτομα, τα καθήκοντα που διασφαλίζουν τη ζωή της μηχανής είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα μεταξύ τριών με την επιφύλαξη των κανονισμών μάχης.

Πρωτότυπο του σοβιετικού άρματος T-55

Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν διπλά στη βιομηχανία δεξαμενών. Ακόμη και πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το τανκ T-55A δημιουργήθηκε στην Ανατολική Γερμανία. Αυτό είναι σχεδόν ένα πλήρες ανάλογο του σοβιετικού T-54/55. Οι Γερμανοί δεν ξεκίνησαν τη μαζική παραγωγή της ανάπτυξής τους, καθώς τους ήταν ασύμφορη για οικονομικούς λόγους. Επιπλέον, οι δυνάμεις των αρμάτων μάχης της ΛΔΓ δεν χρειάζονταν τόσα οχήματα μάχης, για χάρη των οποίων άξιζε να ξεκινήσει η παραγωγή μεγάλης κλίμακας.

Την ίδια εποχή, στη Σοβιετική Ένωση, σχεδόν η ίδια δεξαμενή παρήχθη σε τεράστιες ποσότητες και μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις, το γερμανικό μοντέλο άρχισε να παράγεται στην ΕΣΣΔ παράλληλα μεΣοβιετικά τανκς. Το T-55 A, ένα γερμανικό τανκ της μεσαίας τάξης, προμηθεύτηκε σε μικρές παρτίδες τον στρατό της ΛΔΓ. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του μοντέλου δεν ήταν άσχημα, το αυτοκίνητο διακρίθηκε από ισχυρό πυργίσκο, καλή ευελιξία και όπλο υψηλής ακρίβειας. Τα τανκς ήταν φθηνά για τη γερμανική πλευρά, αφού ελήφθη υπόψη η πολιτική συνιστώσα του έργου, η Ανατολική Γερμανία ήταν εκείνη την εποχή «στενός φίλος» της ΕΣΣΔ.

Μοντέλα

Το τανκ T-55 θεωρείται ιδιαίτερα ως πηγαίο υλικό για μοντελοποίηση στον τομέα του στρατιωτικού εξοπλισμού. Οι τεχνίτες χρησιμοποιούν την εικόνα ενός δημοφιλούς οχήματος μάχης για να δημιουργήσουν μικροσκοπικά αντίγραφα που είναι εντελώς πανομοιότυπα με το πρωτότυπο. Η κιτογραφία ενός τέτοιου μοντέλου όπως το τανκ T-54/55 είναι μια ολόκληρη σειρά εξελίξεων μοντέλων σε κλίμακα 1:35 με την επεξεργασία των παραμικρών λεπτομερειών. Τα μοντέλα του τανκ T-55 θεωρούνται τα πιο ενδιαφέροντα στη διαδικασία κατασκευής μετά το αμερικανικό Sherman.