GAZ-12: προδιαγραφές και φωτογραφίες

2024 Συγγραφέας: Erin Ralphs | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-02-19 13:49

Το πρώτο σοβιετικό εκτελεστικό αυτοκίνητο GAZ-12 (ZIM) κατασκευάστηκε στα εργαστήρια του εργοστασίου αυτοκινήτων Gorky την περίοδο από το 1949 έως το 1959. Το αυτοκίνητο προοριζόταν για επίσημη χρήση κυβερνητικών μελών, κορυφαίων ηγετών κομμάτων.

Έργο

Η ανάπτυξη του μοντέλου GAZ-12 πραγματοποιήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν υπήρχε χρόνος για τη δημιουργία εσωτερικών εξωτερικών παραμέτρων του νέου αυτοκινήτου, επομένως ελήφθη ως βάση το αμερικανικό Buick του 1948. Δεν αντέγραψαν το εξωτερικό, χρησιμοποιούσαν μόνο τα κύρια περιγράμματα.

Προδιαγραφές

Το σώμα GAZ-12 κατασκευάστηκε φέρον, εξ ολοκλήρου μεταλλικό, δεν υπήρχε δομικά αποσπώμενο πλαίσιο. Ως ξεχωριστό στοιχείο αμαξώματος, χρησιμοποιήθηκε μόνο η υπομονάδα του κινητήρα, η οποία βιδώθηκε στο κάτω μέρος του μπροστινού άκρου. Πρέπει να πω ότι το γραφείο σχεδιασμού του εργοστασίου πήρε ένα συγκεκριμένο ρίσκο, λαμβάνοντας ως βάση την έκδοση χωρίς πλαίσιο, καθώς ένα εξαθέσιο αυτοκίνητο με τρεις σειρές καθισμάτων απαιτούσε ένα υποχρεωτικό περιθώριο ακαμψίας σε όλο το μήκος, το οποίο μπορεί να παρέχεται μόνο από μια ισχυρή δομή πλαισίου κατασκευασμένη από κανάλι.

Ωστόσο, όλα κρίθηκαν με τον καλύτερο τρόπο: το απαραίτητο απόθεμαΗ ακαμψία δημιουργήθηκε λόγω των διαγώνιων συγκολλημένων προφίλ που βρίσκονται κατά μήκος ολόκληρου του επιπέδου του κάτω μέρους του αυτοκινήτου. Έτσι, κατέστη δυνατό να μειωθεί το συνολικό βάρος του σώματος χωρίς να χαθεί ο παράγοντας δύναμης.

Όμως κατά τη λειτουργία αυτοκινήτων με αμάξωμα GAZ-M-12, άρχισαν να εντοπίζονται σοβαρά ελαττώματα, που προκλήθηκαν από την απώλεια ακαμψίας των στοιχείων στήριξης. Η αντοχή της κατασκευής εξασθένησε λόγω των σταθερών φορτίων δόνησης, καθώς και της τάσης που προκύπτει από την ταλάντωση της μηχανής στο διαμήκη επίπεδο. Ως αποτέλεσμα, η έκδοση αμαξώματος χωρίς πλαίσιο έπρεπε να εγκαταλειφθεί.

Ενωση

Αρχικά, το GAZ-12 συναρμολογήθηκε με το χέρι ενώ προετοιμαζόταν η τεκμηρίωση για τη διαδικασία σειριακού μεταφορέα. Η μαζική παραγωγή του αυτοκινήτου έγινε δυνατή λόγω του υψηλού βαθμού ενοποίησης, ο οποίος, σύμφωνα με ορισμένους δείκτες, έφτασε το 50 τοις εκατό. Πολλά εξαρτήματα και συγκροτήματα δανείστηκαν από το μοντέλο Pobeda M-20, το φορτηγό GAZ-51 και αργότερα το GAZ-53-12, το οποίο ήταν υπό ανάπτυξη εκείνη την εποχή.

Μονάδα παραγωγής ενέργειας

Το αυτοκίνητο ήταν εξοπλισμένο με έναν εκσυγχρονισμένο κινητήρα GAZ-11 με κυλινδρισμό 3.485 κυβικών μέτρων. cm, με ισχύ 90 ίππων, με την οποία το GAZ-12 ανέπτυξε ταχύτητες έως και 120 χιλιόμετρα την ώρα.

Προδιαγραφές κινητήρα, κινητήρα:

• τύπος βενζίνης;
• αριθμός κυλίνδρων - 6;
• εγκεφαλικό επεισόδιο - 110mm;
• διάμετρος κυλίνδρου - 82 mm;
• αναλογία συμπίεσης - 6, 7;
• food - καρμπυρατέρ K-21;
• υδρόψυξη;
• κατανάλωση βενζίνης σε μικτή λειτουργία - 19λίτρα ανά 100 km;
• προτεινόμενο καύσιμο - βενζίνη A70, A72.

