ZIL-138, ιστορία δημιουργίας και τροποποίησης

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:54

Στα τέλη της δεκαετίας του '70, το μεγαλύτερο μέρος των νέων φορτηγών στην ΕΣΣΔ ήταν αυτοκίνητα εξοπλισμένα με βενζινοκινητήρες. Η παραγωγή φορτηγών ντίζελ κέρδιζε μόνο δυναμική και πραγματοποιήθηκε σε ένα μόνο εργοστάσιο στο Naberezhnye Chelny. Ως εναλλακτική λύση, τα εργοστάσια GAZ και ZIL άρχισαν να αναπτύσσουν τροποποιήσεις οχημάτων προσαρμοσμένων για εργασία σε συμπιεσμένο ή υγροποιημένο αέριο.

Το υγραέριο ήταν αισθητά φθηνότερο από τη βενζίνη και θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική μείωση στις εκπομπές καυσαερίων. Τα φορτηγά υγραερίου χρησιμοποιήθηκαν σε αρκετά μεγάλες πόλεις εξοπλισμένες με ειδικά βενζινάδικα. Ένας άλλος τόπος εφαρμογής τέτοιων μηχανών ήταν ο στόλος στην ανάπτυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Βάσει ZIL-130

Ένα από αυτά τα οχήματα ήταν το εποχούμενο όχημα ZIL 138, το οποίο ήταν μια τροποποίηση κυλίνδρου αερίου του φορτηγού μοντέλου 130. Ένα μείγμα υγροποιημένων αερίων πετρελαίου - προπάνιο και βουτάνιο - χρησιμοποιήθηκε ως κύριο καύσιμο. Ο κινητήρας είχε εφεδρικό σύστημα τροφοδοσίας καυσίμου με βενζίνηA76, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την εκκίνηση και το ζέσταμα. Η σειριακή παραγωγή μηχανών ξεκίνησε το 1977 και συνεχίστηκε μέχρι το 1986. Ο ακριβής αριθμός των μηχανών που κατασκευάστηκαν δεν είναι γνωστός, καθώς το εργοστάσιο παρήγαγε ένα σύνολο εξαρτημάτων για τη μετατροπή μηχανών. Η εργασία αυτή έγινε από τις ίδιες τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Ένα πρώιμο πρωτότυπο φορτηγό LPG απεικονίζεται.

Μία από τις βασικές διαφορές ήταν η εγκατάσταση ενός εξειδικευμένου κινητήρα με αυξημένο λόγο συμπίεσης και ειδικών συσκευών που παρέχουν τροφοδοσία καυσίμου. Εξωτερικά, το αυτοκίνητο διακρίνεται εύκολα από την εγκατεστημένη έντονο κόκκινο κύλινδρο αερίου. Ένας κύλινδρος όγκου 225 λίτρων τοποθετήθηκε στο αριστερό πλευρικό μέλος του πλαισίου, στη θέση της τυπικής δεξαμενής αερίου 150 λίτρων. Το υγροποιημένο αέριο ήταν σε έναν κύλινδρο σε πίεση 16 atm. Ο κύλινδρος είχε ειδική βαλβίδα πλήρωσης και διάταξη ασφαλείας. Η στάθμη αερίου ελεγχόταν από ειδικό αισθητήρα. Η εγκατάσταση εξοπλισμού παροχής αερίου αύξησε το απόβαρο και το μεικτό βάρος του φορτηγού με επίπεδη επιφάνεια κατά 115 κιλά.

Τροποποιήσεις

Μια ολόκληρη οικογένεια αυτοκινήτων δημιουργήθηκε με βάση το εποχούμενο όχημα αερίου-μπαλονιού ZIL-138. Η ενσωματωμένη έκδοση με τυπικό μεταξόνιο 3800 mm θα μπορούσε να αποσταλεί στους πελάτες με τη μορφή γυμνού πλαισίου για την εγκατάσταση διαφόρων εξειδικευμένων υπερκατασκευών. Εκτός από το βασικό μηχάνημα, τα πιο συνηθισμένα ήταν ένα τρακτέρ φορτηγών με την ονομασία 138V1 και ένα πλαίσιο για την κατασκευή ανατρεπόμενων φορτηγών κατασκευής 138D2. Αυτές οι εκδόσεις είχαν μεταξόνιο μικρότερο στα 3300 mm και δύο κυλίνδρους υγραερίου η καθεμία. Οι κύλινδροι έχουν μειωθεί στους 117,Χωρητικότητα 4 λίτρων και βρίσκεται πίσω από την καμπίνα στα δοκάρια του πλαισίου.