Μετάδοση

Το GAZ-12 ήταν εξοπλισμένο με κιβώτιο ταχυτήτων με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• τύπος - υδρομηχανικός, συγχρονισμένος;
• αριθμός ταχυτήτων - 3;
• γρανάζια - ελικοειδή ζεύγη;
• χειριστήριο - μηχανική εναλλαγή με κίνηση μοχλού.

Εξωτερικό

Τα εξωτερικά δεδομένα του αυτοκινήτου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις εκείνης της εποχής, τα περιγράμματα του αμαξώματος ήταν στρογγυλεμένα, οι ομαλές μεταβάσεις δημιουργούσαν την εντύπωση δομικής ακεραιότητας. Αυτή ήταν μια τάση που ακολούθησαν όλοι οι Αμερικανοί κατασκευαστές αυτοκινήτων και η ZIM δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Το GAZ-12 ήταν το πρώτο πολυτελές αυτοκίνητο πολλών θέσεων και, φυσικά, το αυτοκίνητο ήταν πηγή υπερηφάνειας τόσο για τους δημιουργούς όσο και για εκείνους τους ανθρώπους για τους οποίους προοριζόταν.

Το αυτοκίνητο συμμετείχε σε όλες τις εορταστικές επιδείξεις, εκτέθηκε στο VDNKh, στο περίπτερο "Αυτοκινητοβιομηχανία της ΕΣΣΔ". Παρά το «σιδηρά παραπέτασμα» που υπήρχε εκείνη την εποχή μεταξύ της Γης των Σοβιετικών και των δυτικών κρατών, το GAZ-12 εξήχθη στο εξωτερικό για να παρουσιαστεί σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων στο Βερολίνο, τη Μαδρίτη και το Παρίσι.

Εσωτερικό

Το εσωτερικό της σοβιετικής λιμουζίνας ήταν διακοσμημένο σύμφωνα με τις έννοιες της πολυτέλειας εκείνης της περιόδου. Όλα τα μεταλλικά μέρη στην καμπίνα ήταν καλυμμένα με ένα διακοσμητικό σχέδιο και η λεπτή ξύλινη επένδυση πρόσθετε μια εντύπωση πολυτέλειας. Τα πατώματα στο αυτοκίνητο ήταν απαραίτητα καλυμμένα με χαλιά, τα οποίασυνέβαλε στη σχεδόν πλήρη ηχομόνωση.

Όσον αφορά την πολυτέλεια στην εσωτερική διακόσμηση του 12ου μοντέλου, το ξεπέρασε μόνο το κυβερνητικό ZIS-110, το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ούτε ως ταξί ούτε ως ασθενοφόρο, αλλά θεωρήθηκε ο υψηλότερος κρίκος στην βιομηχανία επιβατικών αυτοκινήτων στην ΕΣΣΔ.

Πώληση αυτοκινήτου σε ιδιώτες

Το GAZ-12 ήταν το πρώτο και τελευταίο πολυτελές αυτοκίνητο που μπορούσε να αγοραστεί στη λιανική. Το κόστος του αυτοκινήτου μέχρι το 1961 ήταν 40.000 ρούβλια. Εκείνη την εποχή, ήταν πολλά χρήματα, δεδομένου ότι ο μέσος μισθός ενός σοβιετικού ατόμου δεν ξεπερνούσε τα 650 ρούβλια. Το διάσημο αυτοκίνητο "Victory M-20" κόστιζε 16.000 ρούβλια και το "Moskvich-401" - εννέα χιλιάδες. Έτσι, δεν υπήρχαν ουρές για το ZIM, αλλά επιστήμονες και ιδιαίτερα σημαντικοί καλλιτέχνες είχαν αυτό το αυτοκίνητο.

Στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, υπήρξε μια μαζική διαγραφή του GAZ-12 από κυβερνητικές υπηρεσίες. Αυτά τα αυτοκίνητα αγοράστηκαν από ιδιώτες εμπόρους που δεν μπορούσαν να αγοράσουν νέα Zhiguli, τα οποία κόστισαν περίπου πέντε χιλιάδες ρούβλια.

Σήμερα μπορείτε να συναντήσετε τη ZIM σε διαφορετικά, μερικές φορές στα πιο απροσδόκητα μέρη. Μερικά αυτοκίνητα έχουν κινητήρες φορτηγών, εντελώς αδιανόητα κιβώτια ταχυτήτων και κάθε λογής εξωτικούς μηχανισμούς. Τα εργοστασιακά τοποθετημένα αυτοκίνητα είναι κάτι σπάνιο.

Νέα Μόδα & Τέλος Παραγωγής

Στα τέλη της δεκαετίας του '50, το μοντέλο GAZ-12 άρχισε να χάνει γρήγορα τη φήμη του. Η παγκόσμια μόδα του αυτοκινήτου έχει αλλάξει δραματικά κατεύθυνση,Ο εκσυγχρονισμός του εργοστασιακού εξοπλισμού για την κατασκευή αμαξωμάτων μιας ριζικά νέας μορφής έχει ξεκινήσει παντού.