Το πλαίσιο ανατροπής ήταν ελαφρώς διαφορετικό με πρόσθετες επιλογές. Ανάμεσά τους ήταν μια επανασχεδιασμένη βαλβίδα φρένου και ένας γάντζος ρυμούλκησης με παρακείμενους συνδέσμους για τη σύνδεση των ηλεκτρικών και πνευματικών συστημάτων του τρέιλερ. Ένα τέτοιο πλαίσιο χρησίμευσε ως βάση για το ανατρεπόμενο φορτηγό MMZ 45023. Το τρακτέρ φορτηγών μπορούσε να λειτουργήσει με ημιρυμουλκούμενα διαφόρων εταιρειών με μεικτό βάρος όχι μεγαλύτερο από 14.000 kg.

Χαρακτηριστικά του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής

Ο οκτακύλινδρος κινητήρας V του σοβιετικού φορτηγού ZIL 138 βασίστηκε σε έναν τυπικό κινητήρα βενζίνης 130. Το κύριο καύσιμο ήταν το λεγόμενο "τεχνικό προπάνιο" ή "υγροποιημένο αέριο υδρογονάνθρακα", το οποίο είχε τυποποιημένης σύνθεσης και παρήχθη από διυλιστήρια πετρελαίου. Ο λόγος συμπίεσης αυξήθηκε σε 8 μονάδες (από 6,5 στον 130ο κινητήρα), γεγονός που κατέστησε δυνατή τη διατήρηση των χαρακτηριστικών ισχύος και πρόσφυσης στο επίπεδο των αντίστοιχων βενζίνης. Σειρά ZIL-138 - στην παρακάτω φωτογραφία.

Προμήθεια καυσίμων

Σε έναν βενζινοκινητήρα, χρησιμοποιείται καρμπυρατέρ για την παρασκευή του μείγματος, το οποίο δεν είναι κατάλληλο για παροχή αερίου. Το αρχικό στάδιο παρασκευής του μείγματος καυσίμου είναι η μετατροπή του καυσίμου από την υγρή φάση στην αέρια κατάσταση. Το αέριο στον κύλινδρο είναι σε υγρή και αέρια κατάσταση. Ένα μείγμα αέριων φάσεων εισέρχεται στους κύριους αγωγούς μέσω βαλβίδων ροής. Κάθε αέρια φάση είχε τη δική της βαλβίδα. Αφού περάσει από την κύρια βαλβίδα, το αέριοφιλτραρισμένο από μηχανικά σωματίδια και εναιωρήματα ρητινωδών ουσιών. Το αντικαταστάσιμο φίλτρο από τσόχα κατασκευάζεται σε ένα περίβλημα με ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα και είναι τοποθετημένο στο διάφραγμα του κινητήρα της καμπίνας.

Στη συνέχεια το αέριο εισέρχεται σε έναν ειδικό εξατμιστή, όπου μετατρέπεται πλήρως σε αέρια κατάσταση. Ο εξατμιστής βρισκόταν στην πολλαπλή εισαγωγής του κινητήρα και θερμαινόταν από το σύστημα ψύξης. Μετά από αυτό, το καύσιμο εισέρχεται στο πρώτο στάδιο του μειωτήρα αερίου. Υπάρχει ένα πρόσθετο φίλτρο με αντικαταστάσιμο στοιχείο μπροστά από τον πρώτο θάλαμο μείωσης. Ο μειωτήρας είναι ένας ρυθμιστής πίεσης με δύο στάδια. Στο εσωτερικό του κιβωτίου ταχυτήτων τοποθετούνται ελαστικά διαφράγματα, μηχανικά συνδεδεμένα με βαλβίδες ελέγχου. Το αέριο, περνώντας από τα στάδια του μειωτήρα, μειώνει την πίεσή του στο απαιτούμενο επίπεδο. Η πίεση στον πρώτο θάλαμο του μειωτήρα εμφανίζεται σε ένα μανόμετρο που είναι τοποθετημένο στο ταμπλό του μηχανήματος.

Επιπλέον, στο δεύτερο θάλαμο του κιβωτίου ταχυτήτων υπάρχει μια συσκευή που δοσολογεί την παροχή καυσίμου ανάλογα με τις στροφές του κινητήρα. Ο σχεδιασμός της συσκευής έχει μια ειδική ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα που τροφοδοτεί ένα μέρος του αερίου στο μίξερ κατά την εκκίνηση ενός κρύου κινητήρα. Η βαλβίδα ανοίγει με ένα κουμπί από τη θέση του οδηγού.

Το προπάνιο που έχει περάσει από τον μειωτήρα εισέρχεται στο μίξερ που είναι εγκατεστημένο απευθείας στον κινητήρα. Το μίξερ είναι στην πραγματικότητα ένα καρμπυρατέρ ειδικής σχεδίασης, το οποίο παρέχει ένα μείγμα αέρα και αερίου και το τροφοδοτεί στους κυλίνδρους του κινητήρα. Το μίξερ είναι εξοπλισμένο με περιοριστή ταχύτητας και θέρμανση από το σύστημα ψύξης του κινητήρα.

Δίπλα στην εγκατεστημένη βρύσηοριζόντιο καρμπυρατέρ για εφεδρικό σύστημα παροχής βενζίνης. Ο σχεδιασμός του καρμπυρατέρ βενζίνης έχει δύο απαγωγείς φλόγας από μεταλλικό πλέγμα. Η βενζίνη τροφοδοτείται από μια αντλία από μια ξεχωριστή δεξαμενή 10 λίτρων που είναι εγκατεστημένη κάτω από το δάπεδο της καμπίνας στη δεξιά πλευρά.

Πιεσμένο αέριο

Το 1982, το βασικό φορτηγό του εργοστασίου υποβλήθηκε σε μεγάλο εκσυγχρονισμό με στόχο τη βελτίωση των λειτουργικών και τεχνικών χαρακτηριστικών. Το ZIL 138 τροποποιήθηκε με παρόμοιο τρόπο. Το βασικό αυτοκίνητο ήταν προαιρετικά εξοπλισμένο με κινητήρα με δυνατότητα λειτουργίας με συμπιεσμένο αέριο. Ένας τέτοιος κινητήρας ήταν εξοπλισμένος με μια ενιαία κυλινδροκεφαλή με λόγο συμπίεσης 6,5. Εξαιτίας αυτού, η ισχύς της μονάδας ισχύος δεν υπερέβαινε τις 120 δυνάμεις. Το ενσωματωμένο σύστημα προσγείωσης κατασκευάστηκε σε δύο τύπους:

• με τυπική βάση 3800 mm και χωρητικότητα φορτίου 5200 … 5400 kg (138A);
• με εκτεταμένη βάση 4500 mm και χωρητικότητα φόρτωσης 5000…5300 kg (138AG).

Σε ειδικές παραγγελίες, η έκδοση ZIL-138I προμηθεύτηκε με τυπική βάση, εξοπλισμένη με κινητήρα με κυλινδροκεφαλές με αναλογία συμπίεσης 8 μονάδων. Ο κινητήρας ανέπτυξε έως και 135 δυνάμεις όταν λειτουργεί με αέριο ή έως και 160 δυνάμεις στη βενζίνη AI93. Η παραλλαγή με εκτεταμένη βάση έφερε τον δείκτη ZIL-138IG. Μπορείτε να δείτε μια γενική άποψη του μοντέλου με φιάλες αερίου στην παρακάτω φωτογραφία.

Η παροχή αερίου ήταν σε οκτώ φιάλες των 50 λίτρων που ήταν τοποθετημένοι σε όλο το πλαίσιο. Για ασφάλεια, οι κύλινδροι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, καθεμία από τις οποίες είχε ξεχωριστή βαλβίδα παροχής αερίου. Με την έναρξη της παραγωγής των 138Α, όλο το φυσικό αέριοφορτηγά του εργοστασίου ZIL έλαβαν μια μπροστινή πλευρά της πλατφόρμας αυξημένη σε ύψος. Μια τέτοια βελτίωση αύξησε κάπως την ασφάλεια της καμπίνας όταν το φορτηγό αναποδογύρισε. Τα αυτοκίνητα CNG είχαν τυπική δεξαμενή βενζίνης 150 λίτρων.

Μικρής κλίμακας και έμπειρος

Εκτός από τις μηχανές υγραερίου, υπήρχαν επιλογές σχεδιασμένες να λειτουργούν με συμπιεσμένο αέριο. Όλες οι μηχανές σχεδιάστηκαν και δοκιμάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80.

Αυτά ήταν τα πειραματικά ZIL-138AB και 138AB, τα οποία είχαν τυπική βάση και ήταν εξοπλισμένα με οκτώ κυλινδρικούς κυλίνδρους για την αποθήκευση καυσίμου. Οι κινητήρες των μηχανών ανέπτυξαν ισχύ έως 120 ίππους. Με. Ένα άλλο πειραματικό αυτοκίνητο ήταν το ZIL-138IB, το οποίο είχε μεγάλη βάση και κινητήρα 135 ίππων με αυξημένη σχέση συμπίεσης.